Er zijn momenteel 0 gebruikers en 7 gasten online.
Ontwaken... en de laatste dagen van een jaar
Het is nog vroeg in december. Nog een dag of dertig en het jaar is voorbij. Eindelijk... Ik heb mezelf dan ook de laatste dagen van dit jaar wat rust gegund. Geen liefdesverdriet of volledige ontreddering. Alles is ingecalculeerd en niets komt meer onverwacht. Het is niet echt tweede natuur voor mij om zo de zaak vast te leggen, maar ik heb het nodig. Van het omhoog krabbelen mag geen sprake meer zijn; ik ben gaan staan en klim even niet verder op. Ben blij dat ik even sta. Ik kijk uit naar het nieuwe jaar; een heel beroerd jaar sluit ik af. 2009 kan nooit nog beroerder worden dan dit... een fijn vooruitzicht.
Ik kom er als een sterk veranderd mens uit. Ik denk dat ik in een relatief korte periode van een maand of vier behoorlijk wat over mezelf geleerd hebt. Ook over hoe ik naar andere kijk en hoe ik vind hoe anderen met mij om zouden mogen gaan. Aan de ene kant is het ontzettend jammer dat ik goed beschadigd ben: oander andere mis ik namelijk vertrouwen in goede aflopen. Ook denk ik dat niemand, echt niemand mij ooit kan nemen zoals ik ben. Ik ben uniek, zoals eenieder, maar meer nog, ik ben speciaal. Ik ben een leuk persoon, een knap persoon ook wel, maar ik ben ongeschikt voor relaties. Mij pak je niet tussen de melk en de boterhammen in bij de super... mij vind je zelfs niet eens bij de speciaalzaak. Ik merk aan hoe ik hier schrijf dat ik iets niet kan geven wat ieder ander wel kan geven. Iets wat denk ik geen naam heeft, maar puur een emotie is. Datgene wat gemist wordt in mij. Je ziet het niet, maar het is er wel.
Mn ex, mn date, mn scharrel... het maakt niet uit; het is allemaal verspilde moeite. Leerzaam, maar nooit nuttig. Chocolade eten, da's wel nuttig en nog lekker ook. Dat doe ik dan nu ook, net gehaald bij de supermarkt. Ik was eerder thuis vndaag, niet om naar de supermarkt te gaan, maar omdat zij zou komen vandaag. Even een uurtje, wat drinken misschien. Uiteraard kwam ze niet. Natuurlijk heeft ze ook niets laten weten. Onopmerkelijk dat ze ook niet opneemt of reageert op een smsje. En ja, het is niet heel vreemd dat ik me lichtelijk geirriteerd voel dat ze niet komt opdagen op onze afspraak. Nee, aan mij is niets te wijten meer. Het is allemaal haar schuld en ik ben vrij... vrijgemaakt van jullie, vrouwen, alle vrouwen. In vier maanden tijd heb ik eindelijk doorgekregen wat ik altijd al vermoedde maar nooit wilde geloven. Alle vrouwen die op ooit een keer gevoelens in mij losgemaakt hebben zijn onbetrouwbaar en moet je voor uitkijken. Zo is dat keer op keer geweest en zo zal dat blijven gebeuren.
Wat ik zeggen wil, is dat het mooi geweest is. Dag vrouwen, dag liefdesverdriet, dag onzekerheid. Eenzaam? Ja, wellicht. Ik zal verder een pad opgaan waarvoor ik niet kies en waar ik me niet thuis voel, maar ik leg t langs me neer. Live with it... Het scheelt echter wel dat ik niet meer teleurgesteld hoef te raken. Geen hoogtepunten, geen dieptepunten. Niemand die me hoeft te missen meer. Niemand die me gaat missen als ik er niet meer voor ze ben.
Het beste advies wat ik kan geven is nooit meer van iemand te houden. Levensgevaarlijk en het loont echt niet meer. Doe compleet wat anders, of stop er helemaal mee, net als ik. Dit is het laatste blogje uit een opvallende serie, en ja, ook hier zal ik niet meer komen; ik kan niet verder meer geholpen worden.
Lieve mensen, lieve buddies, lieve lezers. Bedankt voor de steun!
Be good, just like me.
- Huysch's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Huysch
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
nooit meer van iemand te houden
ja man je moet ook van jezelf houden je bent alleen geboren en je zal ook alleen sterven
maar ik wil je wel zeggen geen een mens is echt door en door te vertrouwen of het nu een man of een vrouw is dat kan je alleen van je eigen zeggen
DUS GA VOOR JEZELF
maar nog een raad doe en ander geen pijn , ik wens je alle goede dingen die er toch nog gaan komen
cynisch
Sorry, maar ik vind je ongelooflijk cynisch.
Natuurlijk snap ik volledig dat je denkt: ik ga niet meer liefhebben, zo word ik niet meer gekwetst. Ik denk zo soms ook, maar dan denk ik meteen daarna: neen, dat zou ik niet kunnen. Ik hou niet genoeg van mezelf om zonder 'bevestiging' van een ander te leven.
Misschien is het omdat het de eerste keer is dat ik gekwetst werd (op die manier), maar ik denk dat ik erdoor ben gegroeid, of nog ga groeien. Ik denk dat die paar gelukkige maanden (in mijn geval) het wel waard waren. Ik wist dat uiteindelijk één van ons tweeën de ander zou kwetsen. Dat gebeurt nu eenmaal in relaties, of je het nu wilt of niet. Maar ik vind het net iets te drastisch om volledig af te zien van relaties.
Als jij het kan, leven zonder houden van, dan gun ik je dat ten zeerste. Ik wil gewoon zeggen, ik zou het niet kunnen, écht niet.
succes!
eens met vallen, in die zin
eens met vallen, in die zin dat het ook mij heel moeilijk lijkt. Oneens op het punt van 'ik hou niet genoeg van mezelf, om zonder bevestiging van een ander te leven'. Ik denk dat daar juist de kern zit. Dat je eerst van jezelf moet houden. En idd misschien wel zoals Huysch nu probeert te verwoorden, het idee van liefde in de vorm van relaties afzweren, in ieder geval helemaal loslaten al is het maar voor even. Maar ik denk dat leven helemaal zonder liefde heel bitter zal smaken. Je zal echt een hoge muur moeten bouwen om jezelf heen, want het komt toch uiteindelijk weer op je pad en ja wat doe je dan?? Het is alleen wat je ermee kunt en ja ook durft te doen. En juist zolang je het blijft zien als een bevestiging van jezelf door een ander, die je nodig hebt, word je dus heel hard gekwetst want dan haal je een deel van jouw eigen identiteit uit die ander. En als die liefde dan weggaat, dan volgt de pijn nog sterker en ja dan wordt het inderdaad levensgevaarlijk omdat je er te veel van verwacht.
Ja, hier moet ik mij bij
Ja, hier moet ik mij bij aansluiten! Niet meer liefhebben is niet de oplossing. De oplossing is dat je na iedere teleurstelling, na iedere val, na iedere breuk eruit haalt wat jouw aandeel was in het mislukken en hieraan werkt. Ook voor jou is het weggelegd om lief te hebben en geliefhebt (sorry voor het woord, kom er even niet op hoe dit te zeggen) te worden. Voor ons allemaal hier. Ik snap je frustratie, maar als je niet meer wilt liefhebben, schiet je het doel van dit leven echt voorbij, vrees ik....
zwaar bepakt
ook ik vind dit nogal zwaar bepakt, zoals je het omschrijft, NOOIT geen liefde meer in je leven, iedereen heeft liefde nodig ook jij, en ja gekwetst word je altijd, dat kan ook in het gewone leven gebeuren, dt zou betekenen, dat je straks alles en iedereen van je af gaat duwen en dan ben je inderdaad moederziel alleen, en eenzaam, ik denk niet dat, dat de weg is om gelukkig te worden, maargoed dat is mijn mening, je kan het ook zo bekijken dat je er van leert en er door groeit, ik heb het ook tegen doubt gezegd, jij bent zelf diegene die het kwetsen toelaat in je leven, je hebt de regie over je eigen leven in handen, niet een ex, scharrel of nieuwe vriendin, jij bepaald zelf hoever iemand daar in kan gaan, je kan ook besluiten om voor jezelf een grens te trekken, van tot hier en niet verder, en als iemand jou dan wel op waarde kan schatten, zal je je vanzelf weer kunnen gaan geven...
maargoed als jij gelukkig bent met deze keuze alle respect, zoals vallen al zei, ik zou het niet kunnen en ook ik sluit me daarbij aan...
Liefs Loverwoman
liefde kan je maken of breken
Ik begrijp je Huysch,volkomen.
De liefde heeft mij gebroken
Ik heb geleerd wie ik ben
Ik ben uniek,speciaal en onbereikbaar
Mijn weg is er één,die ik zélf uitstippel
Mijn liefde zal er zijn voor mijn kinderen en kleinzoon
Eenzaam,maar niet alléén
Just mé
Ieder heeft een eigen waarheid
Ieder heeft recht op een eigen waarheid. Jij dus ook. Je vertrouwen is geschaad door een persoon die dat niet waard bleek te zijn. Ik heb geleerd niet alles over een kam te scheren. Ik weiger te geloven dat alle vrouwen hetzelfde zijn. Dat alle vrouwen onbetrouwbare wezens zijn die gaan lopen als het even moeilijk wordt. Het is anders dat wij blijkbaar deze personen nog niet zijn tegengekomen. Of misschien al wel tegen gekomen maar vonden we ze wellicht niet spannend genoeg. Zijn dat muurbloempjes die in de club tegen de muur staan en waar je dus simpelweg geen contact mee hebt.
Ik geloof, als ik naar mezelf kijk, dat wij heel erg veel pech hebben gehad op relationeel gebied. Je vraagt je af: He, die persoon is al samenwonend, z`n vriendin is zwanger en mijn ex wilde eigenlijk helemaal geen kinderen. Toch koos ik voor haar. Was dat een verkeerde keuze? Op rationeel gebied wel. Waren er verschillende toekomstperspectieven. Niet onoverkomelijk, maar verschillend.
Ik heb mijn keuze op gevoel gemaakt. Moet je vooraf dan een hele vragenlijst gaan maken om te kijken of ze de juiste is voor een lang en gelukkig leven waarin je steun haalt uit elkaar.
Waar ook de schoonouders aardige mensen zijn die met beide benen op de grond staan. Die niet houden van familieruzies en waar je onverwacht weer in een nieuwe familie soap terecht komt.
Nee, ik geloof, nadat ik 3 maanden geleden op mijn bek ging, dat er wel degelijk liefde mogelijk is. Dat er energie in een relatie wordt gestoken die dit keer wel van twee kanten komt.
Ach, dat mijn `date` zich nu meer aangetrokken voelt tot een ander. Tsja, het is lullig van haar kant, maar mijn vertrouwen is niet geschaad. Ze doet wat ze doet. Er loopt nog meer rond. Een vrouw die wel eerlijk zegt wat ze denkt en voelt.
Ik geloof erin.
Jammer,
dat je hier niet meer zult schrijven..
Good luck !!
yo
Hahaha Huysch ik spreek je over paar maanden wel weer =) Zodra je een leuk iemand tegen het lijf loopt, dan gaat alles weer vanzelf, blijf open staan man voor al het goede en geniet extra als het weer op je pad komt.
!!
Als ik je niet meer spreek in tussen tijd wens ik fijne kerstdagen, een leuke jaarwisseling en al goede voor het nieuwe jaar
En dat je flink van de ..... mag gaan met je nieuwe flam. KEEP LIVING DUDE
Huysch
Hoi Huysch...,
Leuk he..., die achtbaan?! Heen en weer geslingerd worden tussen emoties tot je er letterlijk misselijk van wordt...... Wat ik onlangs (nu pas ja) geleerd heb is dat elk gevoel, iedere emotie het gevolg is van een gedachte, een denkbeeld. Dit klinkt misschien een beetje onlogisch, maar neem het maar van me aan dat het zo is. Een emotie kun je niet direct controleren. De gedachte waar de emotie het gevolg van is echter wel.
Wat me opvalt aan je verhaal is dat je een heel erg negatief toekomstbeeld hebt met betrekking tot de liefde. Als je dingen zegt (en denkt) als: ==== Dag vrouwen, dag liefdesverdriet, dag onzekerheid. Eenzaam? Ja, wellicht. Ik zal verder een pad opgaan waarvoor ik niet kies en waar ik me niet thuis voel, maar ik leg t langs me neer. Live with it... Het scheelt echter wel dat ik niet meer teleurgesteld hoef te raken. Geen hoogtepunten, geen dieptepunten. Niemand die me hoeft te missen meer. Niemand die me gaat missen als ik er niet meer voor ze ben====, dan ga je er dus vanuit dat je nooit gelukkig zal worden met die speciale persoon (wie ze dan ook moge zijn). Je weet echter net zo goed als ik dat niet is wat je wil. Het liefst zou je vandaag nog die ene bijzondere persoon tegen het lijf lopen met wie je de rest van je leven gelukkig zal zijn.
Met de gedachte dat dit niet zal gebeuren creeer je automatisch ook een klote gevoel, een gevoel van eenzaamheid, verdriet, noem maar op. Buig die gedachte om en je gevoel zal volgen! Geloof me maar. Het is niet makkelijk maar het werkt wel!!!
Succes!
zet um op!
Hej Huysch,
Is het niet 'Beter iets te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'?
Had je willen missen wat je hebt gevoeld en gehad? Die mooie momenten, dat gevoel, die liefde?
Zou je er gewoon niet weer voor gaan als er een fantastisch persoon voor je staat?
Misschien is de tijd gewoon nog niet daar.
I know the feeling, geloof me... maar die ene spreuk vind ik dan altijd wel weer wat hebben. Inderdaad, ik heb die mooie momenten meegemaakt, dingen gedaan die ik anders misschien nooit gedaan had, ik heb het meegemaakt. het was echt. Balen dat verlies dan zo pijnlijk is. MAAR, ik zou er zo weer voor gaan!
Enfin, weet je zelf natuurlijk ook allemaal al wel.
Sterkte de feestdagen (heb ik iedereen al gewenst in mijn blog. Het is 'K' als je je verdrietig of ellendig voelt. Maar volgensmij ben jij wel iemand die er wat van gaat maken.
Dus naast sterkte ook veel plezier en succes! (Ook voor alle bloggers hier!)
Liefsch
Kleine Zeemeermin
hoi allen, hoi
hoi allen, hoi zeemeermin,
thanx voor all reacties; echt... doet me zeker wel wat. vind het mooi om te lezen dat niet iedereen het met mij eens is. goedzo, heb je hoop voor de toekomst, embrace it. doe wat je gevoel je ingeeft, toch? mijn gevoel zegt mij echter dat het genoeg geweest is. Ik weet zeker dat ik het niet kan meer. ik deins terug nog omdat ik het vertrouwen in een goede afloop kwijt ben; iets bijzonder apart voor mij aangezien ik jaar in jaar uit altijd mezelf vroeg of laat niet alleen overeind te krijgen wist, maar ook weer opnieuw kon beginnen...
maar het is op. geloof me als ik zeg dat ik in elk geval voor heel lang niet de behoete meer heb om er wat aan te doen. tis niet dat ik t niet wil, tis meer dat ik, supereerlijk dat ik ben, tegen anderen maar vooral tegen mezelf, het niet meer aan kan. ik heb nu zoveel keer ervaren hoe t is om niet geschikt gevonden te worden dat ik echt vastgelopen ben. Niet de angst om een blauwtje te lopen bestaat nu; iets waar ik vroeger wel last van had, maar de angst om weer (abrupt) gedumpt te worden wanneer ik wat ga voelen. Die gedachte overheerst alles en dus ook alles wat nog komen gaat. Die gedachte wil ik eigenlijk ook niet weghebben want ik wéét dat het weer gaat gebeuren als ik toch weer een leukerd tegenkom. Iets tussen de oren bij mij weet er keislecht mee om te gaan; onnatuurlijk vee last ervaar ik.
Hoe ben ik: feestbeest, actief, ondernemend, ondeugend, spannend, onveracht, ongegestructuurd, impulsief, sociaal, lekker.... ja alles zit in me wat je nodig hebt om "WEER" een lekkere chica aan de haak te slaan; echter barst ik van de gevoeligheid wat me duur is komen te staan. Verlies is ondraaglijk gebleken en ik wens zo graag dat ik nooit de liefde had hoeven leren kennen als ik had geweten hoe zwaar voor mij het zou zijn om te verliezen; juist dan had ik als man nooit te weten gekomen wat ik nu zo erg mis. En een man weet pas wat hij mist als ze dr niet meer is.... dat spreekwoord gaat helaas ontzettend hard voor mij op.
Liefde is voor mij het portaal naar heel veel pijn wat mij -en dat meen ik serieus- uiteindelijk zo ver zal opbreken dat ik serieus niet meer wil leven. Juist dan verlang ik zo om weer die jongen te zijn die niemand zag staan ooit en tevreden was met wat hij was.... jaren geleden. Lelijk, onaantrekkelijk, weinig sociaal, weinig boeiend en absoluut niet bezig met het leven, maar wel tevreden met wie ik was en wat ik had en kon krijgen. Het was niet veel, maar ik had mezelf onder controle.. liefde heef t dat alles voor mij in de war geschopt en nu zit ik met scherven die ik niet meer weet te lijmen...
Het is niet het negatieve wat ik anderen wil aansmeren hier. Ik wil alleen kwijt dat ik het niet meer kan geloven dat de zon gaat schijnen. Ik heb geen enkele reden meer om te geloven; ik heb niets meer waarin ik kan vasthouden dat het wel zo zal gaan. Dat ik zwaarbepakt over liefde denk, komt vooral omdat ik een balans opmaakte: zoveel plussen tegen zoveel minnen. De stand sloef overduidelijk op naar alle ellende die het over me uitgesneeuwd heeft. Ik meen het serieus dat ik niemand dat toewens. Na een tijdje stop je er gewoon in om het te geloven dat het goed komt: het is te vaak goedgekomen en te vaak weer gestopt.
Geloof me: ik heb altijd graag willen leven, maximaal. grote stappen gezet om te worden wie ik ben; ontzettend veel vrouwen van heel dichtbij gezien, maar de stap verder is met mij onmogelijk. Ik ben onmogelijk en ik zoek het onmogelijke. Jullie moeten het niet opgeven, wat ik wel doe. Jullie gaan door, hebben vertrouwen of krijgen het wel weer. Deze jongen is klaar, damaged beyond repair en zo vind ik hopelijk welverdiende rust. Liefde is voor diegenen die het verdienen; niet voor mij. Voor mij is wat anders weggelegd. Eenzaamheid. Dat komt wel goed.
Toch nog een reactie van mijn kant ontlokt. Denk eraan: word niet zoals mij. Geloof in wat komen gaat!!!
Dit is dan toch echt het laatste wat ik moet zeggen. Ik verga van de ideeën die niet handig zijn in het verwerken van ldvd voor jullie en breng jullie wellicht nog op het verkeerde spoor. Denk eraan: Alleen ik moet denken zoals ik doe; jullie niet. Het is goed geweest zo; doe niet zoals mij nu, maar LEEF!!!
Leef, verdomme, met of zonder je ex. Maak er wat van en leef voluit!
Liefs, Huysch;