Een vriendin zei dat ik die "zak" nu niet ineens moet gaan idealiseren, maar dat is gek genoeg wel wat ik doe. Ik had ontzettend veel frustraties, ergernissen en verdriet tijdens onze relatie, maar toch wilde ik wanhopig vastklampen aan hem omdat ik zoveel van hem hield maar misschien ook omdat ik iemand wilde die me lief had. De laatste tijd twijfelde ik heel erg veel aan onze relatie en de gedachte om er een punt achter te zetten spookte door mijn hoofd. Alleen nu heeft hij het heft in handen genomen en ben ik degene die het maar te accepteren heeft. Ik had er liever zelf de hand in gehad, misschien was het gevoel dat minder ellendig.
Ik probeer in ieder geval bezig te blijven maar heb dan het gevoel dat ik mezelf ondersneeuw, het verdriet probeer te verdringen en dat het dan uiteindelijk 10x zo hard terugkomt. Ik weet het echt niet meer. Misschien moet ik me focussen op de dingen die hij heeft gezegd en gedaan die mij heel erg hebben gekwetst, misschien ga ik dan inzien dat het beter zo is.

Het klinkt echt heel erg raar, maar ik ben me er heel erg van bewust dat ik weer single ben. Overal waar ik ga zie ik stelletjes, hevig verliefd en dan denk ik weer aan wat ik had en nu dus kwijt ben. Maar ik heb ook dat ik weer naar mannen kijk, ze echt bekijk, of ze leuk zijn. En als ik naar de kroeg ga merk ik ook dat ik echt rondkijk. Maar dat slaat helemaal nergens op! Ik heb mijn verdriet amper verwerkt en zit me alweer druk te maken of ik ooit nog een nieuwe relatie zal krijgen. Ik heb echt een wanhoopsgevoel; dat ik nooit meer iemand tegen zal komen.

Hoi Kaatje,

Ik stel je reactie enorm op prijs. Ik denk ook dat ik beter verdien. Ik put er kracht uit dat jij er ook overheen bent gekomen. Hoop dat het mij ook lukt.

Liefs, Mirasol

Ik heb pijn en ik vind het verschrikkelijk dat het over is. Maar ik moet niet vergeten dat onze relatie niet perfect was en dat ik het waarschijnlijk na de vakantie zelf uit had gemaakt. Even dus voor mezelf de punten op een rij waarbij eigenlijk de alarmbellen al lang hadden moeten gaan rinkelen:
- hij wilde niet met mij uit; hij zei dat hij me dan niks te vertellen had.
- ik mocht nooit mee naar zijn vrienden, werd ook nooit uitgenodigd bij verjaardagen van zijn vrienden.
- hij wilde niet met mij op vakantie; dan zouden we toch alleen maar op elkaars lip zitten.
- ik kwam langs wanneer hij dat wilde en hij bracht me weg wanneer hij dat wilde.
- ik was degene die concessies deed; ik verzette mijn afspraken om bij hem te kunnen zijn. Het omgekeerde deed hij nooit voor mij.
- ik was meestal degene die contact opnam om iets af te spreken.
- toen ik fulltime werkte vond hij het geen goed idee dat ik doordeweeks langskwam; ik zou dan weer vroeg weg moeten omdat ik de volgende dag vroeg op moest dus het had geen zin om langs te komen.
- hij wilde mijn vrienden niet ontmoeten en is nooit meegeweest naar een verjaardag van 1 van mijn vrienden.
- op valentijnsdag spreekt hij met een vriend af terwijl ik die dag met hem door had willen brengen. Hij was niet bereidt de afspraak te verzetten.
- hij stribbelde tegen om op tweede kerstdag naar mijn broer te gaan terwijl we al kerstavond en de hele eerste kerstdag bij zijn ouders hebben gezeten.

Kortom: hij liet me niet toe in zijn leven, ik voelde me niet gewaardeerd als partner en ik stond voor mijn gevoel onderaan zijn prioriteitenlijstje... maar toch hield ik van hem.