2 jaar geleden ontmoette ik een vrouw waarbij het vanaf het begin waanzinnig klikte,we gingen totaal in elkaar op.Na 6 maanden verkocht ik mijn huis en trok bij haar in,het leek een sprookje...........
3 mnd daarna kreeg ik een enorme tegenslag op mijn werk en was onzettend onrechtvaardig behandeld,ik was woedend.Dit had ook zijn uitwerking op mijn vriendin,daarkwam bij dat mijn vader erg ziek was(kanker) en ik me daar heel veel zorgen om maakte. Mijn vriendin kwam op een lager pitje te staan en mijn gevoel voor intimiteit zwakte af. Hield vreselijk veel van haar en zij ook van mij maar ik was geblokkeerd.
Mijn liefde verdween niet we bleven het proberen...........
Ben na een tijdje toch weer op mijn zelf gaan wonen om de rust terug te krijgen in onze relatie,want dat was nodig,we zijn te hard van stapel gelopen......
Na ruim een jaar hadden we beide een Tatoo genomen van een zwaantje in ons lies,want zwanen kiezen een partner voor het leven en als de 1 dood gaat neemt de ander nooit meer een nwe partner maar gaat ook dood van verdriet......symbolisch een mooie gedachte!
Het jaar daarop werd een moeilijk jaar,veel afduwen van mijn kant wat erg kwetsend was voor haar,maar...we bleven vechten.Communicatie was een groot probleem,zij liet me niet erg merken dat ze met de situatie veel moeite had en ik had het idee dat het wel goed zou komen met mijn gevoel.
Ze kon geen grenzen stellen...wat ik wel nodig heb! Tot dat ik 6 mnd geleden erachter kwam dat ze plotseling op een datingsite stond! Terwijl ze net 2 dgn na mijn verjaardag nog zei hoeveel ze van me hield en niets liever dan kinderen met mij wilde.......ik was gebroken!!!!
Ze gaf toe dat het een noodsprong was naar aandacht en verwijderde zichzelf meteen van de site.
Met mijn vader ging het steeds slechter en ik had de zorg van hem en die van mijn moeder.
Alles bij elkaar een zware opgave voor mij en kon nog steeds niet DAT geven wat ze verlangde:intimiteit!
De emotionele band en de liefde waren heel sterk tussen ons.........en die bleef! We bleven er ook in geloven.
Tot dat mijn vader 11 Dec 2007 overleed........vreselijk! 4 dagen ervoor hebben mijn vriendin en ik hem voor het laatst gesproken,daarna door Morfine geen ctc meer.
Nu komt het.....17 dec is hij gecremeerd en we zouden 18 dec samen een hapje gaan eten om te "praten" over ons. Ik had die nacht vreselijk geslapen en belde haar dat ik kapot was en graag een andere dag wilde eten....woe,don maakt niet uit. Daar kwam bij dat ik ook nog eens een zwaar examen moest afleggen voor mijn werk de 20ste. Ze was het er totaal niet mee eens en ging tekeer als een dolle door de tel.
IK wil praten over ons en jij denkt alleen maar aan jezelf etc...etc... ik zat in een zware rouw en emotie en kon tegen haar gepraat niet meer tegen en drukte haar weg en deed mijn telefoon uit.
Na 3 dagen na mijn examen nam ik ctc met haar op en ze wilde me niet zien of spreken......
Een paar dagen geen ctc gehad,geen e-mail,sms of belletje.
Ik moest voor mijn werk van 27-12 t/m 4-1 naar het buitenland wat vreselijk voor me was ivm het verlies van mijn vader en het geen ctc hebben met vriendin.
Oud en Nieuw was een hel,dus ik belde haar 1 jan om te zeggen hoe vreselijk ik haar mistte en waanzinnig veel ik van haar hield,ze was in de war.......logisch!
De 4de was ik terug en de 5de ben ik bij haar langs gegaan,gepraat maar niet veel uitgesproken,ook hebben we nog heerlijk gevreeen.
Ik ging weg en ze zei nog: ik laat even niks horen ik hoor het wel van jou......
Na 3 dagen was ik er helemaal uit....ik wilde met haar verder en oud worden en kinderen en .......ja noem maar op! Er was een last(overlijden en zorgen voor...) van me af en had weer ruimte om me volledig te "geven". Jeetje wat was ik weer verliefd........
Na een bezoek in Antwerpen de 8ste wist ik niet hoe snel ik naar huis moest om haar mijn liefde voor haar te tonen. S'avonds 23.15 stond ik voor de deur en ze deed niet open(wel licht en en haar fiets stond er)telefonisch gebeld maar geen gehoor.1,5 gewacht en gebeld maar er gebeurde niks......totdat ze opnam en boos zei waar ik in godsnaam mee bezig was! Of ik haar mail niet had gelezen die middag.....NIET dus!
Ze deed niet open en wilde niet praten........ik vreesde het ergste! Heb de mail ook nooit gelezen.......
Wat bleek.....kwam er na 3 weken achter dat ze 1 week na de crematie een oude school vriend van 20 jaar geleden had ontmoet en 2 weken daarna is het wat geworden en ze was stapel verliefd!!
Ik ging volledig door het lint,en was boos gefrustreerd,jaloers......hoe kon ze!!!!!
Schold haar huid vol..........Dit alles gebeurde 26 januari 2008.
Sinds die tijd geen ctc meer gehad,ik heb haar nog 2 brieven gestuurd,ze heeft nog een mail naar mijn moeder gestuurd en is uit eten geweest met mijn beste vriend.
Ze vertelde dat ze er helamaal klaar mee was en geen ctc meer met mij wilde,ze kreeg nu de aandacht en intimiteit van haar nieuwe vriend en voelde zich weer zekerder worden en "vrouw".
Volgende week gaan ze op wintersport......
Ik ben echt radeloos en vreselijk verdrietig,eet slecht slaap nauwelijks,en moet veel huilen........
Het gekke is,ik hou zooooo veel van haar dat als ze morgen langskomt gaat mijn deur gewoon weer open!
Denk dat het nog lang gaat duren voordat ik dit kan en wil accepteren........
Hoe nu verder.......

lfs, Zwaantje