Onzeker, wat te doen

afbeelding van Lipovik

Na meer dan 2 jaar is het nu bijna een week uit. Als ik de verhalen hier lees heb ik een lange weg te gaan en vraag ik me af waar ik me nu al druk om maak. Toch ga ik er aan kapot en weet ik niet wat ik moet doen.

Afgelopen zaterdag ben ik naar mijn (ex)vriendin gegaan om te zeggen dat ik zo niet verder kon. Ik wil(de) haar niet kwijt maar zag ook niet meer dat ik echt gelukkiger werd met haar. Dit had verschillende reden. Geen intimiteit van haar kant, weinig initiatief (wat ik zag dan) en het steeds afwegen van of het wel of niet goed was wat ik of zij deed. Ik wilde er aan werken, zij zei dat ze alles gegeven had en het niet kon. Ze hield/houd heel van van mij. De eerste dagen krijg ik veel smsjes van dat ze me mist en dat ze zich kwaar klote voelde. Dit deed me goed, ik zat er dus niet alleen mee. Ik had alle hoop dat het goed zou komen. Dit had ze ook gezegd, de tijd zal het leren, maar het komt wel goed.

Ze had met vriendinnen gepraat, en daaruit kreeg ze nog meer vertrouwen. Die vriendinnen hadden ook een timout in hun relatie gehad, en ging nu weer goed!

Ik krijg echter steeds minder informatie van haar. Met minder bedoel ik dat ze niet meer begint met sms te sturen dat ze zich kut voelt of even belt ofzo (wat paar dagen voorheen wel was). Ik begin nu steeds meer tet twijfelen of het dan toch nog wel goed komt... Ik heb het idee dat haar gevoelens aan het weg ebben zijn. Ik wil dit niet aan haar vragen omdat ik dan het idee heb dat ik iets probeer te forceren.

Ze begon ook na te denken over de vakantie. Of ze die moest anuleren of niet. Mijn conclusie hieruit is dat ze meer bezig is met dat het niet meer goed komt dan dat het wel geod komt. Voordat het uit was had ze gezegd mij mee te helpen met wat opdrachten voor school. Ze wil dit nog steeds doen. Maar is dit uit schuldgevoel voor er komen gaat?

Zoals je wel kunt lezen ben ik heel onzeker. Ik houd zoveel van mijn meisje. we passen in mijn ogen zo goed bij elkaar. Ik wil weer bij haar zijn. Maar dat kan niet, want dan forceren we iets. Ik zo ook niet zo goed weten wat ik moet doen als ik bij haar zou zijn.

Nog zoiets. De tijd zal het leren. Maar hoe lang duurt dat dan? En waarom zou het in een paar weken weer in een keer goed zijn? Waarom kan het nou dan niet goed zijn? Ik kan heel de dag nergens aan denken. Ik wil actie ondernemen. Ik wil niet machteloos aan de kant staan om te zien hoe (voor mij gevoel) alles bergafwaarts aan het gaan is...

Ze heeft me op het hart gedrukt dat zei het er ook heel moeilijk mee heeft. Maar ze heeft gewoon veel meer afleiding dan ik. Waar ik de helft van de tijd alleen thuis zit (moet heel veel hw maken wat dus echt niet lukt) zit zij bij haar vriendinnen of is ze aan het werk ofzo.

Wat moet ik doen? Komt het nog goed?

afbeelding van Roberto

Zwaar klote

Die verdomde onzekerheid is zo moeilijk. Ik weet er alles van. Ik ben nu 4 weken op weg enik heb besloten dat het ondoenlijk is om te gaan zitten wachten. Hoeveel tijd heeft ze nodig? Kan wel een half jaar, een jaar zijn. Dat moet je jezelf niet aandoen. Ik hou echt zielsveel van mijn (ex) en ik hoop ook dat het o termijn goedkomt maar ik ga alleen door. Ik weet ook nu ook niet meer of het van mijn kant nog wel goed komt. Als we straks 4 maanden verder zijn sluit ik niet uit dat ik het zo heb afgesloten van binnen dat het kapot is. Maar geloof me als je gaat zitten hopen danga je maanden lang 24 uur per dag piekeren. Je ziet het ook aan meerdere mensen hier op het forum. Dan heb je dus echt geen leven meer. Ik heb dat 3 weken aangekeken en u heb ik er een dikke vette streep onder gezet. Ik ben verscheurd maar ik heb wel rust nu. Veel sterkte de komenende tijd. Veel wijsheid gewenst.

Roberto

afbeelding van Lipovik

Net wat je zegt, hoeveel

Net wat je zegt, hoeveel tijd heeft ze nodig? Gaf ze bij jou het gevoel dat het nog goed zou komen? tenminste, zei ze dat?

probleem is dat ik er geen streep onder wil zetten! ik wil haar, ze is mijn meisje. Echt waar, ik kan geen stel op noemen die beter bij elkaar passen dan wij... Dat kan ik toch niet opgeven? Ik wil er voor vechten, maar hoe?

en piekeren duuurt lang ja. Concentreren gaat niet. De zinnen van je afzetten met maten helpt. dingen ondernemen...

wat een klote zooi toch!

:'(

afbeelding van Unremedied

Sommige lessen moet je zelf

Sommige lessen moet je zelf in de praktijk oefenen voor je ze kunt leren. Het lijkt erop dat dit een van jouw moeilijkere levenslessen gaat worden, zoals ik ook gedwongen werd daarvan te leren. Zuur, maar waar. Enigszins vergelijkbaar is het einde van jouw relatie wel met die van mij (die wel nog een poosje langer heeft geduurd) en ik ben nu op het niveau dat ik het gevoel heb alle benodigde bagage te hebben om een voortzetting van onze relatie tot het grootste succes ooit te maken. Door inderdaad van de les te leren. Het is alleen een verdomd moeilijke les.

Je leest zelf zeker wel wat je schrijft, he? Ik kan geen stel opnoemen die beter bij elkaar passen dan jullie... Of je hebt alleen maar singles in je omgeving, maar het feit dat het uit is, doet heel anders van zich spreken. Dat zul je zelf ook wel zien. Nog maar een week is het uit en dan ga je al zo praten. Dat is wat ze ldvd noemen... Idealiseren is de eerste en grootste boosdoener. Wapen je ertegen! Je hebt je les nog niet geleerd na een week! Ook niet na twee! Je bent nog helemaal niet aan de nieuwe situatie gewend, los van de ldvd, en de grond is je onder de voeten vandaan gezakt. Het is niet voor niks zo gelopen als nu. Als het een domme vergissing was geweest in de ogen van jullie beiden, zouden jullie al wel weer bij elkaar zijn.

Sort out the things that need to be sorted out... Als je gevoel consequent blijft, ga dan voor haar vechten. Als je je lesje geleerd hebt. Beter niet eerder, want anders heb je grote kans dat het weer zo afloopt.

Deze hopeloze dweil is een van die figuren die Roberto zo charmant omschrijft, die al maandenlang bezig is met het gebeuren en er nog steeds middenin zitten. Believe me, Roberto, ik kies er niet voor. Ik heb wel pogingen gewaagd om het van me af te zetten, maar het lukt gewoon niet. Het moet misschien in je karakter passen om dat zo te kunnen doen, dat weet ik niet...

Hoe het ook zij, na een dikke 3,5 maand lijk ik misschien in de ogen van velen nog een dik bord voor mijn kop te hebben, want toch heb ik nog een sprank hoop op een goeie afloop. Ik ben nog van plan een 'final battle' te voeren en als dat ook niet werkt, kan ik niks anders meer dan mijn verlies incasseren als de grootste nederlaag in mijn persoonlijke geschiedenis tot nu toe en zal ik waarschijnlijk wel een hoop tijd nodig hebben om mijn wonden te likken. Wellicht had ik het er eerder doorheen kunnen jassen door het er gewoon al bij gelaten te hebben. Maar soms, soms kun je niet anders... Daar komt bij dat ik mijzelf niet gespeend vind van enige mensenkennis en als ik de indruk had dat ze het als stalkgedrag zou zien, niet zou begrijpen of zwaar onprettig zou vinden, zou ik het ook niet doen.

Maar ik hang weer een heel zwamverhaal op. Dat komt omdat het hellish is allemaal, dat ldvd, en jij zit er nu dus heel vers in. Ik wens je heel veel sterkte en ben wat dat betreft wel blij dat ik reeds 3,5 maand heb afgelegd van dit pad. Een pad waarvan de lengte overigens wel voor iedereen verschillend is, dus laat je niet te erg afschrikken.