"oude" ex

afbeelding van Esli

Haai allemaal,

Een tijd geleden ben ik bij toeval in contact gekomen met een "oude" ex. Omdat ik net verhuisd was, nodigde ik hem na een tijdje uit om langs te komen om te kijken. Mijn naieve insteek was gewoon vriendschap, ik vond het leuk dat we na al die jaren nu gewoon met elkaar konden kletsen...
Hij kwam langs en had op een gegeven moment te veel gedronken om nog te gaan rijden... dus bleef slapen.

Jullie raden het al, er kwam sex van. En een paar keer daarna ook nog. De sex was lekker, maar ik merkte dat ik in mijn hoofd hém en niet-intieme sex niet bij elkaar kon krijgen. Na afloop bemerkte ik bij mezelf gedachtes als: waarom komt hij nou even niet tegen me aan liggen... Hij draaide zich om en verdween halverwege de nacht.
Aanvankelijk vond ik het heerlijk om lichamelijk met iemand te zijn, maar na een paar keer merkte ik dat die onrustige gevoelens de boventoon gingen voeren. Ik heb hem toen eerlijk verteld (naja... gemaild) dat ik sex met hem niet los kon zien van intimiteit en dat dit alles daarom me meer verwarde dan ik aanvankelijk dacht. Ik zei dat ik daarom geen sex meer met hem wilde, maar wel graag vrienden wilde blijven...
Kreeg een mailjte terug dat dat ok was, goed dat ik het aangaf en we waren gewoon vriendjes..

Daarstraks was hij hier voor het eerst sinds dat mailtje. Ik vroeg van alles aan hem over waar hij mee bezig was geweest, vakantieplannen, zijn muziek (muziek waar ik niet van hou, maar ik vraag het omdat ik weet dat hij het wél leuk vindt)...
En terug krijg ik helemaal niets. Ik heb hem gevraagd en laten praten over zijn (oude en huidige) relaties, over zijn werk, over zijn hobbies, over zijn huisdieren, over zijn alles.
En niet EENMAAL vraagt hij aan mij; goh, en hoe is het bij jou op het werk, met je relaties, met je vrienden (die hij ook kent), met je problemen (hou et ff algemeen das te privé misschien...)... Helemaal niets vraagt hij. Niet dat ik nu denk dat het zulke boeiende materie is, maar toch...

Dit is voor mij geen vriendschap. En toch lijkt het me heel moeilijk om hem te zeggen dat ik iets anders van een vriendschap wil. Hij was mijn grote liefde.... En stél ik laat hem weten dat dit niet ok voelt voor mij, dan denk ik dat hij zegt: ok, is prima, dan geen contact.
Ik zie eigenlijk dus op tegen zijn laconieke reactie...
Man, dat ik hier na al die tijd nog zo van slag kan zijn...

Iemand tips? Suggesties?

afbeelding van Miss Loca

Je zult nooit weten wat het beste is.

Volgens mij zijn uw gevoelens nog te sterk voor hem.Ergens hoop je dat het terug goed komt,...... Ik denk dat het beste is geen contact meer met hem te hebben. Zo kan hij u ook niet kwetsen. Stel voor als hij morgen verteld dat hij een vriendinnetje heeft. Hoe ga je u voelen?! Als je het kunt verbreek alles totdat je u echt veel veel beter en gelukkig voeld. Echt niets meer met hem wilt. Dit is mijn raad, uiteindelijk weet ik dat het niet zo gemakkelijk gedaan is Knipoog

afbeelding van Esli

Als hij me morgen zou

Als hij me morgen zou vertellen dat hij een vriendinnetje heeft, dan zou dat prima zijn. Ik wil geen relatie met hem...

Ik vind het alleen onbegrijpelijk dat hij de hele avond (5 uur lang) niet eenmaal aan mij iets vraagt. Helemaal niets. En als ik iets uit mezelf vertelde was zijn reactie alleen: goh.
Was een vreemde gewaarwording, vind het een vreemd idee dat iemand waarmee je lief en leed hebt gedeeld in een vriendschap die je beiden zegt te waarderen, totaal geen interesse in de ander stelt.

Vind het jammer dat het zo loopt, maar een vriendschap hebben houdt voor mij in dat je wilt weten wat de ander bezig houdt, en dat is bij ons blijkbaar een eenrichtingsverkeer...

afbeelding van MrDown

of hij sluit zich onbewust af

Wat ook nog kan is dat hij zich afsluit omdat hij het gevoel terug krijgt. De sex is vertrouwd, maar na de daad komen allerlei gevoelens weer naar boven. Zo komt hij ook in een achtbaan van emotie terecht en komt het betonnen muurtje uit (waarschijnlijk) zelfbescherming boven water. Ik sluit mij aan bij sophia1 en geen sex zou in deze situatie beter zijn. Maar wie ben ik? Zit zelf in de 'shit'...

afbeelding van Paloma

zooo herkenbaar

Beste Esli, Ik kan me erg herkennen in jouw verhaal..

Ik ben hier nieuw op de site en las jouw verhaal en dacht, dit had ik bijna kunnen schrijven. Qua gedachtengang en ideeen over bepaalde dingen dan.

Mijn ex en ik zijn al 2 jaar uit elkaar doordat hij last heeft van een psychisch probleem, hij voelt dus geen emotie meer. We hebben sinds het uit is periodes gekend dat we elkaar weken niet zagen, dan opeens weer heel erg naar elkaar toe trokken [en in bed belandden] maar verder kwam het niet.
Zijn gevoel voor mij wil maar niet terugkomen, hoewel hij ook weet dat het er wel zit maar dat is door zijn trauma geblokkeerd. Dan maar vriendschap dachten we toen, dat kunnen we toch best? Nee dus, dat werkt niet. Niet zolang 1 van de 2 nog gevoel heeft voor de ander [ik dus] en dus meer verwacht van een vriendschap.

Wat jij schrijft over het eenrichtingsgevoel tijdens gesprekken ken ik.
In mijn ogen geeft dat toch aan dat de persoon in kwestie niet [genoeg] geinterresseerd is.
En dat frustreert je dan enorm!! Je zegt ook dat je niks meer met hem wilt en als hij morgen zegt een vriendinnetje te hebben, je daar blij om bent.

Dit is precies wat ik dus ook met mijn ex heb. Tuurlijk ik hou van hem, in ons geval is het een onmogelijke liefde. De liefde is er zeker geweest, we zouden gaan trouwen, waren elkaars 'ware' maar door zijn trauma [opgelopen door onterecht in de gevangenis te hebben gezeten] voelt hij niks meer [voor niemand].

Maar ik weet dat het niet kan, wij samen. Dus dan hoop je op vriendschap. Maar omdat je gevoel eigenlijk meer wilt dan die vriendschap alleen kan jij er niet tegen dat hij niet meer geinterresseerd in je is, dat hij aan jou niet dezelfde vragen stelt als jij. Je snapt het niet en kan er gewoonweg niet bij met je hoofd.
Dat herken ik dus ook bij jou.

Ik denk dat voor mij geld dat als ik weet dat het goed met mijn ex gaat, dat ik dan ook rust kan hebben en doorgaan met mijn leven. In ons geval zal het voorlopig niet beter met hem gaan en hebben we daarom gisteren besloten om elkaar los te laten.. Hoe moeilijk dat ook was omdat ik nog steeds na 2jr van hem hou, maar het moet. Ik moet sterk zijn en doorgaan met mijn leven, het is al zo kort en er is al zoveel tijd verstreken...

Ik hoop dat mijn verhaal jou kan sterken en je hier je eigen conclusie uit kan trekken in relatie tot je eigen verhaal..

Hebben we afgesproken elkaar los te laten, ook geen vriendschap want dat werkt niet...als er nog gevoel in het spel is..

Voor nu zou ik zeggen, hou je sterk en laat niet met je spelen. Al zie je dit zelf niet als spelen en voel je het ook niet zo, want dat heb ik ook nooit zo gezien en ik weiger er ook nu op die manier naar te kijken, maar een ander woord is nu eenmaal niet voor te verzinnen..