Over loslaten en accepteren

afbeelding van Gast

Hoi allemaal,
Ik ben tijden niet op deze site geweest. Ik had toendertijd moeite met de breuk van een relatie en met zaken die bij mijzelf naar boven kwamen.
Sindsdien heb ik weer een relatie gekregen. Eentje waar ik voor ging, en hij ook. Helaas lukte het niet en vandaag is definitief de breuk gekomen. Na 1,5 jaar waarin we echt van elkaar gehouden hebben, blijkt nu dat we los moeten laten en moeten accepteren dat het niet kan.
De grote oorzaak hiervoor is zijn situatie, zowel financieel als lichamelijk zit hij aan de grond. Hij wil mij verdere ellende besparen. Daarnaast ligt er een soort van waas over zijn gevoel waardoor hij niet meer kan genieten, niet meer gelukkig kan zijn en niet een relatie kan opbouwen.
Want ja, ook een relatie is werken.

Ik begrijp hem. Ik weet in wat voor situatie hij zit. Ik weet hoe hard hij knokt en hoe lang al, en hoe alles om hem heen lijkt in te storten.
Ik accepteer dat dat zo is. Ik weet hierdoor nu al dat ik niet weer in dezelfde crisis terecht zal komen als vorige keer.
Niet omdat deze relatie minder betekende, in tegendeel! Ik houd heel veel van mijn ex. Maar ik ben zoveel verder in mijn eigen emoties dan 2 jaar geleden.

Hij moet zichzelf zien te redden. Ik kan hem daarbij niet helpen. En het feit dat hij zich niet meer genoeg kan geven in een relatie, doet hem ook verdriet. Hij wil ook dat ik gelukkig ben en mij niet meesleuren in verdriet.
Hij kan niet meer genieten en soms zelfs niet meer aardig zijn.

Als je van iemand houdt, dan betekent dat soms dat je moet loslaten. En dat is wat ik nu doe.
Ellende is wel dat hij een dochter heeft van wie ik ook ben gaan houden. Dus ook daar moet ik afscheid van nemen.

Wat ik van de vorige keer ook heb geleerd is dat je niet moet blijven hangen. Doe de leuke dingen, ook al geniet je er niet zoveel van als anders. Je zal merken dat het je er doorheen sleept.
En wees eerlijk naar je omgeving toe, accepteer daarbij ook hulp.
En het meest nare, het meest tegenstrijdige in dit alles is: neem afstand van je ex. Hoe pijnlijk ook en hoezeer dit ook indruist tegen je basisbehoefte.

Iedereen op deze site: sterkte! En deze site kan je enorm goed helpen weet ik inmiddels!

Groetjes

afbeelding van BlueEyes

Laatst hoorde ik dat ook...

Hi Panic,

Laatst kwam mij ook ter ore dat een stel ging scheiden vanwege gezondheidsproblemen van een van de partners. Ook daar was geen sprake van dat de liefde over was, als buitenstaander kijk ik daar met ongeloof tegenaan. Misschien ben ik wat ouderwets maar juist in zulke gevallen zou je zeggen: in voor en tegenspoed, elkaar steunen dus! Ikzelf ga erg ver voor een partner waar ik liefde voor voel. Maar misschien moet ik mijn zienswijze gaan heroverwegen.
Ik heb dus geen oordeel over jullie besluit, ik kijk er alleen anders tegenaan.
Zou het zo kunnen zijn dat als je (ex partner) zijn problemen heeft opgelost, dat jullie weer bij elkaar komen?

BlueEyes

afbeelding van panic

Hi blue eyes

Begrijp me goed, ik wil helemaal niet dat de relatie eindigt. Ik ben bereid deze ellende met hem te doorstaan. Natuurlijk ga ik niet om financiele redenen bij hem weg. Ik red mezelf prima, ben niet van hem economisch afhankelijk en kon hem daar zelfs enigszins in steunen (niet lenen maar puur andere dingen).
Dus ja, ik ga hier ook heel ver in.

Zijn kant is echter dat hij als een robot leeft momenteel. Continue stress en niet kunnen genieten. Ook een relatie met mij onderhouden is dan een soort van stress. Ten eerste omdat hij zich gefaald voelt. En ten tweede omdat hij niet meer kan genieten en het hem pijn doet als ik veel moeite doe en hij merkt hoe negatief hij toch blijft.
Iemand op deze site zei ooit: aan een dood paard kan je niet trekken. En op dit moment is mijn ex dat dode paard. Hij is leeg, hij is op. En hij vindt het vreselijk dat hij door zijn stress bot tegen mij is gaan doen en niet meer happy is. Hij vindt dat ik meer verdien. Al ziet hij de oorzaak wel, hij kan er weinig aan veranderen.

Dit afscheid tussen ons is dus eigenlijk een soort van liefde.
Ik doe het met pijn. Maar ik respecteer dat hij niet anders kan en dat hij leeg is.

Groetjes,

afbeelding van BlueEyes

ik begrijp het

Hoi Panic,

Ik begrijp jullie situatie nu, dank je voor de uitleg.

Ik wens jullie beide veel sterkte voor nu en in de toekomst.

BlueEyes

afbeelding van Boa

Panica

Rot om te lezen... Ja, ik lees hier ook weer; ook weer een breuk achter de rug, maar een stuk minder vers dan de jouwe. Wat ik wel herken is je neiging om de ander uit de wind te houden, hartstikke lief, maar vergeet jezelf niet he... Liefs,

Boa

afbeelding van panic

Boa!

Geweldige vrouw, dat ik van jou hier een reactie krijg!
Het hem uit de wind houden is eigenlijk denk ik omdat ik weer wat stappen verder ben. Verder dan toendertijd toen ik eerst nog zoveel vragen had.
Tuurlijk heb ik pijn, heel veel pijn. Het "prettige" is ditmaal dat deze ex daar begrip voor heeft en ook al mijn vragen beantwoord heeft. Hoe moeilijk ook voor hem, omdat hij weg van zijn gevoel lijkt te zijn.
Ook van mooie mensen moet je helaas soms scheiden.
Maar ik vind het heel naar te horen dat jij weer een breuk achter de rug hebt. Hoe is het met je?
Mijn mailadres etc bestaan nog gewoon trouwens. Op msn ben ik eigenlijk al tijden niet meer geweest, maar kan altijd weer.
Vergeet jij jezelf aub ook niet.
Liefs, Panica
Al ben ik lang zo'n panic niet als toen Knipoog