pfff weer een overvallend gevoel, was daarnet gaan voetballen... was leuk, gewonnen en volgend jaar in een hoge klasse spelen, dat heeft me blij gemaakt:-) maar nu ik thuis kom is het weer raar... ik denk te veel aan haar... niet dat ik haar terug wil, mijn hart wel, gezond verstand niet. en ik kies voor gezond verstand in deze geval...
maar wenen voor haar zal ik zeker niet meer doen hoor, ik ween niet voor iemand die niet voor mij weent!
en wie weet denkt zij helemaal niet aan mij, is ze me gewoon helemaal vergeten, dus het enigste dat er voor mij op zit, is door gaan met mijn leven, wat mij tot nu toe heel goed lukt:-) school, werk, voetbal, nieuwe mensen leren kennen etc:-)

maar spijtig voor deze overvallend gevoel die ik nu heb, maar jah... kan er niet veel aan doen natuurlijk... jullie zijn niet alleen hoor:-) ik leef met iedereen hier mee.

groetjes
davy