bijna de dag om, lijkt wel of het verdriet op nieuw is begonnen
vanmiddag echt zo mijn best gedaan, na het schrijven van mijn blog, simpel boodschappen gedaan, maar al die gehaaste mensen die zo lelijk doen.... en dan ga je nog spontaan huilen in een winkel ook... ohh wat erg... en natuurlijk de helft van de boodschappen vergeten
al gruwelijk huilend naar huis, en dan toch maar die paar boodschappen op het dorp doen...

en natuurlijk wie loop je tegen het lijf.... hem.... oef auw , zie d'r niet uit pijn straalt van me af .... en natuurlijk ja hoor ik loop wel mee voor een bakkie ................ dom dommer domst

niet meer bij hem thuis geweest sinds.... en wat zie je dan jouw tandenborstel nog altijd daar....je kaartje hangt nog op pfffff hoop twijfel en noem maar op..

en dan, ja dan floept het er allemaal weer uit... dat ik niet klaar ben met hem, met ons... dat de hele beslissing gebaseerd is op weg lopen voor iets wat moeilijk is, dat ik niet begrijp dat je zomaar een knop omzet alsof .... en ga maar door .. het drama compleet...
en weer voel hoor en zie ik de twijfel bij hem.... of verbeeld ik me dit nou gewoon..... ook zegt hij dan nog dat ie wel degelijk van me houd....
maar zelf weten hoe laat je op staat naar bed gaat, wat je eet, wat je doet etc etc ... vind hij zo lekker ... als of ik hem daar in tegenhield ...... god .... wat doe ik mezelf aan ......

en ja ik doe het mezelf nog aan ook ...............

thuis helemaal kapot... gesloopt, en dan, uiteraard de hoofdpijn...... straf je zelf.... zo heftig dat ik mijn medicatie moest gebruiken ook dat nog... weer een dag naar de klote ..... hoelang gaat dit duren
waarom is die stomme acceptatie er gewoon niet....
ik krijg het domweg niet geregeld in mijn hoofd, het zit vol.... echt vol!

x Issy