IK snap je maar al te goed daydream, je wil het liefst een reactie van hem omdat je ook nog zoveel met hem bezig bent in je hoofd.
Dat heb ik ook met mijn vriendin, zij heeft het uit gemaakt en zij neemt afstand wat misschien ook wel het beste is, maar het gevoel is toch dat je nog wel wat wil horen van de ander toch?
En het gepieker is niet raar ofzo, het is je gedachtengang maar om niet jezelf pijn te doen is het misschien beter om ook afstand te nemen en afleiding te zoeken. Hoe moeilijk het ook is!
Ze zeggen toch altijd Liefde = elkaar loslaten

Hey,

Ik had dat met mijn ex ook. Was trouwens al een tijd na onze breuk. Hij kon mij een resem vragen stellen (ging over en weer) en dan ineens 'baf, gedaan'. Je moet niet denken dat je iets verkeerd gezegd hebt, daar ligt het probleem niet. Misschien raakt het hem nog wel wat jij vertelt/vraagt, net zoals dat andersom ook wel zal zijn en kapt hij het daarom dan ineens maar af. Of denkt hij van 'waar ben ik nu eigenlijk mee bezig, ...', wilt hij ergens afstand houden verstandelijk, maar is de drang even te groot. Je moet je alleen afvragen of dit contact voldoening geeft en dat is dus niet zo. Ik kreeg er trouwens soms nog overdreven en kwetsende reacties bovenop. Daar had ik geen zin meer in. Weet je, nu zou ik normaal met hem om kunnen gaan, zonder enige bijbedoeling, maar soms kunnen zij dat blijkbaar niet... Ligt aan hen, twijfel zeker niet aan jezelf!

Trouwens, zolang je over zo'n voorvallen gaat malen en piekeren, wilt dat zeggen dat hij je leven nog te fel beheerst en kan je beter afstand nemen.

Groetjes

Hey daydream,

Ik kan je volledig vinden in je verhaal en je verwardheid. Maak(te) ongeveer hetzelfde mee. Ik hield mezelf ook voor dat ik alleen maar vriendschap wilde. Diep in mijn hart wist ik echter dat ik véél meer wilde. Elk woord dat ze zei of schreef, of de stilte die ze liet, ging duizend keer door mijn hoofd. Om gek te worden. De omgeving begrijpt dat inderdaad niet en kan dat ook niet begrijpen want het speelt zich volledig af in je hoofd. Ik probeer nu meer afstand te houden, geen verwachtingen meer te koesteren. We zien wel wat er komt. Hoop heeft plaats gemaakt voor berusting. Ik geniet ervan wanneer ze mij contacteert en probeer mij niet druk te maken wanneer zij niets van zich laat horen. Het is echt een dubbel gevoel...

Daydream,
Ik heb dit ook meegemaakt, en soms nog wel. Ik heb nog steeds af en toe e-mail contact met mijn ex. Hij koos voor een ander, en ik heb daar nog steeds moeite mee. Chatten is sowieso een bedrieglijk gebeuren: je kunt nooit zien wat een ander aan het doen en wat hij/zij bedoelt met de woorden die hij/zij stuurt. Ik heb het ook altijd moeilijk als ik opeens geen antwoord meer terugkrijg. Ik heb alleen in de loop der tijd geleerd dat er verschillende oorzaken voor kunnen zijn: er komt iemand langs, of hij moet iets op dat moment doen, of de computer doet het niet meer of wat dan ook. Hij zat er nooit mee als een gesprek ineens (of uiteindelijk) zomaar verbroken werd, het was altijd door omstandigheden en hij dacht daar dan ook verder niet meer aan. Wat ik geleerd heb is om een sms'je te sturen als ik het echt niet begreep, en ik kreeg (gelukkig) dan ook altijd een berichtje met uitleg terug.
Als dat laatste niet vanzelf gaat, kun je misschien daar afspraken over maken? Uitleggen dat je er anders steeds aan blijft denken?
En natuurlijk niet steeds zelf contact opnemen....
Groetjes,
Hex

.