Ik word midden in de nacht zwetend wakker en voel alsof ik me hele familie heb verloren. Of ik probeer Sochtends te ontbijten en ik voel een kriebels van leegte. Ik heb nooit gehuild. Een keer recent een traantje. Voor mij ging het te diep. Af en toe voelde ik onprettige gevoelens. Heel af en toe heb ik aan hem gedacht. Ik stopte het weg. Was alleen met alleen mijn dromen. Ook al had ik familie, ik kende ze niet. Mijn leven bestond uit werken en negeren. Ik ben veel te gevoelig voor pijn. Geestelijk en lichamelijk. Ik kan er nog steeds niet mee omgaan. No way dat ik ooit iemand achteraan zou gaan. Wil de ander niet, dan houd het op.