HoI! Wat ik hier lees lijkt ook erg op mijn verhaal. Alleen wat kan jij er rustig onder blijven! Nou ja, dat weet ik niet natuurlijk, ik weet niet hoe rot je je eronder voelt, maar je schrijftoon is duidelijk kalmer dan die van mij was toen het mij overkwam.

Ik ken het ook hoor, moeilijk te accepteren dat het ene moment alles zo mooi leek nog (leek; zo zie je het nu, vraag je af of het écht zo was) en dan opeens vertellen ze je dat ze lang hebben nagedacht, de keuze gemaakt hebben en that's it. En ja, inderdaad komt ook bij jou het argument naar boven dat jullie te verschillend zijn, geen overeenkomsten hebben. Ik vond dat nonsens, jij ook waarschijnlijk, anders werd je niet verliefd ooit en blijf je ook geen jaar samen. Nee, wat ze eigenlijk bedoelen is wat anders: ze voelen amper nog wat voor je, behalve dat ze nog wel natuurlijk om je 'geven'. Ze voelen niet de vlinders meer en missen ons niet meer en dat hield ze bezig. Ze wilden wel iets voelen, maar het is er niet (meer) en dan doen ze zoiets.

En dan zijn ze bot, heel bot, kil, afstandelijk. Dan kan je vragen, lief doen, emotioneel zijn, het maakt niet uit. De vragen die bij jou allemaal opborrelen worden niet meer beantwoord. Overigens zijn alle antwoorden die ze zouden kunnen geven ook helemaal niet bevredigend, want je wil juist horen dat het niet waar is dat het over is!

De pijn die degene heeft die het uitmaakt is er vast zeker wel. Ik herken die pijn nog wel van een andere relatie 2 jaar terug. Hoewel ik zeker wist dat t niet ging met die meid, bleek ik daags nadat ik het uitgemaakt had dat ik gevoelens had die er op leken dat ik haar toch mistte en vooral ook de dingen met haar. Maar dat was slechts tijdelijk en was meer een omschakelingspijn dan dat ik dr echt mistte. Nu hoop ik ook dat mijn ex mij alsnog mist en pijn heeft om mij en dat ze beseft dat ik lang niet zo slecht was, maar het helpt niet en doet er helemaal niet toe. Ze maken het uit met een goed doordachte reden en hoe zwaar het ook is, er valt niets aan te doen.

Als ik jou was zou ik wel doen wat ik en anderen hier te laat deden. Ga aan zijn kant staan, deel 'm in een kort berichtje mede dat je het met hem eens bent dat t uit is en dat je net als hem inziet dat het niet werkt en dat je hem verder met rust zal laten.

Vervolgens verbreek je een maand ongeveer ALLE contacten met hem. Dan ga je aan jezelf werken, proberen nieuwe dingen te doen, oude dingen op te pakken, noem allemaal maar op. Maar je houdt je aan je belofte en zorgt ervoor dat je jezelf niet confronteert met alles wat jij aan hem koppelt. Op die manier ziet hij geen aanhankelijke meid die koste wat kost hem terugwil (dat stoot namelijk af), maar juist iemand die blijkbaar heel goed zonder hem kan.... dat zet ze na tot nadenken en ziet na een maand een hernieuwd persoon áls je hem nog zou terugwillen.... (Er is een boek over dit onderwerp, zie andere topics).

Nog heel even over jou, ik denk dat je vast best verdrietig bent over dit allemaal. Mocht je willen, schrijf het er lekker uit. Of je nou reacties krijgt of niet, het helpt echt. Succes enne.. sterkte