Het is nu precies een week geleden dat ik thuis geweest ben voor het verlossende antwoord.Rond dit tijdstip was ik dus in ons huis,waar ik mij 4 lange intense maanden oh zo veilig heb gevoeld.Sommige mensen denken misschien bij zichzelf: ''wat is nou 4 mnd''nou voor mij waren het de meest intense maanden die ik ooit beleefd heb,die 4 mnd vormde voor mij het antwoord: ''hij is mijn grote liefde en zal dat altijd blijven''Ik heb zoals eerder wellicht al beschreven 2 lange relatie's gehad,1 van 10 jr en 1 van bijna 7..Nou achteraf weet ik gewoon dat dat het nooit ECHT is geweest..Ik was veel te jong.Met mijn exman heb ik nog heel goed contact en ik heb hem vanmiddag weer gezien..Hij vind het ook erg vervelend voor me,maar kan net als vele niks met wat ik voel..hij weet namelijk ook niet wat er zich in het hoofd van mijn(ex)vriend afspeelt..Hij heeft gewoon naar mij geluisterd en moet wel concluderen dat zijn beweegreden om er acuut mee te stoppen,wel erg resoluut is..zeker gezien het feit dat hij dus zegt nog veel voor me te voelen en ook zeker nog van me houdt..Ik vond het natuurlijk wel moeilijk om tegen mijn ex man te moeten vertellen wat ik nu eigenlijk min of meer voel..Ik heb hem toch eigenlijk huilend toegeven dat ik echt wel van hem gehouden heb,maar heel heel heel anders dan dat ik van mijn(ex)vriendje doe en deed..Tussen mijn exman en mij was er op een gegeven moment ook helemaal geen intimiteit meer,ik wilde dat zelf niet en had er geen behoefte aan,maar bij mij en mijn(ex)vriendje was dat er wel,gelijk vanaf het begin en is altijd zo geweest.Het hele gevoel eromheen en erbij is anders als al die andere jaren zeg maar.Mijn exman begreep me gelukkig ontzettend goed en hij zei ook nog dat ik hem er echt niet mee kwetste zeg maar..hoe lief..Maar natuurlijk voel ik me ergens ''schuldig''kan natuurlijk niks veranderen aan het feit dat ik nu eenmaal meer hou en zal blijven houden van mijn (ex)vriendje,maar dat je dat dan min of meer zit op te biechten bij je exman..slik..ja dat doet ff pijn,maar kan er niks aan veranderen.Mijn exman en ik zijn nu alleen nog maar goeie vrienden..Iedereen zegt ook: ''waarom ga je je niet verzoenen met hem''dat zeiden ze al toen ik nog alleen was en sowieso..Maar nee,dat zit er van beide kanten niet meer in,dat willen we ook allebei niet..Ik zou mijzelf niet meer recht aan kunnen kijken dan,te weten dat mijn grote liefde hier nog rondloopt en dan terug gaan naar mijn ex omdat dat een warm,bekend,fijn gevoel zou kunnen geven..Nee dat zou ik niet kunnen.Daarnaast voel ik op dat gebied helemaal niks meer voor mijn exman..De vriendschap die we nu hebben(na vele lange jaren)is mij meer waard dan een eventuele verzoening,met het feit dat het dan misschien wel weer fout gaat en ik dan helemaal niks meer heb.Mijn exman is nu ook helemaal gewend aan zijn leven alleen en ook hij zegt verder geen gevoelens meer te hebben op dat gebied dus dat maakt het sowieso voor allebei ''makkelijker''

De dag vandaag was echt een zwarte dag..het is dus precies een week geleden nu en het doet zoveel pijn..het voelt nog elke dag alsof er duizenden messen tegelijk in mijn lichaam gezet worden..hartverscheurend veel pijn en het enge is ook dat ik mijn hart af en toe echt letterlijk voel..een beklemmende,scherpe pijn..Ik dicht mijzelf een ongeluk,zet ze allemaal op mijn hyve en ik probeer elke dag wel even hier iets te schrijven..Dat is momenteel het enige waar ik aan kan denken,schrijven,schrijven,schrijven..Alle verdriet,alle pijn eruit..Morgen ga ik voor het eerst naar mijn therapeut,ik vind het bijna verschrikkelijk dat het de intake nog maar is..ik ben bang als ik die man zie dat ik niet meer kan stoppen met praten en dan wetende dat het misschien wel weer een week duurt voor ik hem dan weer zie..

Ik vraag me ook nog steeds elke dag af WAAROM!!! Waarom hij het zomaar ineens opgegeven heeft,hij zegt dat het niet ineens is,maar anders kan ik het niet omschrijven..Hij wilde net zo graag als ik dat het terugkwam en hij was van mening dat we samen moesten kijken of het er inderdaad nog was..Van mijn kant zeker wel,maar hij liep met die twijfels..Zeggen dat je er mee wilt stoppen,nog wel van me houdt,nog veel om me geeft en misschien wel spijt krijgt is in mijn ogen ook ''raar''op mij komt dat nog erg twijfelachtig over..Het is of JA of Nee,maar wat ik al eerder zei,hij blijft twijfelen..dat merk ik ook aan alles..

Ik hoop zo dat hij nu werkelijk nagaat bij zichzelf wat hij laat gaan en dan tot de conclusie komt dat hij mij liever weer bij zich heeft,maar ja..dat is het houden van die oh zo onzekere ''HOOP''...

Wederom is er alweer een dag voorbij gegaan zonder mijn grote liefde..Lieve A..ik mis je ontzettend...

liefs fallen angel