wil nog zeggen dat ik het fijn zou vinden om te horen hoe jullie er over denken en me bij te staan dan wel aan te geven wat ik het beste kan doen of juist niet moet doen. ik voel dat ik dat nodig heb......

dit is echt een hele lastige, en kl**e situatie. In mijn geval heeft zich iets soortgelijks afgespeeld, en ik vrees dat het niet praten er bij ons toe heeft geleid dat mijn vriendin het twee weken terug heeft uitgemaakt. Ik wou dat ik die paar stappen terug kon doen en wel praten, maar probleem is, en dat lees ik ook bij jou, dat juist degene die erover nadenkt te stoppen niet wil praten.

Ik denk dat, maar ja zoals je merkt ben ik zeker geen expert op dit gebied want dat had ik nu niet in deze situatie gezeten, ik in dit geval haar meer ruimte zou geven, zodat ze kans krijgt te zien wat ze gaat missen. Als je haar nu hele tijd op de huid zit, en het hier steeds geforceerd over wil hebben, dat ze zich alleen maar meer ellendig gaat voelen en dus de beslissing sneller de slechte kant op kan vallen.
Maar aan de andere kant, en dat is misschien mijn fatalistische instelling sinds 2 weken terug, is het wellicht zo dat jij nu weinig kan doen of aanpassen om de beslissing nog te beinvloeden en zal zij deze puur vanuit haar zelf willen maken, want na zo lang weet ze heel goed wat jou positieve kanten zijn, en wat de mindere dingen zijn. Het voelt wel heel pijnlijk om je geliefde zich te zien afzonderen en afsluiten terwijl jij er zo hard voor wil vechten. Maar probeer haar niet emotioneel in een hoek te drukken, want liefde is ook loslaten, dus mij lijkt ruimte geven en wat afstand nemen (hoe onmogelijk dat ook is, ik weet het) misschien toch beter dan steeds weer aandringen op een gesprek, of steeds weer haar smeken om een nieuwe kans (dit heb ik allemaal heel erg gedaan, met een tegengesteld effect). Maar toch, elke situatie is anders, en het enige echte zinnige dat ik kan zeggen is: je bent niet alleen hierin. Al die clichés worden echt waarheid als je in deze ellende zit, en geven mij toch steun. Hoe dan ook, en hoe moeilijk dat ook voor stellen is, het zal met jullie allebei (of alleen of samen) uiteindelijk goed komen, kijk maar op deze site, zoveel mensen die hetzelfde onbeschrijfelijke verdriet hebben doorgemaakt wat jij en ik nu voelen, en die toch weer (en dat kan best even duren) gelukkig worden en zelfs weer opnieuw liefde in hun leven vinden.

Sterkte man, en je bent echt niet alleen!

J