Reden om naar huis te gaan?

afbeelding van mrbean

Heb soms het gevoel niet echt reden, drive om naar huis te gaan, wel voor de kids, maar toch, thuis zonder haar is niet meer compleet. Zal nooit meer zo gelukkig en compleet voelen als toen. Nu de boosheid weg is voel ik soms verdriet, gemis, en verlangen naar dat gevoel. Moet wel eerlijk toegeven dat dat gevoel al eerder was begonnen, sinds zij vreemdging, of eerder toen de sleur echt begon toe te slaan. Maar had de kids nog, dus bleven we bij elkaar.
Verlangen naar toen, toen we nog innig van elkaar hielden, alles met elkaar deelden, niet 1 dag zonder elkaar konden, intens verliefd waren, intens van elkaar hielden. Twee mensen, één hart, dat gevoel, wat mis ik dat gevoel. Ik mis haar geur, haar haar, haar warme lichaam tegen de mijne, haar warme benen over me heen als we slapen, haar armen om me heen als ze me weer eens heeft gemist Verdrietig
Daarnaast mis ik ook het 1 happy family gevoel van toen, het complete gezin gevoel, dus voelt het alsof je een been mist, incompleetheid. Maar zodra het niet meer werkt tussen 2 personen, en de ander wil er niet meer aan werken, dan houdt het op een gegeven moment op. Ook al was het niet koosjer gegaan, wil haar gedrag desondanks niet goedpraten, maar shit happens.
Het gesprek van gisteren, verliep erg goed, voornamelijk omdat ik mij niet liet uitdagen. Af en toe had ik het moeilijk hoor, ze zei doodleuk dat ik niet in mijn slachtofferrol moest blijven hangen, alsof ik dat niet weet, zij is de laatste van wie ik het wil horen! Ze stapte zo gemakkelijk eroverheen, deed me pijn om dat te horen. Maar ik hield me in, en bleef netjes en kalm, het hielp. En dat ik haar enorm heb gekwetst, met mijn mail met verwijten, ik heb haar mijn excuses al aangeboden, maar zij kwam zelf steeds op terug, dat gegeven woorden niet teruggenomen kan worden. . Maar ik bleef weer rustig, en dat maakte haar ook rustig. Alhoewel ik mijn eigen egootje aan de lijn hield, had ze duidelijk moeite met haar egootje, voelde me er goed dat ik ook haar egootje aankon, dat we daardoor op een gegeven moment echt heel goed met elkaar konden praten. Want bij een breuk zijn er geen winnaars of verliezers, uiteindelijk allemaal verliezers denk ik. Maar ik durf wel met de flow mee te gaan, alsof ik niets meer te verliezen heb, ben het belangrijkste al verloren.
Verkrijgen en verliezen liggen zo dicht bij elkaar..Toen we nog samen waren, was ik wel elke dag bang om haar te verliezen, durfde daardoor minder te leven. Moet wel erbij zeggen dat ik haar ooit bijna had verloren, samen met mijn oudste zoon. Is wel een traumatische ervaring geweest.
Nu ik haar ben kwijtgeraakt, verlies ik iets, maar heb ik mooie dingen ervoor teruggekregen. You loose some, you gain some. Maar het is nog steeds verdomd zwaar om niemand meer te hebben die onvoorwaardelijk van je houdt en aan je denkt, met wie je je hart deelt. wij mensen zijn denk ik niet ervoor gemaakt om alleen te leven en te wonen. Het is elke dag tegen die leegte in je hart vechten, opvulling zoeken in allerlei soorten afleiding, zoals ik vroeger deed voordat ik haar heb leren kennen. Het huwelijk gaf me liefde en rust, een thuis, hoefde niet meer steeds op jacht om die leegte op te vullen. Nu voel ik een beetje onrust in me, in de zin van geen vrouw meer hebben die thuis op je wacht, zoals vroeger, moet je me zien, bijna 40, midden in een scheiding, met 4 kids, nu alsnog als een jongere op jacht naar opvulling, afleiding en ooit misschien zelfs een partner als ik er ooit aan toe ben.
Wel een voordeel, die onrust, ben daardoor veel afgevallen, voel me daardoor veel fitter en jonger, alsof ik weer 20 ben! Behalve dat ik minder haar en meer rimpels heb dan vroeger Knipoog
Als het leven mij ook nog wat meer haar zou teruggeven, dan zou ik echt alles kunnen overdoen Knipoog

Voor de rest voel ik me relatief goed, acceptatie en berusting, maar af en toe komen gemis en verdriet naar boven drijven, vooral na een dagje werken tijdens de reis weer naar huis. Voel nu minder reden om echt snel op tijd thuis te zijn. Door de treinstoringen (blikseminslagen) kwam ik bijna 2 uur later thuis, vroeger zou ik gebaald hebben, zag al iedereen balend naar huis bellen, maar ik baalde niet, accepteerde de situatie, en liet alles op me afkomen, thuis zit zij toch niet op me te wachten, behalve de kinderen dan, ja, voor hen wil ik nog thuis komen...

Mr Bean

afbeelding van verloren woorden

@mrbean : genoeg redenen

Goedemorgen mrbean,

Het missen, verdriet en verlangen naar dat gevoel is wel wat velen zullen hebben. Kan me een blog van jou herinneren dat je het had over verschillende fasen van ldvd. Het zijn er velen, waarbij de ene fase soms langer zal duren denk ik. Het is een goed teken dat nu de boosheid weg is. Dat kost alleen maar kracht en energie, die je nu zo hard nodig hebt voor je werk. Neemt niet weg dat het gemis, verdriet en verlangen ook energie kost. Ken dat wel.

Het is niet dat er niemand meer aan je denkt hoor, denk maar eens aan de diverse mensen hier en de reacties op je blogs. Daarnaast zijn er nog je kinderen en ik weet zeker dat er nog genoeg anderen zijn die aan je denken! Het is alleen soms moeilijk om te realiseren dat diegene waar je lief en leed mee hebt gedeeld niet meer aan je denkt, terwijl dat voorheen zo vanzelfsprekend was. Zullen vast wel momenten zijn dat ze aan je denkt, alleen niet meer zoals vroeger. Dat is soms pijnlijk.. Moeten we ons ook maar niet meer mee bezig houden toch?!

Er zijn nog genoeg redenen om naar huis te gaan. Het is immers jouw thuis en dat van de kinderen. Jouw haven, al liggen de boten misschien even anders. En hoe dat er in de toekomst uit zal zien kan niemand je zeggen hoe graag we dat soms ook willen...

Hou je haaks kerel, vandaag weer een dag die geplukt moet worden!

afbeelding van mrbean

Mr Bean @verloren woorden carpe diem

Hey verloren woorden, de man met de vele mooie woorden die niet verloren zijn, waar wij nog van kunnen genieten.
Ik heb nu idd het gevoel dat ik eindelijk veel energie over heb om mijn verdriet nu echt te verwerken, die boosheid kostte mij enorm veel energie. Maar gemis, verdriet en verlangen kost ook veel energie, maar dat is niet erg, ben iig een fase verder. Maar schrok wel een beetje van deze gemoedstoestand, had het gevoel van: hoe nu verder?
En idd, vind het heel erg lief van jullie lotgenoten dat jullie mij zoveel steun, begrip, aandacht en warmte hebben gegeven, dat mag ik natuurlijk niet vergeten. Niet voor niets heb ik enorm veel behoefte om hier te zijn, de warmte straalt er van af, voelt als thuiskomen.
Ja, mijn haven, weer zo mooi verwoord, de boten liggen nu anders, mis een boot, herinner me nog een blog van jou over het thuishaven, zo erg herkenbaar.

Bedankt kerel, zal idd de dag plukken, carpe diem!

Groetjes,

Mr Bean

afbeelding van Chanel

Mr.Bean....

Je schrijven raakt me wel...het missen van "haar" houden van...dat is zo als je uit elkaar bent. Je mist niet alleen die persoon maar ook haar/ zijn houden van. Zijn liefde...ook al was het niet tof meer. Ik heb dat ook; is heel erg herkenbaar en mag daar echt niet teveel aandenken of ik maak mezelf ziek. We zijn nu uit elkaar van half april; ik ben weggegaan na een relatie van bijna vijf jaar. Een hele moeilijke knipperlichtrelatie...hij autistisch toch wel en ik vaak overgevoelig...of ben ik zo geworden na al die jaren zijn opmerkingen tolereren.De tijd van schuld bij de een of ander te leggen is nu voorbij...ik ben zelf weggegaan. Hij vond het te lastig met mijn zoon (achttien). Dus ja; wat doe je dan. Met opgeheven hoofd je spullen pakken en proberen niet te luisteren als hij alweer met de volgende afspreekt....Ik heb het overleefd ; heb niemand anders...ben het allemaal even beu. Maar Mr.Bean....ik vind het heerlijk naar mn eigen stekje (appartementje) te gaan. Ik vind het heerlijk thuis te komen. Heb je veel herinneringen aan haar in je huis...mss is het dat een beetje. Ook duurt dat wel even. In 't begin heb ik ook zoveel dagen gehad dat ik me zo ellendig voelde als ik thuiskwam. Niemand die je een expressoke maakt; die vroeg hoe is je dagje geweest Mieke; die op jou dat te wachten...Dat is een periode...je moet er even door. Geloof me...dat gaat over. Dat betert veel en je zal daar gewoon aan worden. Ik zie dat ook bij veel vrienden die alleen zijn. Die hebben daar geen problemen mee. En ik dus ook niet meer...tijd heelt vele wonden. Ik heb dat al vaak ondervonden. Rust maar even uit Mr.Bean en laat tijd je wonden helen...Glimlach Warme groeten...

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Chanel mis idd dat mooie gevoel

Hoi Chanel, ik mis idd het mooie gevoel, het gevoel van houden van, dat intense gevoel dat ik en mijn ex bij elkaar horen, dat zij thuis met lekkere koffie of thee klaarstaat, en elkaar vertellen wat we hebben meegemaakt. Na 18 jaar samenzijn ben ik dat zoo gewend, helaas is onze relatie de laatste tijd ingedut, en had zij enorme behoefte om buiten de deur te zoeken. Om op zo'n manier uit elkaar te gaan maakt alles extra pijnlijk, ook veel boosheid, maar daar ben ik inmiddels voor een groot gedeelte overheen.
Zit nu meer in de fase, wat nu verder?
Een knipperlichtrelatie, lijkt me wel erg pijnlijk, heb het zelf nooit meegemaakt. En autistisch, wat betekent dat voor jou, hoe is hij tegenover jou? Dat gevoelige herken ik wel, mijn (bijna) ex doet vaak wel lomp tegenover mij, zelf kan ik vaak tegen een stootje, maar bij haar stel ik mijn hart altijd open, ben eigenlijk van binnen erg gevoelig. Misschien passen we daarom ook niet zo bij elkaar achteraf gezien. Soms begrijpt zij niet waarom ik zo gekwetst ben, doordat ze weer mij zo respectloos heeft behandeld, afsnauwen, altijd het laatste woord hebben, vooral als er anderen bij zijn, haar egootje zeg maar, dat soort werk. Doet ze vooral bij mij, omdat ik het toelaat? Het is achteraf toch goed zo, de koek is gewoon op, ik wil en kan haar niet meer tolereren, heb dat te lang gedaan, maar mis af en toe toch die mooie gevoelens van toen. Is zo tegenstrijdig, zo verwarrend soms, maar die pieken en dalen zijn in de loop der tijd steeds kleiner geworden, dat heen en weer bouncen is echt niet gezond voor mij en haar.
Nu nog wennen aan het vrijgezel zijn, maar heb gelukkig de kinderen nog, mijn vrienden en familie, mijn mooie freelance bestaan, en heel veel lieve lotgenoten hier, acht, eigenlijk heb ik niets te klagen Glimlach

Thanks voor je begrip en steun

Gr.

Mr Bean

afbeelding van Roel1200

Hou vol Mr. Bean.

Hoi Mr. Bean.
Je schrijft het inderdaad precies weer zo op zoals ik me op dit moment ook voel.
Denk dat we met een aantal anderen hier ongeveer gelijk lopen qua emotie verwerking, Lees steeds meer blogs waarin het gaat over de invulling van nu en de toekomst, Iets waar ik ook grote moeite mee heb.
Merk dat de accute pijn van de breuk bij een hoop van ons meer op de achtergrond begint te raken, Bij vlagen komt hij nog wel terug, maar bij de meesten is het wel duidelijk dat het definitief over is, Alleen de vraag wordt steeds meer; Wat nu ???.

Net als jij vroeg ik me poosje geleden, voordat ik thuis kwam te zitten, als ik naar huis reed van mijn werk ook in de auto steeds af: "waarom zou ik naar huis rijden?, Wat moet ik daar doen?".
Je huis is de eerste tijd echt een soort onheilsplek waar je helemaal niet naar toe wilt i.v.m. alle herinneringen die er aan verbonden zitten.
Ik bleef daarom maar zolang mogelijk op mijn werk, totdat ik het daar ook niet meer trok en omdat het met mijn dochters ook niet meer goed ging, ik met een depressie thuis kwam te zitten.
Is wel zo dat aantal mensen in mijn omgeving dit aan moesten geven anders was ik gewoon doorgegaan tot het waarschijnlijk vanzelf een keer fout zou gaan.

Ben nu dus al een aantal weken thuis, wat ook niet alles is.
De eerste week heb ik alleen maar geslapen geloof ik, was zo uitgeput van een half jaar klap na klap te hebben gehad.
Maar nu ik wat rustiger ben geworden komen bij mij ook steeds meer de problemen die jij ook hebt, Die ontzettende leegte in je hart, afleiding moeten zoeken omdat je anders steeds maar gaat lopen denken, en hoe nu weer verder.
Ben net als jij rond de 40, Heb twee lieve dochters uit mijn eerste huwelijk, en moet je nou weer als een jonge hond achter de meiden aan?.

Denk dat we er maar niet al te veel over moeten nadenken, voel bij mijzelf dat ik er gewoon echt nog niet klaar voor ben, voor iets nieuws.
Terwijl ik het wel weer heel graag zou willen, iemand die om je geeft en waar je zelf weer liefde aan kan geven.
Maar dan moet er eerst nog een hoop verwerkt worden, Ik denk dat het belangrijkste in deze is dat je het verlangen en hopen op liefde blijft vasthouden.
Als dat er blijft, het gevoel nog steeds iemand lief te kunnen en willen hebben, dat het dan echt wel weer goedkomt.

Tot die tijd blijft het doorvechten, voel net als jij steeds vaker acceptatie en berusting, en dan weer vlagen van pijn, gemis, leegte.
Na de eerste weken als een soort zombie voor me uit hebben zitten kijken ben ik nu toch maar weer met de tuin en de schuur begonnen,
in een huis nota bene wat verkocht moet worden, maar het geeft me toch afleiding en voldoening als ik 's avonds even ga zitten en tegen mezelf zeg"dat heb ik toch maar weer gedaan " en er dan een goed gevoel over heb.

Denk dat we op de goede weg zijn Mr. Bean, merk dat bij een hoop mensen hier op de site.
Soms denk ik ook maar heel simpel: het is maar een fase in je leven, wie weet hoe het over een jaar met ons is.
Blijf volhouden, je bent op de goede weg, de reden om naar huis te gaan komt vanzelf wel weer.

Groeten en sterkte ,
Roel.

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Roel1200 jonge hond :)

Hey Roel, leeftijdgenoot Knipoog
Tja, je verwoord inderdaad precies mijn gevoelens, hoe nu verder, dacht gesettled te zijn, en moet je nu ons zien, moeten we als jonge honden weer achter de meiden aan? Ik ben idd nog lang niet klaar voor, heb nog veel tijd nodig, ben nu wel angstiger geworden, mijn hart is te gewond om ook er maar aan een nieuwe relatie te denken.
De boosheid is voorlopig even weg, daardoor meer tijd en energie om te rouwen, zoals Anita dat zo goed heeft verwoord, door die boosheid kwam ik er niet echt aan toe.
We blijven volhouden, jij ook veel sterkte thuis, zoek zo gauw mogelijk afleiding, maar een beetje rust kan nooit kwaad. Ruim je huis op, richt het anders in, dan is het meer van jezelf. Ik moet nog lang wachten voordat ze haar spullen heeft oververhuisd Verdrietig Moet nog eerst officieel scheiden, en ze wil niets weggooien, ikzelf gooi zonder pardon alles in de kliko, alles wat je een jaar niet heb gebruikt zeg maar. Maar heb al bijna geen moeite meer om haar spullen te zien, gelukkig, zoals in het begin vond ik mijn eigen huis verstikkend.

Groetjes, en veel sterkte, jonge hond Knipoog
Het leven begint pas bij 40/50/60, wat maakt het uit, je bent zo oud als je je voelt.

Mr Bean

afbeelding van Anitasten

oke 2-0 dan :)

Wat goed dat je in het gesprek alles bij jezelf hield. Ik weet hoe moeilijk het is om niet in de 'oude' manier van communiceren mee te gaan. ( dan kan je net zo goed getrouwd blijven;))
Ach ja en gun het haar ego om over die mails te beginnen, lekker dr gram halen(gaaap!). Als dat steeds weer gebeurt kun je haar in gedachten vijf minuten geven en dan bezorgd vragen of ze klaar is. Werkt bij mn ex altijd super! (zolang je niet op de gepikeerde reactie van de ander ingaat natuurlijk, vriendelijk en bezorgd lachen;))

Nu heb je tijd voor rouw, misschien gaat het wel sneller voorbij dan je denkt...als je je vrijheid wat meer gaat waarderen...

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Anitasten you've been there

Hey Anita,
je weet precies hoe moeilijk het is om haar egootje ook te pareren, maar ik hield gelukkig stand, vooral door aan jouw nuchtere tips te denken, is erg waardevol voor me geweest. We kunnen nu echt normaal met elkaar omgaan, wat heet normaal, niet meer boos en gefrustreerd iig, dat is mij al heel wat waard.
En idd, juist daardoor heb ik meer tijd en energie voor rouw, en gaat het ook sneller dan ik denk. Ik waardeer mijn vrijheid, alleen met die vrijheid waar ik enorm aan moet wennen hoort ook eenzaamheid helaas.
Ach, het is wennen om zonder trouwring te lopen, als een vrijgezel, niet meer op tijd naar huis te hoeven zijn, soms voelt dat wel lekker Knipoog

Hey, toch 2-0, doelpunt toch goedgekeurd Knipoog
Zal voortaan meer doelpunten maken, moet wel lukken met zo'n goede, nuchtere en strenge trainer Knipoog

Groetjes,

Mr Bean

afbeelding van Anitasten

@bean

Ik hoef je niet uit te leggen hoe je moet slijmen in ieder geval:D

Moest je op tijd thuis zijn voor je vrouw? 7u half 8?

Sorry;)

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Anitasten onder de plak ;)

Hey Anita, moet wel slijmen, wil het zicht in jouw tuintje op vleermuizen niet missen Knipoog
Jaha, zat onder de plak, haha, jij je zin, nu weet heel ldvd het Knipoog

Gr.

Mr Bean