Met 2 tenen nog in het verleden. De rest van mijn lichaam en geest in het nu. In de toekomst. Mijn blik breder en kleuriger. Tien stappen vooruit en 2 terug. Acceptatie van mezelf. Ik ben wie ik ben. Niet meer wie ik was. Eigenwaarde is een kostbaar goed. Was het verloren door zo veel tegenslag. Nu sta ik met armen gespreid op mijn vernieuwde levenspad. Gevoel en verstand gaan vaak ieder een richting op..zwart-wit is het niet. Niemand pakt mij meer iets af. Ik ben mijn beste vriendinnetje.
Een relatie is een aanvulling, niet een opvulling. Veel geleerd. Over mezelf, die ander en de situatie. Ik zal knokken voor mezelf en ach wie weet wie er in mijn leven (weer) verschijnt? Het leven is vol met pieken en dalen. Ik sta nu eindelijk weer es op een piek. Wel verdient dacht ik zo!