Relatie op de klippen door depressie?

afbeelding van Mellie99

voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.

na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.

na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.

augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .

en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.

ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?

helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.

na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.

einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.

de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!

toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.

vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.

we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.

blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.

daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.

de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.

wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.

ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.

wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.

afbeelding van Jatoch

Ze gaat je loslaten

Als eerste wil ik je even sterkte wensen in deze rollercoaster. Bizar dat er zo met je emoties gespeeld word. Het vrouwtje zit duidelijk met iets in haar maag maar kan dit dus niet met jou bespreken. Dit waarschijnlijk omdat ze bang is om je te kwetsen. Ze is beetje bij beetje afscheid van je aan het nemen als ik het zo lees. Haar verstand zegt dat ze verder moet, maar haar hart ligt nog bij jou. Het verklaart waarom ze zo aan het 'draaien' is met haar beslissingen. De deadline is in zicht ( de papieren van de woning ) en hierna is er geen weg meer terug. Ze durft je simpelweg het nekschot niet te geven, terwijl ze weet dat ze het wel moet doen. Het is geen tijd meer voor spelletjes zeker met een grote commitment als deze en zou je daarom ook adviseren om een verklaring te eisen van haar kant. Stel je netjes op, wees voorbereid op het ergste en laat haar weten dat het nu DE tijd is om transparant te zijn. Laat je niet overtuigen maar probeer ook zelf een nuchtere beslissing hierin te nemen. Je weet immers wat je kan verwachten op basis van je omschreven verhaal.

Zoals je kan lezen zit er een behoorlijke persoonlijke draai aan deze reactie van mij en dit mag je natuurlijk met een flinke korrel zout nemen. Ik spreek puur uit eigen ervaring en dat is ook de reden dat ik hier op reageer. Het draaien, de huisarts, de doorverwijzing naar de psycholoog en het plotsklaps beëindigen van de relatie.. best toeval vind je niet? Achteraf bleek dus dat ze al een tijd contact had met een ander...

Heb op het moment niet veel tijd dus het is een warrig en korte reactie geworden. Mocht je vragen hebben kan je me altijd een berichtje sturen.

afbeelding van Jatoch

Twijfel

Ik twijfel nu of je met papieren van de woning bedoelt het aanschaffen van een woning of het uitschrijven hiervan.. mocht ik het mis hebben is dat nu niet zo relevant, de rest wel. Ze wilt je gewoon niet kwetsen..

afbeelding van Mellie99

papieren

wij wonen samen, en ik blijf zelf in de woning wonen.
dus de hypotheek papieren om alles op mijn naam te schrijven.

afbeelding van Mellie99

persoonlijk denk ik niet dat

persoonlijk denk ik niet dat zij een ander heeft heb hier zelf de eerste weken enorm aangetwijfeld, ze was heel slordig met haar telefoon en heb er ook mee geconfronteerd toen zij laatst hierkwam om spullen te halen. ze keek me toen recht in me ogen aan en Werd heel emotioneel, ze zij dat ze 4,5 jaar lang alles voor me heeft gedaan en nog nooit in der hoofd gehaald heeft om vreemd te gaan omdat ze altijd zo super veel voor me gevoeld heeft. misschien is het een beetje naïef maar ze heeft me wel soort van overtuigd door hoe diep en hoelang ze me aangekeken heeft.

dit is eigenlijk de afgelopen 3 weken een beetje gebeurd sinds het uit is:
ze is 2 weken geleden langgewenst om de meeste spullen op te halen.
toen ze binnenkwam was ze enorm boos en kon er niet meer dan een hey vanaf.
ik dacht eerste moment dat dit was omdat ze niet de behoefte had om hier binnen te stappen en überhaupt mij te zien! maar na 10 min spullen heen en weer dragen kwam de aap uit de mauw.

ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan, ik wist even niet wat me overkwam en wat ik hier van moest vinden. ik zei ook tegen haar dat ik hier niks van afwist. ook heb ik aangegeven dat mijn moeder dit waarschijnlijk deed omdat zij het ook heel moeilijk vind om haar schoondochter te verliezen waar ze zo close mee was, en dat hier geen kwade bedoelingen achter zitten. ze bleef heel emotioneel hier onder en ik vond het een beetje overdreven om zo te reageren op een social media dingetje ( dit heb ik natuurlijk niet gezegd ) maar ik denk dat we belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben dan Instagram.

toen ze eenmaal beetje tot rust was gekomen, heb ik de rest van de spullen van haar in de bus geladen zodat we snel weer verder konden gaan zonder elkaar, toen eenmaal de spullen in de bus lagen ging ze bij me vader aan de woonkamer tafel zitten en wilde ze heel graag met hem het gesprek aan gaan waarom dit allemaal gebeurd is. mijn vader probeert zich heel erg buiten deze situatie te houden en ook niet teveel erover te vinden.

nu kwamen er ineens hele andere dingen aan het licht. ze begon in eerste instantie weer dat haar gevoel weg is, en dat ze niks liever had dan samen oud worden en samen verder gaan en samen gelukkig oud worden. maar haar gevoel zegt wat anders. toen mijn vader vroeg wat ze precies voelde, en wat ze precies meemaakt kwam er iets heel anders uit. ze gaf aan dat er de laatste jaren teveel dingen zijn gebeurd waardoor er vorig jaar in mei iets is geknapt ( hier bedoelde zij kleine ruzie's en discussie's ). ze gaf aan dat het laatste tijd super goed ging, en dat ze ook echt tijden heeft gehad dat ze geen twijfel had. maar toen in mei was ze er blijkbaar helemaal klaar mee en dat wil ze gewoon niet meer meemaken. ze heeft dit dan weer heel lang niet en dan ineens na een half jaar komt er soms weer een twijfel en dan gaat ze zich vragen stellen. is dit het ? wil ik kinderen met hem ? wil ik trouwen? en die vragen kan ze dan op moment van twijfel niet beantwoorden. dan paar dagen later is dit weer weg maar ze is bang dat dat ooit weer terugkomt en ze kan niet leven met die twijfel. dit kwam voor mij echt zo hard binnen helemaal omdat ze afgelopen 6 maanden van die rare dingen heeft gedaan waardoor ik dacht dat ze dit allemaal wel wilde.

zo waren we vorig jaar september met mijn schoonouders op vakantie. ik heb haar vlak voor de vakantie een ring gegeven omdat toen wij samen aan het shoppen waren ze die zag liggen en er helemaal weg van was. ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek.
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.

paar maanden later werd er aan ons gevraagd of wij wel is aan kinderen hadden gedacht. wij zeiden allebei dat we hier nog even mee wilde wachten. maar toen we in de auto stapte, hebben we dit gesprek toch samen even voortgezet en hebben we tegen elkaar gezegd als het nu zou gebeuren wat zouden we doen ? toen kwam zij ermee dat als het zou gebeuren ze het gewoon zou willen.
dit waren voor mij allemaal bevestigingen dat het toch wel goed ging tussen ons.

om even terug te komen op het gesprek met mijn vader. nadat mijn vader haar verhaal had aangehoord vroeg hij of ze zeker was dat het haar gevoel was en of het niet aan de communicatie lag ? waarom heb je nooit aangegeven dat je het er moeilijk mee had. ze gaf hierop het antwoord dat ze dat gedaan heeft en dat ik daarna ook enorm positief veranderd was, ze gaf aan dat ze daar zo blij mee was, maar dat ze bang was dat het gewoon te laat was. en dat het blijft knagen bij haar.

toen mijn vader voorstelde dat het misschien slim was op voorlopig apart te gaan leven, maar wel in een soort relatie therapie te gaan samen om te kijken of dit nog te redden valt omdat hij merkte dat ze niet helemaal zeker was van de zaak, werd ze een beetje boos.

volgens haar kan een relatie therapeut ons niet helpen dit omdat zij vind dat haar relatie perfect is laatste tijd. onze relatie is precies zoals ze het hebben wil sinds dat alles zijn rust heeft gekregen. toen mij pa vroeg " waarom zitten we hier dan als het zo perfect is " gaf ze aan dat het gewoon de twijfel is. ze gaf aan dat ze zo bang was om net als vorig jaar mei dat weer een keer mee te maken dat ze er ineens zo klaar mee was. dat wil ze niet meer meemaken en daar denk ze soms over na wat als dit weer een keer terug komt ? hierna heeft ze aangegeven dat ze denk dat haar gevoel gewoon weg is en heeft mijn vader het gesprek verbroken.

vlak voor ze wegging is ze heel emotioneel geworden en heeft me een super lange knuffel gegeven en gezegd dat ik altijd welkom ben bij hun thuis. en dat ze niks liever heeft dat wij al goede vrienden verder gaan. dit was voor mij een soort vaarwel en kwam echt als eenmokerslag binnen.

toen ze we was heb ik een heel lang gesprek met mijn vader gehad, en die was net zo verbaasd als ik. mijn vader is best iemand die recht voor zijn raap is. en die zal nooit valse hoop aanpraten. maar toen hij zei: dit is wel een hele rare situatie, die is totaal niet zeker van der zaak. helemaal omdat ze als laatste zei dat ze nog langer had willen proberen.

week later was onze vakantie, hier was zij natuurlijk niet bij.
ik ben met een enorm dubbel gevoel op vakantie gegaan, ik had er heel veel zin in maar ook totaal niet miste haar nog steeds enorm en was daar echt met een dubbel gevoel.
toen we in Nederland weg reden met de groep, appte mijn ex ineens de vrouw van een hele goed vriend/kennis, normaal spreekt zij die mensen nooit omdat zij hun eigenlijk totaal niet kent ze stuurde het volgende " heel veel plezier op vakantie, maak er iets leuks van ! na de vakantie kom ik even langs een bakkie doen dan praten we even hoe het was !" ik stond met me mond vol tanden hun hebben normaal nooit contact en nu wens je ons allemaal via haar een fijne vakantie ? toen verder in het gesprek met die vrouw zei ze " dat ze enorm blij was dat wij zulke goeie vrienden waren "

ik heb haar sinds het uit is alleen maar zakelijk gesproken over het huis en heeft ze nog nooit interesse getoond hoe het verder met mij ging of over koetjes en kalfjes gesproken.

vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten.
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.

waarom zegt zij tegen iedereen dat wij zulke goeie vrienden zijn? terwijl wij app mekaar nooit we zien niks van elkaar op social media behalve via via. als wij zulke goeie vrienden zijn kan zij mij toch een fijne vakantie wensen en kan ze toch ook zelf vragen hoe de vakantie was ?

sorry voor het lange verhaal maar merkte dat ik weer heel erg veel behoeften had om dit op te schrijven. ik merk dt ik het nog totaal geen plekje kan geven. ook moet ze nog steeds wat spullen ophalen hier en toont ze nul interesse in het huis of het goed gaat met hypotheek rondkrijgen

afbeelding van Mo12345

Het is uit. Simpel as that..

Weet je, dat hele verhaal verteld me één ding: je laat met je sollen.

Pak die meid bij kop en kont en weg ermee. Zij kan doen en laten wat ze wil, jij staat erbij en kijkt ernaar.
En wat is dat voor onzin, al die andere mensen die ze erin betrekt? Zet haar troep morgen BUITEN voor de deur, app een uurtje van tevoren dat ze het NU moet komen halen en dan opzouten.

Ze heeft geen respect voor je, zonder respect geen relatie. Jullie zijn geen 16 meer, kom op zeg toon een beetje ballen. Zal ze ongetwijfeld weer komen janken dat ze terug wil maar dan heb je geen belangstelling meer.
Zoals jij het beschrijft is ze idd rijp voor een psych maar als je nog niet eens durft te vragen waarom ze liegt, geen formulier invult... kansloos. Hak de knoop door, zij doet het niet.
Sterkte niet leuk maar ze verziekt nu al veel te lang je leven ja toch?