Beste mensen,

Aangezien ik de laatste paar dagen erg veel rondsnuffel naar verhalen van andere 'slachtoffers' van een gebroken relatie heb ik besloten om ook mijn eigen verhaal te vertellen.
afgelopen maandag ochtend besloot mijn ex vriendin er een einde aan te maken, want ze was niet meer gelukkig in onze relatie, miste me niet meer om haar heen, en ze vond iemand anders leuk. We hebben 3 jaar samen gelopen, maar het liep niet meer zo geweldig tussen ons. Het werd allemaal een beetje normaal, en eigenlijk een beetje saai. Ik zie zelf ook in dat ik fout heb gezeten omdat ik er niets aan heb gedaan. Ik had met haar meer leuke dingen moeten doen, en had liever voor haar moeten zijn. Ik zelf zag het niet aankomen dat ze er een einde aan wou maken, want we hebben wel meer meegemaakt in de relatie wat we ook hebben overwonnen. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik wat signalen binnenkreeg, want ze had niet veel tijd meer om met mij samen te zijn, wilde geen seks meer, en was erg stil(wat ze normaal nooit was). Maar toch, zulk nieuws verwacht je nooit.

De dagen nadat de relatie verbroken was hadden we nog vrij weinig contact. Ik stuurde haar soms een sms, omdat ik het erg moeilijk mee had om alleen te zijn, en sprak haar soms op msn. Vrienden konden het niet geloven, omdat we een heel mooi stel waren, en altijd heel sterk waren als koppel. Ik heb het er toch ontzettend moeilijk mee. Sinds vrijdag reageert ze ook niet meer op mijn sms berichten, dus ik neem aan dat ze er nu echt klaar mee is.

Ik probeer mezelf weer op orde te krijgen, zoals met vrienden optrekken, sporten, piano spelen en boeken lezen. Maar als ik een dipje heb(wat ik nu vaker heb dan toen het net uit was), heb ik daar ook helemaal geen zin meer in. Verder verveel ik me ook redelijk veel, en zit ik dan maar vaak een beetje voor het tv te hangen en nutteloos te computeren.
ik weet zelf ook best wel dat ik niet moet gaan hopen dat ze zich bedenkt, en hopen dat ze mij belt met de mededeling dat ze me mist en er spijt van heeft. Maar toch blijf ik constant aan haar denken, en hoop ik nog steeds dat het goedkomt. Door mijn wanhopige acties ben ik op internet dingen gaan zoeken zoals het boek: Magic of making up. Daarin geven ze ook het advies om een maand het contact te verbreken, jezelf op orde krijgen, en als je na een maand je ex nog steeds terug wilt er keihard voor moet vechten.

Maar ik ben normaal gesproken een enorm rationeel mens, en ik ben meestal zelf de persoon waar vrienden naartoe gaan om advies. Daarom voelt dit voor mij allemaal zo enorm onbekend en angstig.
Ik zat er aan te denken om toch een mailtje te sturen naar haar met alles wat ik voel en denk over ons zodat ik het misschien wat beter kan afsluiten voor mezelf, en dan het contact te verbreken. Wat vinden jullie?
In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal