relatiepauze

afbeelding van Ava

Na een relatie van 5 jaar zit ik nu tijdelijk bij m'n ouders. Het is (nog) niet uit, maar we woonden nu anderhalf jaar samen en ik ben weggaan omdat ik niet weet of ik nog verder wil. Er zijn bepaalde dingen gebeurd met een andere jongen en dat kan ik absoluut niet aan hem vertellen.
Mijn ouders wonen in een dorp en ik verveel me hier dood. Ik voel me ontzettend eenzaam. Ik was met hem niet gelukkig meer de laatste tijd en ik denk dat ik daarom gevlucht ben naar een ander.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. We hebben afgesproken dat ik een tijdje bij mn ouders zou gaan wonen, en het is nu dag 1. Hij wil mij niet kwijt, en ik hem ook niet, maar ik heb vaak het gevoel dat ik zijn leven leidt. We hebben dezelfde vrienden, die eigenlijk eerst zijn vrienden waren, en ik heb zelf een paar vrienden maar die wonen ook allemaal in de stad waar wij samen woonden. Ik ben bang dat als ik te lang wegblijf, hij mij misschien niet meer wil. Daarom denk ik er over om terug te gaan, maar aan de andere kant.. Ik ben natuurlijk niet voor niets weggegaan.. We hadden vaak ruzie en ik had bijvoorbeeld nooit zin in seks. We hebben al zo lang een relatie, en we waren altijd samen. Ik weet echt niet wat ik met mezelf aanmoet. Moet ik gewoon
doorzetten? Heeft iemand misschien tips om dit te doen? Ik zou het verschrikkelijk vinden als het uitging, maar toch verlang ik er soms naar vrijgezel en alleen te zijn. Maar nu ben ik hier en weet ik het allemaal niet meer zo zeker. Ik heb niet veel afleiding. Ik studeer nog en hoef maar een paar dagen per week naar school. Ik weet echt niet wat ik moet doen.. Ik hoop dat iemand reageert.
XXX

afbeelding van odie

niet te snel willen

Beste Ava, ga ajb niet te snel terug onder het motto: mss wil hij mij dan niet meer. Maak eerst voor jezelf uit of je het echt wil proberen, er voor willen gaan. Dat kost tijd. Indien je te snel terugkeert en na een tijdje alsnog je biezen pakt, krijg je alleen meer ellende van! Zien we hem straks terug op de site! Denk goed na! Odie

afbeelding van Speler

Ava, ik denk dat de eerste

Ava,

ik denk dat de eerste stap is dat je met hem open en eerlijk praat. Wat er gebeurt is en waar hij dan staat, heeft hij ook de mogelijkheid om een keuze te maken en dit si mss niet gemakkelijk, maar hij heeft er recht op. In de vervolg kan er ook mss eens gepraat worden over de gevoelens, de frustraties en wat er eventueel aan te doen is.
Wat ik begrijp is dat jullie beiden nog steeds van elkaar houden, of is dit enkel de gewoonte?
Iig er zijn mogelijkheden genoeg, gesprekken met elkaar, relatietherapie,...

Speler

Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!

afbeelding van MissMousse

Dag Ava

Als ik je verhaal zo lees, krijg ik wel de indruk dat jullie meer uit gewoonte samen zijn. Ik heb dit ook ooit meegemaakt, en ik bleef bij die jongen omdat ik alles rond hem zou missen, niet hemzelf. We hadden ook dezelfde vrienden, ik kon goed overweg met zn ouders, etc. en ik wist dat ik dit allemaal kwijt zou geraken. Uiteindelijk heeft hij zelf de beslissing genomen en dat bleek de juiste keuze. Na een paar jaar heb je een kans dat je meer als broer en zus of beste vrienden langs elkaar gaat leven, en ik denk dat dit bij jou ook het geval is...

Ga zeker niet terug uit schuldgevoel

afbeelding van panic

Ava

Inderdaad, ga niet naar je vriend terug omdat je bang bent dat hij je anders niet meer wil. Geloof me, zo snel gaat dat niet. Hij heeft zich toch ook gegeven in de relatie? Houdt van je, heeft alles met je gedeeld. Dat gaat niet zomaar over. Maar er zijn wel problemen. Jij moet heel goed nagaan of je idd niet uit gewoonte en vertrouwdheid terug wil.
Je kan hem laten weten dat je hem niet kwijt wilt, maar wel goed moet nadenken. En praat met hem.... Soms kom je er dan achter dezelfde gevoelens te hebben!