Bijna 3 weken is het nu...Ben door roerige tijd gegaan, maar nu denk ik toch wel rock bottom bereikt. Zit erdoor nu, compleet erdoor. Weet maar een ding zeker nu, dat is dat mijn liefde voor haar zo enorm groot is. Nu, nu het te laat is. Ze is redelijk helder over het feit dat ik geen hoop meer moet hebben. Het is definitief. Wil en kan het niet accepteren alleen...
Ze is en zal altijd mijn grote liefde blijven, daar ben ik voor mezelf van overtuigd. Wil en kan niet aan een toekomst denken zonder haar. Ben naast mijn allerliefste ook mijn beste maatje, mijn sidekick kwijtgeraakt.

Eigenlijk altijd lekker naast "ons" heel onafhankelijk geweest van elkaar dacht ik, voel me nu afhankelijker dan ooit. Weet niet of ik dit red zonder haar, wil het nu ook niet. M'n vrienden zijn me wel wat waard, maar hun woorden raken me nu niet meer.

Val het liefst in slaap nu voor maanden, jaren misschien tot de pijn eruit is.