Ruimte geven en dichterbij komen samen - het Canada verhaal

Nadat ze bijna anderhalf jaar geleden is vertrokken uit België, en ze het al bijna een jaar geleden heeft afgemaakt, ben ik haar eindelijk achterna kunnen komen.

Het moment dat ik door de gate stapte, waar ik haar de laatste passionele kus heb gegeven, zal ik niet vergeten. Dit is waar ik al die tijd op aan het wachten en voor aan het vechten was. Ik had natuurlijk vroeger al een vliegtuig kunnen nemen, maar ik wilde absoluut klaar zijn met m'n studies in China en Noorwegen, zodat ik 100 per cent voor haar kon gaan staan. Dit is een keuze die ik mij achteraf enorm beklaag. Zij is ondertussen namelijk verder gegaan met haar leven, terug in de Canadese routine, job, studies... en terug samen met de kerel waarmee ze was voor mij. Heb haar ook al die tijd - sinds het af is - verzwegen dat ik nog altijd wilde afkomen, omdat ik geen loze woorden wilde spreken.

Ben haar dan in haar stad gaan bezoeken, en in plaats van mij sterk, optimistisch en positief te tonen zijn al mijn emoties die al al die tijd opgekropt waren er uit gekomen. Op de koop toe kwam haar nieuw lief er dan nog bijzitten... Heb haar twee keer gezien, en de tweede keer was ik met haar alleen. Het was enorm vreemd, want hoewel ze me zachtjes wegduwde toen ik dichter bij haar kwam, liet ze me toch tot op een zeker niveau dichtbij komen, ze liet mijn hand niet helemaal los, en heb haar zelfs een paar vluchtige kusjes kunnen geven. Maar ze kon niet verdergaan, ze moest hard zijn met mij want anders zou ze haar lief bedriegen. Maar ik voelde nog veel gevoel tussen ons.

Toch is het nee, want ik had toen we samen waren een paar keer niet matuur gehandeld met haar, we leefden niet in een stabiele omgeving het was meer een groot liefdesavontuur. Nu voel ik mij veranderd, en ben ik ervan overtuigd dat ik haar kan geven wat ze wil en nog meer. Ik ben te laat toegekomen in Canada... Nu zegt ze dat ze helemaal geen relatieplannen kan maken in dit drukke stadium van haar leven, zelfs niet met haar lief die eigenlijk haar beste vriend van jaren is en die er altijd staat voor haar. Wel het was toch weer emotioneel, en dit was de eigenlijke echte - ook fysische - breakup die moest gebeuren tussen ons, want de email waarmee ze er een jaar geleden een einge aan maakte heeft mij nooit kunnen overtuigen dat het 'af' was.

Ik denk dat ik nu het geweer van schouder ga veranderen, want ik geloof echt dat zij de vrouw van mijn leven is. Het is wel een enorm dilemma en ben niet zeker of dit de beste manier is. Ik ga proberen in haar stad een job te zoeken, zonder haar natuurlijk te stalken. IK begrijp nu dat het af is, en ik moet op een manier afstand nemen van haar. Maar ik wil ook in haar nabijheid kunnen zijn, iets wat ik niet heb kunnen doen al die tijd ervoor. Ik zou aan de fundamenten willen bouwen, gewoon er zijn voor haar als ze met me wil praten, en positief zijn voor haar. Maar ik ben bang dat als ik dat doe vanuit brussel, dat ik haar nooit meer ga zien, zelfs als ze wil. Ik wil haar echt terug, dus sta ik nu voor de moeilijke situatie, in canada komen wonen om er te kunnen zijn voor haar, tegelijkertijd aan mijn eigen leven werken hier, zonder garanties om haar ooit terug te hebben, maar wel de enige mogelijkheid denk ik. In canada kan ik haar ieen alternatief aanbieden voor haar lief, en kunnen we gemakkelijker contact houden (geen tijdzone verschil, per gsm).

Wat vinden jullie hiervan. Ik voel dat er liefde is, maar zij gelooft niet dat het zou kunnen werken tussen ons, gewoon omdat we door de afstand het realisitsche beeld van elkaar zijn kwijtgeraakt.

liefdes problemen zijn des te ingewikkelder eens er afstanden bij te pas komen...

Ma, 19/11/2007 - 20:20 — kghkghkgh

geen reactie

hallo iedereen

ik zit hier in canada, met de grootste twijfels uit me'n leven

moet ik hier werk zoeken of zou ik gewoon naar huis gaan..... als ik naar huis ga zit die oceaan ertussen... dan zie ik haar nooit meer terug

als ik hier blijf, moet ik echt mijn eigen leven opbouwen zonder haar, alles achterlaten in belgie zonder een garantie te hebben op haar, maar wel de enige manier om er nog te kunne zijn voor haar

zit kompleet kompleet vast

koen
alsjeblieft heeft er iemand reacties....

Ma, 19/11/2007 - 22:08 — andrea88

tsjaa..

moeilijk om voor ons te zeggen denk ik.
Maar het is je eigen keuze!!
als ik jou was;
zou ik terug gaan.
zij heeft haar leven daar, stel je voor je zit daar strax en ze komt niet bij je terug.. wat dan??
vraag jezelf eens af.. is dit de enige reden dat je in canada wilt blijven?
suc6.. sterkte!!!

Don, 22/11/2007 - 00:33 — ptm

Re.Het Canada Verhaal

Hmvrpm78
Hallo,
Net als Dinges ben ik al een klein jaartje op deze site(alhoewel de laatste tijd niet meer dagelijks)en heb óók je verhaal van begin tnt gevolgd.Wat een ongelovelijk dilemma voor je!En tóch óók weer niet!Ga die oceaan weer over en kom terug naar België.En bouw dáár een heel nieuwe toekomst op!
Dáár blijven lost niets op en zal je je
hele leven achtervolgd worden met het idee dat je liefde voor haar nooit beantwoord zal worden!
En dát zal je leven in Canada nooit bevrediging kunnen geven!
Go Back to Your Roots!!!
Maak het jezelf niet zo moeilijk,neem een beslissing!
Sterkte
Hmvrpm78

Din, 20/11/2007 - 16:45 — Dinges (of verwijderd)

Ware liefde??

Hallo kghkghkgh,

Toen je op deze site kwam zat ik hier al een tijdje en ik heb je verhaal dan ook van begin tot einde kunnen volgen (al ben ik hier al een tijdje niet geweest). Allereerst wil ik even zeggen dat ik het knap van je vindt dat je je studie succesvol hebt kunnen afronden. Zelf heb ik er anderhalf jaar over gedaan om af te studeren omdat ik vreselijk in een dip zat nadat ik gedumpt was door de meid waarvan ik dacht dat ze de ware was. Ik weet dus ongeveer wel hoeveel bloed, zweet en tranen het heeft gekost om je studie af te maken.

Dat even terugkomend op je vraag wat je mede ldvd'ers ervan vinden. Zelf heb ik het idee dat de liefde maar van 1 kant komt. Dat je de halve wereld over vliegt om haar te zien zegt genoeg over jouw liefde voor haar. Van jouw kant lijkt het wel goed te zitten. Of dat van haar kant ook zo is, betwijfel ik echter ten zeerste. Als zij net zoveel van jou zou houden als jij van haar, dan zou zij zich net zo klote voelen als jij lijkt mij. Uit je verhaal maak ik echter op dat dit niet zo is. Zij heeft haar leven weer opgepakt en heeft zelfs een nieuwe (oude ex-) vriend. Ze lijkt het prima te redden zonder jou en heeft nooit zo sterk de behoefte gehad om jou terug te zien, dan jij de behoefte hebt (gehad) om haar op te gaan zoeken. Dat zegt wat mij betreft al genoeg. Ik denk dan ook dat het beter voor jou is als je nog eens diep bij jezelf ten rade gaat wat je precies zoekt in een vrouw. Hoe definieer jij de ware? Voor mij is de ware iemand die in iedere geval net zoveel van mij houdt als ik van haar. Dat lijkt bij jullie niet het geval te zijn.

Vandaar dat ik va mening bent dat je het misschien het beste kunt laten varen. "Absence makes the heart grow fonder" maar bij haar is dat blijkbaar niet het geval. Daarom zeg ik: kies voor jezelf, een nieuw leven, een nieuwe liefde. Hoe moeilijk dat ook zal zijn en hoe makkelijk dat ook klinkt van iemand die je niet kent en niet weet hoe jij je voelt, je zult er uiteindelijk alleen maar beter van worden.

Ma, 26/11/2007 - 21:17 — kghkghkgh

Verslaafd aan haar

Hallo mensen...

bedankt voor de reacties.... ze hebben een kalmeren effect, .. thuis, back to de roots...., waarom houden van iemand die niet meer van me houd.... maar ik voel dat ik met diepe problemen worstel in mijn hoofd

't is nu al een paar weken verder in Canada, ben na onze ontmoeting in de hoofsdstad terug naar montreal gereden waar ik een kamer had gehuurd (in het begin dacht ik dat ze mij ginder zou bezoeken) met het pittige detail dat er op weg een liedje afspeelde over een verloren liefde met een meisje van ... haar stad. Leek wel een film. Bon dit terzijde,

Ik voelde dat ik niet gedaan had wat ik kwam doen. Natuurlijk is iemand die na anderhalfjaar toekomt en een potje begint te wenen geen overtuigend argument om haar leven terug om te slaan! Ben te laat, had eerder het vleigtuig moeten nemen ben nog zo kwaad om mijzlf!!!! In Montreal beslist om tijdelijk het geweer van schouder te veranderen, van gewoon werk te zoeken. Actie, geen woorden... Maar vergissing heb haar geschreven en gevraagd hoe zij ertegenover zou staan dat ik "voor mijzelf" een goeie job zou vinden in haar stad. Had haar nogmaals gezegd hoe speciaal ze was voor mij, dat ik graag dichterbij haar zou zijn... Misschien wel een vergissing die mail, ze heeft een enorm druk leven en was ziek, en nam telefoon niet op... En nu ben ik dus terug in haar stad, want ik wist eigenlijk niet wat ik in Montreal aan het doen was zij was uiteindelijk de reden om te komen en ik moet sowiezo terug naar belgie nu aangezien mijn geld op is en ik volgende week een vlucht heb... Heb haar terug gecontacteerd, om haar nog eens te kunnen zien, voel mij nooit uitgepraat met haar...

Wel zoals jullie zien draai ik rond zoals een vogel zonder kop, tussen haar stad en montreal, tussen blijven en doorgaan....

ik heb ondervonden hoe mijn hele denken sinds 1 jaar volleding is lamgelegd door haar spookbeeld in mijn hoofd. Ik heb al een jaar niet helder kunnen denken, daarom heb ik ook op 9 maand ipv op drie maand die thesis afgewerkt en nog heel slecht ook... Soms herrinner ik mij hoe gestructureerd ik kon denken vroeger, en nu is er maar 1 ding waar ik dagin daguit aan denk dat is zij. Op een jaar ben ik al mijn hobbies, interesses, denkvermogen en vertrouwen kwijtgeraakt. Ik ben eigenlijk een vrak, dat haar in deze staat zelfs niets te bieden heeft... Ik mis mij van metro stop en doe constant dingen zonder na te denken...ben al een jaar niet op de plek en het moment aanwezig....
En van naar andere vrouwen te kijken wordt ik helemaal misselijk... Hoewel ik vroeger heel gemakkelijk was in de directe omgang, heb ik nu een enorme angst van vrouwen, ben bang om weer te geven aan iemand en weer gedumpt te worden. Voorts had ik vroeger ook een sexueel probleem gelinkt aan angst, en enkel bij mijn ex (niet bij tientallen andere vrouwen) lukte het niet alleen goed, het was fantastisch... Toen ik haar nu zag en haar feromonen terug rook kwam dat allemaal terug boven, en ik heb het gevoel dat ik mij nooit meer zo goed ga voelen als die droomperiode met haar.... Ik voel mij echt verschrikkelijk... een asexueel kieken zonder kop.... en als ik nu naar jobs in belgie probeer te kijken (moet zowiezo terug kan hier niet blijven zitten zonder inkomen en ik wil hier niet blijven werken voor een job die mij niet ligt), lijkt het hier als ik mij dat andere leven in belgie inbeeld allemaal zo grijs en kil. En hier eigenlijk ook zonder haar. Ik ben eigenlijk ziekelijk verslaafd aan haar....

Heb ook niets meer anders om over te spreken met mijn vrienden en familie, zodanig dat zij er ook onder leiden... Ben al mijn inzichten en levenslust en dromen kwijt... Ik kan hier niet blijven in canada want ik ga kapot gaan van haar altijd met haar nieuwe ex te zien , en ik voel dat ik niet kan teruggaan want daar ga ik ook gewoon willen terugkeren naar hier denk ik... Plus brussel en mijn huis zijn doordrenkt van haar sporen en herrineringen aan haar....

Ik weet niet hoe ik verder moet, ik krijg de beslissing niet gemaakt en wil het constant tot het uiterste blijven proberen... Is dit wel nog liefde... Soms besef ik het, en dan probeer ik gewoon liefdevol en positief te zijn, maar dan herval ik terug in uren en dagen pijnlijke gedachten over haar...

ik weet zelfs niet meer hoe ik met haar moet communiceren, soms wil ik mij sterk en positief voordoen, andere momenten wil ik haar al mijn gevoelens uiten die ik haar nog niet heb kunnen mededelen (op dit laatste jaar is zij, de persoon die het dichtst bij mij stond, degene die het minst van iedereen op de hoogte was van hoe ik mij voelde) ik wil haar blijven respecteren en er zijn voor haar, als ze schrijft naar haar luisterne en nieuws geven maar ik weet dat ik geen gewone vriend kan zijn, ik kan niet over haar relaties praten...

zoals jullie zien, hier heel in de war, zelfvertrouwen kwijt en angst voor blijvende mentale schade plus sexuele angst en angst van vrouwen...

Woe, 28/11/2007 - 00:33 — ptm

Re. Verslaafd aan haar

Hé K(oen),
Zo langzamerhand ben je in Canada
een "beetje"aan het doldraaien !
Je draait je vast in een neerwaardse
spiraal waar je op eigen kracht niet meer uitkomt.
Nogmaals,en ik schreef het al eerder
neem het vliegtuig en kom terug.
Maar gelukkig heb je die beslissing zélf al genomen(al is het dan ook nog eens noodgedwongen).
Maar hoe dan ook de juiste beslissing.
België grijs en kil?Het is maar hoe je er tegen aan kijkt!En ik begrijp best wel,dat je er zo tegen aan kijkt op dit moment.Je bent nu gedesillusioneerd en dan ziet de hele wereld er grijs en kil uit.
Maar de kleur in je leven zul je er zélf aan moeten geven!!!
En wat mijzélf betreft voetstapjes van mijn ex en mij liggen door héél West Europa,en tsja dáár moet ik óók mee leren leven!
Maar weer even terug naar jouw situatie:
Tuurlijk begrijp ik,dat je geen vriend van je ex wilt zijn als je zoveel van haar houd.Je kán en mag van haar blijven houden als je dat wilt,wáár je ook op de wereld bent!!Je leven láng!
Je laatste alinea:
Zélfvertrouwen,mentale schade,sexuele angst,angst voor vrouwen.........Dáár moet je nú aan gaan werken om terug te keren in een realistischer wereld,dan waar je nú in beland bent!
Ik dénk óók,dat dat alléén maar gaat lukken met professionele hulp.
Ik ben misschien wel erg hard in mijn schrijven,maar ik bedoel het allemaal positief!Red jezélf!
Zélfs ík kan het leven weer aan!
Strekte en heel veel succes en houdt
ons op de hoogte!
Je staat er niet alleen voor!!!!
Hmvrpm78

Wie is online

Enquête