Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Scherven
Of hier hogere kosmische krachten aan de gang zijn die me proberen iets duidelijk te maken of niet, weet ik niet, maar dan hadden ze zich de boodschap kunnen besparen want op zich was die al duidelijk zat. Maar blij ben ik er niet mee. Integendeel. Hoe stom het ook is, ik sloeg mezelf wel even keihard voor mijn kop en liet enige krachttermen deze nachtelijke stilte verbreken.
Wat er gebeurd is? Ik heb zojuist per ongeluk een glas kapot laten vallen dat nog op mijn bureau stond. Niks bijzonders aan, zou je zeggen. En je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Ware het niet dat ik in de afgelopenmaanden van ldvd gehecht geraakt was aan dat glas. In de periode dat ik moeilijk in slaap kon komen en slaapmutsjes in de vorm van een glaasje whisky nam, dronk ik die whisky meestal uit dit glas. Nog niet zo heel bijzonder. Maar misschien wel het feit dat dit glas nog een 'erfstuk' van M. is.
En die ligt hier nu dus aan diggelen, bij mijn voeten. Ik had drie glazen van haar hier nog staan die zich alle drie prima leenden om whisky uit te drinken en op mijn verjaardag vorige week is er een van gesneuveld. Was ik niet blij mee, maar het was in ieder geval niet dit glas. Nu laat ik hem zelf vallen. En het doet me nog wat ook. Hebben jullie dat soort dingen ook wel gehad? Herinneringen aan voorwerpen waardoor je die voorwerpen half bent gaan koesteren op een rare manier?
Toch nog maar even een blogje aan wijden dus. Ik kon niet goed slapen dus besloot heel onschuldig even een sigaretje te gaan roken achter de computer, even de tijd checken op mijn mobiel die ook op 't bureau lag en kleng, daar ging het glas.
Kosmische boodschap? Als in: laat toch los dat soort kleine dingetjes? Laat los die kleine dingetjes die je nog aan haar doen herinneren? Het feit dat je er zo van baalt dat dat glas kapot is, is een teken dat je nog teveel gevoel en/of herinneringen in zoiets stopt en hou daarmee op?
Ik weet het niet. Ik ga zo maar weer m'n bed in. Moet dat ene overgebleven glas maar gaan koesteren dan. Maar het is natuurlijk niet het glas.
Ben benieuwd wanneer de koffiekopjes eraan moeten geloven dan...
- Unremedied's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Unremedied
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Unremedied, Scherven
Lieve Unremedied,
Scherven brengen geluk. En ja wie weet... als het laatste glaasje sneuvelt ben je misschien wel al een heel eind op weg.
Van mijn ex heb ik slechts nog toevalligheden. De rest heb ik weggegooid, in een woede-aanval verscheurd, sommige dingen heb ik zelfs verkocht...
Alleen bij jou gebeurd dit alles per ongeluk.. of toch niet??
Sterkte,
Margriet
Ik geloof er wel in
Hai Unremedied,
Ik geloof er wel in, dat er een soort van tekenen op je pad kunnen komen die je iets kunnen zeggen. Of minstens, die je ergens over laten nadenken. Maar de gedachtengang die nadat jouw glas viel op gang gekomen is, is er toch echt een van jezelf. Je kunt er een hoop over denken:
A) Denk toch niet meer aan haar
B) Denk weer aan haar
C) Hou toch 'es op met die wiskey (haha
Dat wat je er zelf van denkt,is meestal heel erg waar, heb ik geleerd van die tekens.
Ik heb naar aanleiding van je mooie relaas over het glas effe in je blog gesnuffeld, en las daarin o.m. dat je een tijd geleden misschien wel een te snelle beslissing hebt genomen over je relatie.
Jouw vallende glas heeft daarmee eigenlijk dus ook voor mij iets betekend.... Want ik stond gisteren nog op het punt een te snelle beslsissing te
nemen. En nu weet ik wel beter.....
Een beetje raar maar waar...
Ik moet heel eerlijk zeggen
Ik moet heel eerlijk zeggen dat het in mijn geval vooral een beetje cynisch bedoeld was hoor, van die kosmische boodschap. Echt lekker in mijn vel zitten deed ik al niet, en dan gebeurt er ook nog eens zoiets waar je je ineens veel rotter onder voelt dan wanneer er een normaal glas was gesneuveld.
Maar om je multiple choice vraagje te beantwoorden: mijn conclusie was een beetje A, dus. B zou het niet geweest kunnen zijn want ik denk nog vrij veel aan haar (daar heb ik geen vallende glazen voor nodig
) en C, haha, af en toe eens een glaasje kan weinig kwaad denk ik hoor 
.
Wellicht was het inderdaad niet A, B of C maar optie D: het incidentje waardoor "Beetje raar" (beetje rare nick trouwens
) niet al te overhaaste beslissingen nam 
. Als je uiteindelijk met 'm trouwt en kinderen van 'm krijgt, moet je dat vooral nog even melden op deze site, dan weet ik dat het glas in ieder geval niet voor niks is gesneuveld haha.
Maar inderdaad, achteraf gesproken zou je kunnen zeggen dat ik misschien mijn beslissing te snel heb genomen, maar als ik realistisch ben... Ik kan zeggen dat ik 'te snel' was vanwege de lessen die ik sindsdien heb geleerd en de dingen die ik me sindsdien allemaal heb bedacht. Dat was kennis waar ik voor die tijd nog niet over beschikte en waarschijnlijk zonder de breuk ook nooit achter gekomen was. Soms heb je een harde klap nodig om tot bepaalde inzichten te komen he. Ik hooop dat bij jou zulke klappen niet nodig zijn in ieder geval!
Scherven brengen geluk, he.
Scherven brengen geluk, he. Nou dan begin ik alvast met popelen haha, want ik heb nogal wat scherven gehad de laatste tijd. Er is het nodige glaswerk gesneuveld op mijn verjaardag, er is een wandspiegel onlangs spontaan van de muur afgevallen waardoor er een stuk afbrak en nou dus dat glas.
Bij mij gebeurde 't per ongeluk inderdaad. Het eerste glas was 'gesloopt' door een vriend van me en hij heeft me een nieuw glas beloofd, zodat ik aan hem ga denken in plaats van aan mijn ex-vriendin als ik eens een glaasje whisky drink...
Hey Unremedied, raar toch
Hey Unremedied,
raar toch dat je je kunt gaan hechten aan zoiets klein, onbeduidend en toch.
Zelf heb ik dat niet want, alles dat van mij was heb ik gehouden en zij heeft alles meegekregen dat van haar was. Dus over een 'erfstuk' of dergelijke heb ik echt geen probleem. Dit gevoel heb ik niet en ook voor gezorgd dat ik dat niet hebben kon. Zelfs de brieven en kaartjes die ze in de tijd aan mij geschreven heeft heb ik haar teruggegeven. Klinkt mss hard en koud, maar voor mij hadden die geen enkele betekenis meer.
Probeer dat materiaal te zien als een gebruiksvoorwerp en niet zozeer als een belangrijk iets uit het verleden. Het verleden is voorbij, we moeten vooruit.
Zijn de scherven nu een boodschap? Mss wel, mss niet. Het is maar wat je gelooft.
Zo zie je maar hoe M. nog steeds een greep heeft op je.
Wanneer gaan de koffiekopjes eraan? Wel maat hopelijk vroeger dan laat, want hoe minder ons bindt, hoe vrijer we kunnen zijn en verder gaan met onszelf, ons openstellen voor andere mensen. Het genieten van de kleine dingen!
Sterkte,
Speler
Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!
Ja, die echt persoonlijke
Ja, die echt persoonlijke dingen zou ik echt nooit wegdoen. Maar ik heb dus al moeite met dit soort dingen. Inderdaad hangt er ergens een sfeertje aan toch wel door fijne herinneringen ofzo. Maar tegelijkertijd ook weer niet, met de afloop van de hele zaak in 't hoofd. Maar ja... Ik probeer me er ook het me maar zo weinig mogelijk aan te trekken. Ik baalde van dat glas, maar ergens zat er ook wel iets in mijn hoofd dat zei: het was toch niet goed om daar nog zoveel waarde aan te hechten. Zoals jij schrijft inderdaad, een rare vorm van onthechting ofzo.
Spullen
Ik weet niet of het te wijten is aan een hogere kracht of misschien wel een kracht die uit jezelf komt of dat het gewoon een toevalligheid is. Zoals "speler"zegt, het is maar net wat je gelooft.
Verder is het ook per persoon verschillend wat wij doen met de "spullen" die ons doen herinneren aan onze ex. In tegenstelling tot Margriet en Speler koester ik wel nog bepaalde dingen. Ze zijn een onderdeel van mijn verleden en ik kan niet mijn verleden weggooien. Het hangt misschien ook wel af of je erg bent gekwetst door je exgeliefde enz.
Heel veel spullen hebben mijn ex en ik samen gekocht. Veel spullen hebben we verdeelt maar ik heb wel het meeste gehouden omdat hij er op stond, omdat hij ons in deze situatie had gebracht en dat hij dan maar verantwoordelijk moest zijn voor het investeren in nieuwe spullen. Op zich heel erg lief van hem (en mss ook wel een btje om zijn eigen schuldgevoel minder te maken) maar in het begin heb ik het er ook wel eens moeilijk mee gehad. Ik zat in alle spullen ?ɬ©n in het huis wat me zo aan "ons" herinnerde. Hij kon tenminste echt een nieuwe start maken in een nieuwe woonplaats, een nieuw huis, nieuwe meubels, enz. Uiteindelijk heeft hij na aandringen van mij toch een aantal spullen genomen en ook heb ik hem wel eens een aantal spullen gebracht, vooral de dingen die hij nog nodig was en nog niet gekocht had.
Wel heb ik al zijn kleren naar hem toe gebracht omdat ik in het begin de verleiding soms niet kon weerstaan om 's avonds ?ɬ©?ɬ©n van zijn truien aan te trekken (voor de geborgenheid, haha) of om er even aan te ruiken. Nu vind ik het wel eens jammer dat ik geen shirt heb gehouden ofzo maar misschien is het wel beter zo.
Wat mijn huis betreft wilde ik het toch wel wat meer "mijn" huisje van maken. Ik heb dus een nieuwe eethoek (die heeft hij dan wel meegenomen) en nog wat kleine dingetjes veranderd zoals lampen, schilderijtjes, spiegel, douchematje enz. Afgelopen week heb ik in de slaapkamer het bed verplaatst omdat ik er een beetje last van ging krijgen dat de slaapkamer nog steeds hetzelfde was. Binnenkort ga ik ook maar eens nieuwe lakens kopen. Dat is ook echt zoiets...
Maar er zijn ook zoveel spullen die ik echt niet weg ga gooien om praktische redenen natuurlijk maar ook omdat het fijn is om in liefde terug te denken aan mijn ex wanneer ik die spullen bekijk of gebruik. En foto's al helemaal niet! De foto's van de afgelopen jaren (die digitaal zijn) heeft hij ook al op zijn computer. De fotoboeken heb ik nog thuis. Ik zit er over te denken om binnenkort wat negatieven af te drukken en wat nieuwe boeken (van die oude foto's) voro hem te maken zodat hij ze ook heeft.
Weet je... Je hoeft die spullen foto's ook niet meteen steeds te koesteren enzo.. Je kunt ze in een doos stoppen en opbergen als het nu nog teveel pijn doet. Maar over tien jaar heb je er misschien wel spijt van... Het hoort nu eenmaal bij je verleden. Je wilt je toekomstige kinderen toch ook foto's laten zien van je kindertijd enzo? Nou als ik alle foto's van mij en mijn ex zou weggooien mis ik straks 7 jaar uit mijn leven aan foto's! Dat is bijna 1/3 van mijn leven tot nu toe!
Verder bewaar ik alle sieraden die ik van hem heb gekregen. En omdat ik ze mooi vind heb ik ze van tijd tot tijd ook nog wel om. En het horloge iedere dag uit praktische overwegingen ook.
Conclusie: ja ik ben wel degelijk gehecht aan de spullen en wil ze gewoon bewaren omdat het me herinnert aan een hele mooie periode uit mijn leven.
Ik denk dus dat je die kleine dingetjes niet los hoeft te laten. Het is toch mooi? Het feit dat je er van baalt dat het glas kapot is kan ik me goed voorstellen omdat ik begrijp dat je niet zo heel veel dingetjes meer van haar hebt. Een teken dat je er nog teveel gevoel en/of herinneringen in stopt en dat je er mee op moet houden? Misschien leg je er nog wel gevoel in. Ja natuurlijk heb je er herinneringen aan. Maar dat is toch niet fout? Het zou toch raar zijn als je er helemaal gevoelloos over zou worden? Ze is toch heel belangrijk voor je (geweest)?
Liefs,
Hoop
De meeste spullen die ik nog
De meeste spullen die ik nog van haar heb, bewaar ik ook gewoon. Maar in dit geval ging het dus ook om gebruiksvoorwerpen. Ja, ik zou er niet aan kunnen beginnen om dat allemaal 't huis uit te werken. Er staan sowieso nog best veel spullen van haar bij mij in huis. Denk aan de vele cadeautjes die je in dik vijf jaar tijd van je vriendin krijgt enzo. Geen haar op m'n hoofd die eraan denkt om die weg te doen. Wel heb ik hetzelfde gedaan als jij: nadat ze eruit getrokken is, geprobeerd het een beetje "mijn" huisje te maken. Dat heeft wel geholpen, maar nog steeds merk ik dat er nog wel herinneringen bovenkomen soms als ik thuis rondloop. Maar goed, over niet al te lange tijd moet ik er toch uit, dus dan beginnen we dan wel opnieuw.
Sommige dingetjes die ik van haar cadeau heb gekregen, staan nog steeds ook gewoon op het zicht. Vind van mezelf dat als ik daar allemaal herinneringen spontaan bij ophaal zonder dat ik het wil, dat ik er maar aan moet wennen. Het gaat me te ver om me dat echt aan te trekken. Maar op het moment dat die dingen kapot zouden gaan of wat dan ook, zou ik 'm ook wel voelen denk ik. Net als met het glas - op het moment dat ik 'm gebruikte, ging ik daardoor niet ineens aan haar denken ofzo. Maar toen -ie kapot was, werd de link ineens wel weer gelegd...
Ik heb wel een armband die
Ik heb wel een armband die ik van hem bewaar.
Niet van hem gekregen hoor, tis een lelijk achterlijk ding dat je na een avond weggooit. Had het gekregen op een feest waar we samen heengingen en dat ding draagt veel herinneringen met zich mee. Toen ik dat op dat feest droeg was het ?ɬ©?ɬ©n van de gelukkigste avonden in mijn leven. Soms als ik ga slapen doe ik hem nog om. Kan me goed herinneren dat hij haast van me pols viel en mn ex ervoor zorgde dat hij goed bleef zitten. Hij was oplettend op alles. Zo heb ik ook nog bioscoopkaartjes en kaartjes van pretparken die ik bewaar waar we samen zijn geweest. Maar die bewaar ik ook van vrienden etc. Gwn leuk als je je kamer aan het opruimen bent en dat tegen komt. Van owja, die ene avond. Wat was het toen toch gezellig.
Maar over dat glas, ach je moet niet achter alles een reden zoeken.
Dat vind ik ook weer tever gezocht, ze zeggen wel eens dat alles een reden heeft. Soms klinkt dat gewoon te zweverig in mijn oren.
Het is kapot gegaan, het was hele belangrijk voor je en je moet verder gaan.
Misschien ook zo met M. Mooie symboliek...
Liefs,
Dearest...
Behalve een ringetje had ik
Behalve een ringetje had ik geen sieraden (meer) die ik van M. gekregen had ofzo. Het ringetje heb ik na een maand ofzo wel afgedaan, maar als ik nou nog andere dingen gehad had, had ik die ook niet meer gedragen denk ik. Zij ook niet trouwens; de sieraden die ze in de loop der jaren van mij gekregen heeft, droeg ze de laatste paar keren dat ik haar zag ook niet meer. Jammer misschien, maar ook wel begrijpelijk.
Mijn hele huis staat vol met
Mijn hele huis staat vol met spullen die me aan haar doen denken. Het went wel. Er zijn echter specifieke dingen die ik toch wel heb opgeborgen. Weggooien doe ik niet... en al helemaal geen foto's.
In signalen van bovenaf geloof ik niet zo. Het glas dat je het meest gebruikt loopt gewoonweg het meeste risico te breken