Tja waar zal ik eens beginnen.. Ik lees regelmatig mijn eigen blogs terug gewoon om te kijken wat ik schreef en voelde... Zo heb ik ook mijn dagboek uit mijn jeugd maar eens teruggelezen.
En wat blijkt; ik ben altijd bezig met mannen die onbereikbaar zijn en daarnaast knaagt het aan me dat nooit iemand mij leuk vindt....
En misschien hoe cliche ook komt dat wel doodat ik niet open sta voor die mannen. En de mannen bij wie ik me enigszins kwetsbaar op stel ; dat zijn dan wel de foute mannen of ik verpest het door me te gedragen als een complete idioot!! Maar goed als iemand oprecht interesse in me zou hebben zou hij een dronken actie wel door de vingers moeten kunnen zien, toch?!? En dus overdacht ik eens mijn fling met D. Kwam hem tijd terug tegen in de kroeg; gezellig gepraat verder niks. Daarna wisselden we nummers uit en appten wat. Toen zag ik hem weer en negeerde hij mij dus ineens. Toen vroeg ik hem of hij mij leuk vond wat hij bevestigde. Dan zie ik hem weer zoenen we en vervolgens app ik hem en zie ik hem 2 dagen later weer en negeert hij me volkomen! stuur ik hem een app met sorry t was een beetje raar he gisteren maar had wat teveel gedronken. Stuurt hij terug met hahaha ja wie niet?!?
Tja, en nu? Maar weer zeggen dat het eenzelfde klootzak is als J of als R ? Of is er dan toch echt iets mis met me? Of is hij just not the one? Ik weet het niet... Wat ik wel weet en wat ik hier ook vaak benoem: ik wil geen slachtoffer zijn. Al gedraag ik me dus regelmatig wel zo ik wil het niet! Ik wil gewoon genieten en niet overal zo over dooranalyaseren en piekeren. Wat schiet ik ermee op? Helemaal niks!!
Alleen hoe vind je dat verdomde UIT knopje?? Want ik weet het allemaal wel en ik ben sterk en kom hier wel weer overheen alleen moet ik iets veranderen want afwijzing na afwijzing doet wel ietset je zelfvertrouwen!
Maar goed stoppen met denken dat moet sowieso! Question is How???