Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Snap niet dat hij door gaat met zijn leven en dat ik hier op deze site zit..
Nu 4 weken geleden heeft hij de knoop doorgehakt.. het is over..
Na bijna 5 jaar is het over. Afgelopen. En dat moet je dan accepteren..doorgaan met mijn leven (zegt hij)
Hadden we de kans om samen 4 weken in het huis van zijn ouders door te brengen.. maakt hij het uit? Waarom? Omdat zijn gevoel voor mij niet meer is zoals het geweest was. Vraag me alleen maar af hoelang hij al met die gedachten heeft rond gelopen.. In januari was het precies het zelfde.. Heeft hij me tot nu dan gewoon gebruikt?? Of meende hij toen echt dat hij verder met me wou? Ik snap er niks meer van.. Het moeilijkste is nog om te zien hoe hij doorgaat met zijn leven..elke avond uitgaat of weggaat naar zijn vrienden.. En als ik hem dan bel dan is hij kortaf..komt er niks zinnigs uit. We zouden gaan samenwonen, we waren bijna zover en dan ineens dit.. van de 1 op de andere dag,in mijn ogen. En ik zit ondertussen op deze site te bedenken hoe ik in vredesnaam ooit over hem heen kan komen. Is dit zijn manier van verwerken of wil hij het probleem niet onder ogen komen en doet hij dit juist omdat hij er niet over na wil denken. Vreselijk.. Het idee dat het over is, hij me niet meer wil, niet meer samen wakker worden, samen wat leuks doen, een weekend weg, vakantie en zo kan ik nog wel een uur door gaan.
Ik heb hem net gebeld. Heb er spijt van.. ik weet niet eens waarom ik hem belde.. Hij zal wel denken..heb je haar weer.
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Snapt hij er dan echt helemaal niks van.. is hij zo gevoelloos?
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hey!Ik leef echt met je
Hey!
Ik leef echt met je mee... Wat vaag dat hij doet alsof het hem niks doet, maar ik denk dat hij het ook heel erg vindt, maar dat hij dat gevoel weg probeert te stoppen door gewoon uit te gaan enz. en ik denk ook dat het hem pijn doet als jullie bellen en daarom zo kortaf doet zodat ie er van af is...
Veel sterkte!
Groetjes Katinka
Bedankt voor je lieve reactie
Hoi hoi..
Ik hoop ergens dat je gelijk hebt.
Ik denk diep in mijn hart ook wel dat hij er later spijt van krijgt..
Ik hoop dat ik dan zo ver ben dat ik kan zeggen dat het dan te laat is!
Jij ook veel sterkte!
Liefs kim
Bedankt voor je lieve reactie
Hoi hoi..
Ik hoop ergens dat je gelijk hebt.
Ik denk diep in mijn hart ook wel dat hij er later spijt van krijgt..
Ik hoop dat ik dan zo ver ben dat ik kan zeggen dat het dan te laat is!
Jij ook veel sterkte!
Liefs kim
Bedankt voor je lieve reactie
Hoi hoi..
Ik hoop ergens dat je gelijk hebt.
Ik denk diep in mijn hart ook wel dat hij er later spijt van krijgt..
Ik hoop dat ik dan zo ver ben dat ik kan zeggen dat het dan te laat is!
Jij ook veel sterkte!
Liefs kim
Je kunt inderdaad beter niet
Je kunt inderdaad beter niet op deze site terecht komen, want dat houdt dan in, dat je liefdesverdriet hebt.
Helaas zit jij er ook, en als ik je verhaal lees, triest!
Juist op het punt om samen belangrijke beslissingen te nemen, laat hij het afweten.
Als ik je een advies mag geven: zoek geen contact.
Je kan niet kijken in de gedachten van een ander, en dat is soms maar beter ook.
Wens je veel sterkte met alles, en hou je koppie erbij
Ron
x
Hoi here I am
Bedankt voor je reactie..
Voor jou lijkt me ook zo moeilijk.. Jee 8 jaar dan denk je eigenlijk dat het nooit meer over gaat. Leef erg met je mee.
Inderdaad geen contact is het beste maar ja net wat je zegt is dat
ook echt het aller moeilijkste. Maar dat weet je waarcshijnlijk zelf ook wel. Je bent zo gewent om diegene op de hoogte te houden van je belevenissen, je dagelijkse dingen.. Het was eerder nooit erg als je zomaar belde. En nu ga je voor je zelf een rede zoeken om te bellen zodat zijn reactie je niet tegen gaat vallen. Maar eigenlijk bel je alleen maar om even zijn stem te horen. En om te kijken of hij misschien al van gedachten veranderd is.. Ja dat valt me nog het zwaarst! Heel erg bedankt voor je advies.. Hoop zo dat het me lukt.. diep in mijn hart weet ik dat dat het beste is. Wil alleen niet dat hij me gaat vergeten.. Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs kim
heey..wat herken ik dit verhaal. het zou van mij kunnen komen
eerste keer van mij op deze site en je verhaal klinkt beangstigend bekend. ik ben sinds maandag precies 5 weken geleden gedumpt. ik mis hem als een gek en ook ik begrijp niet hoe je zo snel kunt verder gaan. maar geloof me, hij gaat nog niet verder. dit krijgt hij nog terug op zijn bord hoor.daar hou ik mezelf ook mee op de been. na al die jaren kunnen wij toch niet ineens niks meer betekenen? Dit is zo'n mannen reactie. (niet van alle mannen hoor. sorry)zijn vrienden
stellen geen vragen, das lekker makkelijk. jij zit waarschijnlijk thuis, gek te worden en alle liedjes op de radio slaan op jou... ik ken dat. Het lijkt ook bij mij nooit makkelijker te gaan worden. nooit. ik wil hem terug. ik wil dat we samen de ring weer in stappen met alles wat we in ons hebben en in ieder geval gaan vechten. alleen een gevecht alleen is geen gevecht en dat is moeilijk te accepteren.maar gevoelloos is hij vast niet. dat is een houding. ik heb zelf ook zo mijn inzinkingen. maar je moet je niet gaan voorstellen dat hij dat is, want jij bent zelf ook wat waard en dus moet hij ook wel verdriet hebben. ik mis mijn vriend ook zo. hij gat over 3 weken op vakantie met twaalf mannen. mijn maag draait zich om bij de gedachte. maar je doet er niks aan. sterkte en je mag me altijd mailen. x Muppy
When you loose it all, there is nothing left to loose
Het gevoel
Hallo daar, ik ben ook nieuw en lees jullie verhalen waarbij uiteraard erkenning naar boven komt. Bij mij is het helaas alleen 3 dagen geleden pas gebeurd, en weet niet om te gaan met het verdriet. Lees dat bij sommige van jullie het al 4 of 5 weken geleden is.Ik kende hem nog maar 9 maanden en er is vrij veel ruzie/meningsverschil geweest en achteraf gezien al 4 keer "uit" geweest, maar nu zegt hij dat het echt definitief voorbij is. Dat zij hij de vorige keer ook (dit is dus de 2e keer) maar de vorige keer lag het aan mij en nu geeft hij toe dat het niet alleen aan mij ligt maar ook aan hem. "onze karakters passen niet bij elkaar". Maar ondanks alle fouten en strubbelingen hebben wij zo'n aantrekkingskracht op elkaar: waarom lukt het dan niet ??!!! Voor mij is hij echt de liefde van mijn leven en weet dus niet wat ik moet doen. Ik besef dat liefde van 2 kanten moet komen en als hij echt niet meer kan en wil houdt het op. Maar hij wil wel vrienden worden/zijn. en haal daar denk ik toch nog hoop uit. Een gezamelijke vriendin zegt dat ook. Ik weet dat ik hem met rust moet laten, dat was eerder ook zo, maar KAN HET NIET!! heb gisteren dus ook 3 smsjes ofzo gestuurd waarop ik op de eerste reactie van hem kreeg. daarna niks meer gehoord, terwijl ik dat toch een beetje in de smsjes gevraagd had. OW wat erg!!!! Juist die vriendschap waren we aan het opbouwen en ging heel moeizaam maar de liefde, hartstocht en passie was er. Volgens mij is dat nou juist iets wat zeker in een liefdesrelatie thuis hoort. en tuurlijk ook elkaars maatjes zijn, maar je bent 2 verschillende personen en zoiets bouw je dan toch op? Hij is 10 jaar ouder en heeft ontzettend veel verdriet in het verleden moeten verwerken, waardoor hij vrij hard en zeker egoistisch is, maar hij kon van me houden zoals nog niemand eerder gedaan heeft. en vandaar dat mijn verdriet zo groot is, idd het niet meer samen wakker worden, het msnnen wat we veel deden want zo communiceerden wij heel veel. Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kan.