Nadat ik dus een paar dagen niks meer van mijn nieuwe vlam had gehoord, en vervolgens op FB moest lezen dat zijn hart al een aantal dagen sneller klopte, ben ik hem vrijdag tegen gekomen.

het was wel een beetje onwennig! pff.
Hij was idd op stap. Na een tijdje stond ik met vriendinnen aan een tafel en kwam hij voor me staan. Mijn vriendin duwde mijn hoofd van hem af. Hij was echt absoluut niet blij en keek een vriendin van mij aan, die hij ook kent, en ze haalde haar schouders naar hem op, zo van eigen schuld. Hij heeft me de heeeeele avond alleen maar aan zitten staren en om me heen gezworven. ik heb hem geen blik waardig gegund en het gezellig gehad met mijn vriendinnen. Uiteindelijk hoorde ik van die vriendin die we beide kennen dat hij ook altijd vreemd ging tijdens zijn samenwoonperiode en dat hij alles wipte wat los en vast zit en daarbij niet schroomt om volop te liegen...tof voor een kerel van 28! Ik zag hem die avond met wel drie verschillende vrouwen nogal close.

het enige wat ik dus haat is dat ik weer de 'scharrel' ben en hij op een ander nu blijkbaar wel verliefd is..dat doet pijn! Alsof ik niet meer waard ben dan een 'leuke tijd'...

Zaterdag was hij er weer. Toen ik hem met een meid zag voelde ik de moed in mijn schoenen zakken. Dus hij is toch verliefd! Nouja, bleek het eerst een blondje te zijn, was het even later weer een brunette. En toch weer blond..
Weer heeft hij me de hele avond aan gestaard. Er kwam wel een knappe kerel bij me staan, dus besloot ik daar ook mee te gaan dansen.

Maar nu was ik dus vijf minuten weg uit de kroeg, zonder hem dus te hebben aangekeken, krijg ik een sms: ‘ben je boos op mij?’ pff wat denkt ie zelf. Maar ik heb niks terug gestuurd. Nu heb ik daar misschien een beetje spijt van. Had ik moeten reageren? Boos moeten worden? Of heb ik er goed aan gedaan? Heeft ie nu niet zijn zin, dat hij lekker verder kan met zijn scharreltjes zonder dat ik daar wat van zeg?