Hoi Ik ben hier nieuw en heb al jullie verhalen gelezen, nu wil ik ook mijn verhaal vertellen.

10 maanden geleden maakte mijn ex het uit twee dagen voor dat we naar huis gingen, we waren op vakantie, de reden hij was depri en zag me meer als een maatje,het nadeel was ook nog dat we samenwoonde, dus ik heb een maand nog daar gewoond, we hebben heel veel gesproken maar kwam niet verder, hij vluchte naar zijn werk en vrienden, toen ik na een maand een huis had gevonden welliswaar onderhem dacht ik dan zal het nu wel beter gaan maar hij bleef maar vluchten tot hij 3 weken daarna op vakantie ging met zijn ouders, hij had paniekaanvallen en belde me gelijk op,hij zou die dag thuiskomen en naar mij toe gaan, ik was de enige die hem rustig kon houden en ook de enige die hij zo dicht toe liet, na een tijdje dat ik er elke keer was voor hem, ging het weer wat beter en weer liet hij me stikken, en dacht hey dit gaat zo niet langer en stuurde hem een mail, hij kwam na zijn werk en hebben veel gehuild en gesproken en zei dat hij het allemaal niet wist en toch maar naar een psycoloog ging.
ondertussen bleef hij gewoon vluchten en kwam ik erachter dat hij met een meisje omging ik wist wie het was,en confronteerde hem ermee en hij gaf toe dat ze een paar keer uit zijn geweest en een keer gezoend hadden maar dat het niks kon worden zij had al een lange relatie en het was een oud vriendinnetje van zijn zus en die haden ruzie met elkaar,hij zei dat hij het ging afkappen, en dat heeft hij ook gedaan.
toen ging het stukken beter met ons we lachten weer zagen elkaar weer vaker en voelden allbei dat we dichter naar elkaar toe groeiden, zijn depressie ging langzamerhand ook weg en hij werd weer wat losser en opener.
in het openbaar wat we in het begin niet deden kuste we elkaar hij hield me vast en hadden het over een mooie vakantie.we hadden het zelfs voorzichtig over de toekomst en samenwonen.

nu een paar maanden later kwam hij oppeens uit het niets me vertellen dat hij het toch niet zo ziet zitten dat hij nieuwschierig is naar andere vrouwen, om te kijken of hij iets mist, terwijl hij ook zei dat ik de perfecte vrouw ben maar zijn nieuwschierigheid is te groot om met mij verder te gaan terwijl we een week geleden nog gezellig over de toekomst vakantie aan het praten waren, hij wil me niet kwijt maar als ik dit niet aankan dat we dan toch maar afscheid moeten nemen van elkaar, ik bedoel breekt dan je klomp niet af, hij heeft het ook over % ik ben de 70% en de andere 30% en dat weegt toch zwaarder.
is dit types wat mannen zeggen of wat want hij houdt zielsveel van me en hij wil me niet kwijt ik ben perfect maar toch....
ik bedoel in die 10 maanden heeft hij 1 keer iets gedaan heel onschuldig voor de rest had hij genoeg aan mij en nu dit....

want nu negeert hij me doet net alsof ik niet besta en is hij weer aan het vluchten
kan iemand me helpen tips geven.

alvast bedankt