Hoewel het met mijn liefdesverdriet op zich wel goed gaat. Ik mis mijn ex-vriendin niet echt meer, of niet vaak in iedergeval, heb ik wel heel erg last van stemmingswisselingen. En ik heb afentoe moeite met het nemen van beslissingen, afhangend van mijn stemming kijk ik volledig anders tegen het leven aan. Ene moment kijk door een roze bril daarna zit ik weer diep in de put. Ik zie dat ook terug als ik mijn blogs vluchtig doorkijk.
Ik vraag me eigenlijk af of het mogelijk is dat het beeindigen van een relatie als een soort trigger kan werken waardoor er van alles bovenkomt, wat ik misschien in mijn hele leven of in mijn relatie steeds heb weggestopt. Ik heb er al met een psycholoog over gepraat enkele maanden geleden maar die vond dat het allemaal heel gewoon en natuurlijk en dat er verder niks aan te doen was. Nu ben ik van plan toch maar weer contact optenemen omdat ik het gevoel heb dat ik een beetje in cirkeltjes rondom en mezelf voor de gek houd.
Herkennen jullie je in dit verhaal, weet iemand of het mogelijk is dat je door het einde van een relatie in een depressie kan komen die nieteens zozeer met de realtie te maken heeft?
Wat ik heel graag terug zou willen in mijn leven is stabiliteit, en niet meer die continue stemmingswisselingen want ik word er zo moe van.
Het is ook moeilijk om er iets aan te doen want meestal als ik er met iemand over praat ga ik me juist wel weer goed voelen en dan word mijn gedrag ook weer beinvloed door hoe ik me voel waardoor ik niet doortastend genoeg ben.