Waarom laat je je een schuldgevoel aanpraten? Laat het niet zo erg aan je vreten.
Komt misschien omdat er bij jou meer gevoelens nog zitten en je het dan meer aantrekt? Is het dan wel terecht en denk je dan wel realistisch?
Schuldgevoel vreet aan je en doe jezelf dat niet aan. En die punten dan waar jij het over hebt, over make-up ook? Ach.......!
Kijk naar het geheel van de relatie. Overzie het.
Een mooie relatie is elkaar vertrouwen en is liefdevol.
Ik zou het schuldgevoel veel meer laten varen, je doet het jezelf aan.
Het is ook wel een bijverschijnsel van het liefdesverdriet. Ik heb het ook erg gehad en dan opeens weer juist niet. Raar liefdesverdriet!

Loslaten heeft OOK tijd nodig. In gedachten kun je er al mee beginnen.
"Ik laat jou los want alleen ik zet me in voor deze relatie en het is geen 1 richtingsverkeer". Dat is de realiteit en ik zou niet meer gaan smeken.
Waarom om de liefde smeken bij een man? Echt niet doen, hoort uit hem te komen naar jou toe. Je hebt je best al gedaan. Nu zou de zet aan hem moeten zijn. Als hij had gewilt. Is het er niet dan weet je genoeg lijkt mij. Dan wil hij niet meer. We handelen allemaal toch naar onze eigen wil.
Kom op meisje, voor jezelf hoor, respect voor jezelf! Recht je rug, borsten vooruit en neusje omhoog was het toch.....?
En 4 jaar gooi jij niet zomaar weg, ik ook niet die 3 jaar maar onze exen wel. Ieder zijn wil.

Probeer dit zinnetje is voor jezelf te zeggen.......
Dus: "maar ik hou zoveel van MIJ dat ik. het me niet kan voorstellen dat ik zonder MIJ moet leven."
Dan is het namelijk wel waar, he.

Het is een open deur, ik weet het, maar het is wel de kern van waar het om draait, volgens mij........ Relaties zijn AANVULLING voor je leven, geen invulling. Maak je er een invulling van, dan word je te afhankelijk van de ander. Je kunt immers "niet meer zonder die ander." En dus ben jij je positie kwijt, om van de ander te vragen om zich ook respectvol naar jou toe te gedragen. Je blijft immers toch wel?

De enige manier om relaties op orde te houden, is volgens mij het besef dat je het alleen ook wel rooit. Als de relatie niet loopt, kan jij dus weg, want je rooit het alleen toch ook wel. Het zorgt dat er evenwicht blijft, en dat die ander ook moet werken om dat evenwicht te handhaven. Laat hem maar laten zien dat hij af en toe ook bereid is voor jou te rennen.

Ja, natuurlijk wil je kijken.
Is ook logisch, dat trekt ook erg aan.
Je kunt het gaan doen of je doet het niet.
Wat is de overwinning voor jezelf.

Ook in mijn relatie van toen werd gezegd , waar gaat het eigenlijk over die ruzie.
Toch zaten hij en ik op een ander level.
Als een relatie intens is, zwaar verliefd, kun je een afhankelijk gevoel krijgen.
Dat is zo en komt ook misschien doordat je op een ander level zit, elkaar niet goed begrijpt en wat verwacht je van een relatie.
Hebben zoveel mensen, je wordt verliefd, wil zoveel mogelijk bij de ander zijn.

Negeren is een rottrek. Vreselijk! Ook daar kom je uit. Ook dat gevoel gaat over. Yes.......! En de antwoorden, als je die niet krijgt, dan niet als de ander niet wil. Jij vindt je eigen antwoorden wel door de ander zijn handelingen. Laat de ander op die manier geen macht over je hebben, die heb je wel over jezelf.

Verliefdheid, kan een mens anders doen reageren dan normaal. Omdat je radeloos soms wordt.

De balans is belangrijk. Is het er niet dan toch graag of heel niet? Ja, makkelijk gezegd, toch als het uit is dan moet je er wel doorheen gaan.
Verliefdheid kan zo mooi zijn maar ik vind het ook een soort van ziekte, vooral als het niet op rolletjes loopt. Ja, daarom krijg je zo een afkick gevoel in het liefdesverdriet. Ook een soort van ziekte. Daar kun je ziek van zijn, ja echt!

Ga het overwinnen en laat wat van hem is BIJ hem en wat van jou is BIJ jou (van waterman geleend ).
Dat heeft mij erg goed geholpen.
Wat ik bedoel: hij heeft zijn ding en eigen wil en jij gaat 'afkicken ' van je afhankelijkheid van de ander en erdoorheen? Ga erdoorheen, dan pas kun je los gaan komen. Breek de scenario's in je hoofd eerder af en ga jouw nieuwe weg op.
Waarom blijf je zo hangen bij iemand die niks laat horen? Als iemand graag wil dan hoor je toch iets? Zo dacht ik steeds. Aan mixed signalen heb je ook niks. En kun je niks mee. Duidelijkheid naar jezelf toe, hoe ga ik niet over mijn eigen grens heen. Niet achter iemand zijn kont aanlopen. Nou echt niet. Het houdt een keer op toch?

Je zit nog aan hem vast en een pleister die hardnekkig is, die zit ook muurvast. Had ik ook heel lang last van. Langzaam lostrekken doet zeer dat klopt maar als die los is dan ben je ervan bevrijdt. Onderga het liefdesverdriet, doorbijten. En ook lief voor jezelf zijn, leuke dingen gaan ondernemen. Die pijn hoort er wel bij anders kom je er niet doorheen.

Voor elkaar gaan, niet de 1 wel en de ander niet. Zo scheef is dat! In een relatie hoor je op te bloeien van elkaar.
Je leeft nu al zonder hem, je gaat al door de pijn heen en anders blijf je op dit punt zitten, als het steeds van jouw kant komt. Kom, er zijn je al velen voorgegaan, jij kunt het ook.

Liefs