stuk van verdriet

afbeelding van zoetje

Ik weet het nog goed onze eerste ontmoeting.
Smoorverliefd was ik. Hij die 10 jaar ouder was, maakte
mijn hart aan het smelten.

Na anderhalfjaar zijn we samen gaan wonen, ik toen net 18.
ik woonde 400 kilometer van hem vandaan, en reisde veel heen en weer.

Dus was blij dat we samen gingen wonen, al na een tijdje begonnen de scheurtjes te ontstaan, hij kreeg een burnout, en ging daarna veranderen van werk.
Ik kon er redelijk mee om gaan.

Toen begonnen de ruzies. Eindeloze ruzies.
ik ben totaal niet iemand die iemand uit scheld. Maar hij wel hij heeft zulke lelijke dingen tegen mij geroepen. En achteraf had hij nooit spijt, want.... zoals hij zei als ik jou een vuilgoor kutwijf vind dan zul je het weten ook, ik kon er erg lastig mee om gaan maar, ik pikte het al die jaren, toen vertelde ik op een gegeven moment mensen over onze ruzies en die schrokken er van. Ze vertelde mijn dat zulke dingen roepen als zak in je graf En dat soort dingen echr niet kunnen

zomer 2014 zijn we na een heftige tijd uit elkaar gegaan, ik terug naar het noorden en daar een huisje gezocht.

Vervolgens na 2 maand toch weer contact,
en weer vloog ik naar hem, om weer te praten en we legden het bij.
we zouden deze zomer samen wonen, maar als snel begonnen de ruzies weer,
met als gevolg dat het vorige week klapte.

Er stonden al veel spullen van mij bij hem, en dat heb ik zelf verhuist.

Nu zit ik in mijn eigen huisje, wat nog nooit thuis is geweest, omdat ik er zo weinig woonde. Hij is mijn eerste liefde bijna 10 jaar geweest. Nu mis ik hem. Ga stuk van verdriet
ik zou zo graag weer terug gaan. Maar ja helpt het?

Word ik ooit nog gelukkig?
Is ruzie normaal maar is daar in tegen jezelf zo uit laten schelden normaal ik weet het niet meer
Kan iemand me helpen?

Liefs mij

afbeelding van waterman

Hoi Zoetje

Citaat:

Is ruzie normaal maar is daar in tegen jezelf zo uit laten schelden normaal ik weet het niet meer

Moeilijk hoor...... Ruzie is wel normaal. Je zit immers dicht op elkaar, bent belangrijk voor elkaar, en er gebeuren dingen die voor jou belangrijk zijn. Dus dat dat soms frictie oplevert, soms ruzie oplevert, das niet erg. Sommige stellen kibbelen een leven lang tegen elkaar, en zeggen toch dat ze een gelukkige relatie hadden. Tot zover niks aan de hand.....

Maar wat er tijdens die ruzies niet uit het oog verloren mag worden is dat je ruzie hebt met iemand waar je diep respect voor hebt. En die diep respect heeft voor jou. Die je dus niet zal beledigen om het beledigen. Die dus interesse heeft in jouw mening. Die er op uit is om toch weer de zaak goed te maken, uiteindelijk. Die respect voor je toont. Diep wederzijds respect. En binnen die kaders ruzie maken. En soms lopen ruzies uit de hand, want emoties spelen een grote rol. Maar uiteindelijk moet er diep vertrouwen en diep respect overeind blijven.

En lukt dat niet? Voelt het uiteindelijk niet veilig aan? Voelt het uiteindelijk niet goed? Dan is het niet goed. Dan is er sprake van geen respect voor jou. Geen respect voor jou als persoon. En dan kun je beter weggaan. Zo simpel ligt het uiteindelijk.

Is er sprake van voldoende respect voor jou? Dat vraagje zul je moeten beantwoorden.

Heel veel sterkte!
Waterman

afbeelding van zoetje

Bedankt voor je berichtje,

Bedankt voor je berichtje,
er speelden veel dingen, ik woonde 8 jaar in zeeland en in die 8 jaar is er bijvoorbeeld nooit kerst gevierd bij mijn familie, omdat er altijd wel iets was waardoor we zogenaamd niet weg konden en daardoor met zijn familie kerst vierden.

Ook riep hij in ruzies buiten op de dijk het het bijzijn van andere mensen, "de gedachten dat ik met jou kinderen moet krijgen daar gaan mijn haren van overeind staan"

En dat terwijl hij weet dat ik heel graag moeder wil worden.
als ik hem dan laat weten dat hij me met die uitspraak pijn doet, dan zegt hij dat hij alles meent wat hij zegt.
Ook de woorden zak in je graf en vuil kutwijf passeerden dagelijks de revue.

Ik ben mezelf een beetje kwijt geraakt denk ik. Verdrietig
tot hoe ver moet je gaan?
ik mis hem zo onwijs erg! Morgens sta ik met paniek op, omdat het dan t besef weer komt dat ik alleen ben.

T idee dat ik hem wil, en niemand anders....

Iedereen zegt dat het vanzelf over gaat. Maar de film van onze
relatie gaat heeel de dag door mijn hoofd
herkennen mensen dit?

Liefs mij

afbeelding van waterman

Hoi Zoetje

Ik denk dat jij je heel hard af moet vragen of jij gelukkig wordt van deze relatie. En als dat niet zo is, zoek dan steun, vrienden, familie, collega's, en hak de knoop dan door. Ik vind de manier waarop hij tegen jou scheldt niet van veel respect getuigen. Ik denk dat de balans in jullie relatie zoek is. Ik denk dat je weg moet gaan. Definitief. Niet meer terug, maar een nieuwe richting op moet gaan. Niet meer met hem. Dat werkt niet.

Maar ik ben er niet bij. Dus als jij denk dat ik geen gelijk hebt, het gelijk ligt aan jouw kant, hoor.

Heel veel liefs, heel veel sterkte!!!
Waterman