Wat mis ik zijn lichaam tegen het mijne als ik ga slapen, zijn zachte lippen die mijn hoofd raken wanneer hij me slaapwel wenst, zijn sterke armen om me heen... Die armen waarin ik dacht veilig te zijn voor alles. Maar nu is hij er niet meer, ik kan (of eerder mag) hem niet meer zeggen hoeveel ik hem mis en hoeveel ik van hem houd. Ik moet leren om me sterk te houden. Maar ach, wat is dat loslaten zo moeilijk? Sweet dreams voor jullie straks! Liefs