Blij om te horen dat 30 nog niet zo oud is ; ) Maar vooral ook goed om te lezen dat er acceptatie is. Hoe klein dat ook nog is. Dat is de eerste stap die je moet zetten om je eigen pad weer te kunnen volgen. Niet geleid door anderen, maar door jezelf. En dat heeft tijd nodig, zoals ook het verdriet om een verbroken relatie tijd nodig heeft. Beetje jammer dat we dan soms ongeduldig zijn en wel eens te grote stappen willen zetten. Maar juist door die te grote stappen missen we een hoop en zien we niet alles wat het juist allemaal zo mooi maakt. Het leven gaat al zo snel, dus laten we daar dan het beste van maken. Ook met de tegenslagen die we op ons pad zullen mee maken. Uiteindelijk leef je zelf en moet je niet geleefd worden.

Lief verdrietig meiske, blijf hier vooral je verhaal doen. Heb daar zelf ook baat bij (gehad). Genoeg mensen die elkaar kunnen steunen als het even tegen zit. Heb vertrouwen in jezelf zodat verdrietig meiske straks stralend meiske zal zijn. Gaat je echt lukken, geef en gun jezelf die tijd.

Liefs

verloren woorden

Hey Verdrietig meiske, wel een hele eer hoor, zo in de blog ons zo te bedanken
Een paar maanden geleden zat ik net als jij diep in de put, heb het geluk gehad op deze site terecht te komen, en enorm veel hulp, begrip, steun, adviezen en tips gehad, van vele lotgenoten hier, die zelf genoeg problemen hebben. Dat is het mooie, wij lotgenoten onder elkaar kunnen toch iets voor elkaar betekenen, en dat maakt deze site zo mooi. Zoveel moois, liefde, begrip en steun ik hier heb gehad, wil ik ook iets kunnen terugdoen, want wij lotgenoten begrijpen als geen ander hoe belangrijk dat is, hoeveel pijn liefdesverdriet je kan aandoen, door begrip en steun hoeveel iemand daarbij enorm geholpen kan worden.

Dus blijf je verdriet wegschrijven, wegpraten, wegschreeuwen, echt, het helpt. En neem de tijd, je zult veel geduld met jezelf moeten hebben om je verdriet de tijd te geven.

Veel sterkte, liefde, kracht, licht en geluk verder!

Gr.

Mr Bean

Fijn dat onze reacties iets geholpen hebben.

Merk dat het begin er bij jou is naar een nieuwe, eigen weg, hou die gedachten vol, juist als het even tegen zit.
Voel dat bij mijzelf ook, zoals je schrijft;
"wat we hadden komt nooit meer terug", zou mijn ex zoals ze nu is ook niet meer terug willen.
Viel bij mij ook heel zwaar, degene op wie je stapelverliefd was, plotsklaps te zien veranderen in iemand waar ik nooit verliefd op zou kunnen worden, heel onwezenlijk.
Bij mij voelde het echt of de liefde van mijn leven veranderd was in een boze heks, het besef dat ze ook zo kan zijn viel mij ook heel zwaar.
Maar aan de andere kant is dat misschien alleen maar goed omdat het je sterkt in het gevoel dat je met zo iemand geen relatie meer wil.

Gun jezelf inderdaad de tijd om alles te verwerken, merk zelf ook dat ik ongeduldig ben en graag snel weer verder wil.
Maar weet dat ik er gewoon nog niet aan toe ben, ik heb mijzelf gewoon een jaar gegeven om hier over heen te komen, en misschien word het nog wel wat langer.
We zullen het vanzelf wel voelen als we klaar zijn om weer wat verder te gaan.
Doe het tot die tijd rustig aan, verwerk het in je eigen tempo, stapje voor stapje.

Succes en sterkte,
Roel.