Wat is het toch allemaal ontzettend moeilijk..
We hebben bijna geen contact, wel heeft hij gezegd de leuke ons ook te missen..

Gisteren kwam hij ons zoontje halen voor het weekend, en het ging weer redelijk goed, waarop ik hem gevraagd heb of hij zin had om een filmpje te kijken.. hij wilde het wel proberen.

Uiteindelijk was het niks, het is voor hem allemaal nog te lastig, hij wil wel maar kan het allemaal niet.Het lukte hem niet om gezellig te doen en te lachen enz..
Hij wilde me niet aanraken, en ik probeerde me ook niet op te dringen ofzo, heb hem met het afscheid een knuffel gegeven verder niks.

Aan de ene kant vind ik het positief dat hij na 2 weken rust, toch al wel een film avondje wilde proberen... maar het is natuurlijk erg pijnlijk dat het zo gelopen is en dat geeft mij weer het gevoel dat het echt over is.

We hebben nu afgesproken over 3a 4 weken een gesprek te hebben over wat hem allemaal dwars zit, welke dingen hij lastig vindt etc.. en nu alles wederom te verbreken.. Hij is er gewoon echt nog helemaal niet uit wat hij kan, niet kan.. wil en niet wil.. Hij ligt echt met zichzelf in de knoop wat dat betreft, maar ik word ook gek van onzekerheid, we zijn bijna 4 maanden uit elkaar inmiddels, en ik ga nog steeds met ups en downs:(

Het is nog steeds geen definitief nee, maar het doet zo'n pijn als ik er alleen al aan denk dat mijn kindje nooit zal weten hoe een gezinnetje is, niet met zijn echte papa tenminste.. en weet wel dat er meerdere zijn waar dat bij goed gekomen is, maar ik heb zelf gescheiden ouders, en weet ook hoe moeilijk het kan zijn:(

Ik wil hem zo ontzettend graag terug... maar heb hem nu uit mijn tel gegooid zodat ik me echt aan die weken kan gaan houden...