tja.........

afbeelding van rosa72

waarschijnlijk ga ik hier een hoop shit over me heen krijgen, maar ik heb besloten (na enige twijfel overigens) dat dat mag.

Ik ben zo'n vrouw waar de man van een ander 't mee doet. Niet maar 1 keer en ook niet slechts sporadisch, maar al jaren en heel regelmatig. En waarom? simpel! Omdat ik van hem hou. Nooit zal hij zijn vrouw en kinderen verlaten, maar als ik de knoop niet doorhak zal hij mij niet laten gaan. Ik wacht de reacties ff af of 't voor mij de moeite loont om de rest van mijn verhaal te doen en of er zowiezo op deze site wel behoefte is aan een dergelijk verhaal. Hierbij wil ik wel vermelden dat ik niet niet het idee heb dat mijn verdriet minder is als dat van de bedrogene, ook al wist ik in de ogen van zovelen van te voren waar ik aan begon.

afbeelding van zonnestraaltje

Van mij mag het

Denk je erover om ermee te stoppen, dat je op deze site voor ldvd komt?

afbeelding van Broodje

Of is het misschien omdat je

Of is het misschien omdat je zoveel van hem houdt en toch niet voor jou kiest dat je hier bent? Ben je daarom verdrietig?

afbeelding van Mike74

Hai Rosa, en welkom

Hai Rosa, en welkom hier...

Zonnestraals vraag is wel relevant ja, ik vroeg het me ook al af... Glimlach

Ik veroordeel in ieder geval je positie niet hoor... maar nu heb ik ook best een hele vrije kijk op relaties en liefde... maar dat is geloof ik weer een heel ander onderwerp...

Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd naar je verhaal!

Mike

Ever moment marked with apparations of your soul...

afbeelding van rosa72

thnx

bedankt voor jullie reacties. Ik heb inderdaad bij deze man aangegeven dat ik er mee wil stoppen. We hebben beiden verdriet en proberen daar allebei apart, maar ook samen een draai aan te geven. Ik heb er behoefte aan om samen met hem de relatie af te ronden, maar ik merk ook steeds meer dat ik een deel voor mezelf wil houden (boosheid, onbegrip, verwarring) en vandaar dat ik me tot deze site richt.

Wat betreft de vraag of ik verdriet heb dat hij niet voor mij kiest? Nee, dat wist ik van het begin en ook wat mij betreft is er geen keuze. Kiezen is verliezen. En ons samenzijn is al het verdriet wat we daarmee aanrichten niet waard. Dat neemt niet weg dat ik het wel jammer vind dat het niet kan. Ik hou vreselijk veel van deze man en hij van mij. We zouden een heel eind komen samen.

Ik heb wel verdriet over het feit dat het binnenkort afgelopen zal zijn ook al is onze relatie gebasseerd op leugens en illusies.

Snel zal ik hier mijn verhaal vertellen. Ik verwacht niet enkel begrip, harde woorden mogen best, daar spreek ik mezelf ook regelmatig mee toe en deze helpen ook mezelf op aarde te houden. Echter ik hoop wel op respect om zo openhartig mogelijk mijn verhaal te kunnen doen. Het is nooit mijn bedoeling geweest om moedwillig en bewust onrust te zaaien in een huwelijk waar kinderen bij betrokken zijn.

Misschien hebben ook anderen wat aan mijn verhaal. Dat zou mooi zijn.

Liefs Rosa.

afbeelding van Broodje

Beste Rosa, hier is iedereen

Beste Rosa,

hier is iedereen verenigd rond eenzelfde thema en dat is het verliezen en het verwerken van dat verlies ( van een geliefde ). Ik denk wel dat de meesten onder ons begrip kunnen opbrengen voor de situatie.

Dus wees niet bang. We zijn geen wilden.

Broodje

afbeelding van shandra

moeilijk

Lieve Rosa, ook ik ben zo'n vrouw die een man deelt en heel veel van die man hou. Ook ik weet dat hij niet voor mij kiest en hoeveel pijn dat doet! heb twee weken geleden na een zoveelste poging geprobeerd deze relatie te stoppen maar ik heb het er zo vreselijk moeilijk mee. vandaag in een zwak moment toch weer contact gezocht op MSN heel zwak van mezelf maar ik mis hem zo erg....
Ik denk dat je echt in dezelfde situatie moet zitten om het te begrijpen en jij zit dat, en ik begrijp echt hoe jij je voelt je zit in zo'n cirkel waar je gewoon niet uit lijkt te komen, en dat alleen maar omdat je gaat houden van de verkeerde man. Ook ik zal mijn verhaal hierover nog doen als ik daar aan toe ben.
liefs Shandra

afbeelding van Mike74

Hoi Rosa... Ik ben benieuwd

Hoi Rosa...

Ik ben benieuwd naar je volledige verhaal, en zoals Broodje en Shandra boven ook al zeiden, er is hier altijd ruimte voor een verhaal! Daarnaast heb ik eigenlijk nog nooit harde woorden hier gezien... ik denk ook niet dat een oordeel over je situatie veel plaats heeft hier... Zoals Broodje al zo mooi zei iedereen is verenigd rond het verliezen hier... welk verlies dat dan ook is...

Daarnaast vind ik jezelf wel hard tegen jezelf... misschien niet mijn plaats om dat te zeggen... maar als je zegt dat je relatie gebaseerd was op leugens en illusies... dat klinkt vrij hard... Het is ook een erg ingewikkeld onderwerp denk ik ook... maar soms is liefde niet altijd even makkelijk te doorgronden en kiest het rare momenten en plaatsen om de kop op te steken...

Hoop snel je volledige verhaal te lezen!

Tot die tijd, hou je goed!!

Mike

Every moment marked with aparations of your soul...

afbeelding van thomontroostbaar

No worries Rosa het kan ook omgekeerd.

Ik ben een man die het deed met de vrouw van een ander en waarom?
Omdat ik zielsveel van haar houdt. Nog altijd

De relatie was gebaseert en begonnen op leugens, niet van mij maar wel van haar.
Ook ik weet zeker dat ze heel veel van mij houdt maar niet weet hoe ze een knoop moet of kan doorhakken.

Uiteindelijk kon ik de kracht vinden om haar uit mijn leven te bannen, maar heel eerlijk hou ik nog steeds van haar ondanks al die leugens.

De huidige situatie geeft wel een stukje rust in vergelijken met alle onzekerheid, frustratie en verdriet maar iets dat echt is , mijn gevoel jouw gevoel, blijft altijd bij je.

Voel je dus vooral niet zo'n vrouw, maar wel een mens die heeft gedurft te houden van, een keuze te maken en de prijs te betalen.

De enige juiste beslissing is jouw beslissing ongeacht hoe die gaat worden op dit moment in de tijd. We hebben allemaal tijd nodig om te groeien.

Sterkte Rosa

Thom

afbeelding van rosa72

is ze weer.

bedankt voor jullie reacties. zal zo mijn verhaal plaatsen.

afbeelding van meis

eerst over nagedacht, nu toch reageren

Rosa,

Ik heb ook in zo'n situatie gezeten, ik was zelfs getrouwd toen ik verliefd werd op een andere, ook getrouwde man. Vreselijk, wat heb ik me schuldig gevoeld...Toen hij bekende verliefd op me te zijn vond ik dat heerlijk maar ook zo moeilijk, want dat kon niet, beiden getrouwd met de een en toch verliefd op de ander.Maar ja, je hebt verstand waarmee je weet dat het niet kan, maar je hebt ook een hart dat heel andere dingen zegt en uiteindelijk kregen we dus toch "iets" Na verloop van tijd werd het toch te moeilijk (schuldgevoel naar partner etc) en verbraken we het kontakt weer. Totdat we elkaar toch weer zo gingen missen dat er iemand weer kontakt zocht en we weer "iets"kregen....het leek een verslaving...een enorm vicieuze cirkel...zijn vrouw kreeg het in de gaten, mijn man heb ik eerlijk alles verteld, maar stoppen konden "we" niet...

Na ruim een jaar had ik de kracht om definitief te stoppen, met hem maar ook met mijn huwelijk en nu ben ik alleen... heb tijd en rust om over nog zoveel dingen na te denken....wat nu? hoe ga ik verder? hou ik nu nog steeds van hem of had ik hem nodig om uit mijn huwelijk te kunnen stappen? wil ik een toekomst samen met deze man?? enz enz

Er zijn een aantal mensen op de hoogte van dit alles en nooit ben ik "veroordeeld" Volgens mij komt het meer voor dan je denkt, ......verliefd worden op iemand terwijl je met iemand anders getrouwd bent......

Sterkte, Meis

afbeelding van Amy

trek je niks van mij aan

Maar ik wil toch even reageren, het is iets wat ik gewoon niet snap. Je schrijft ergens dat je hun huwelijk enzo niet kapot wilt maken, maar denk je niet dat dat al zo ongeveer gebeurd is toen jullie iets begonnen?
Ik ben zelf de dupe geworden van iemand die naar mijn idee dus geen respect voor haar medemens of medevrouw kan opbrengen. Het zal wel komen omdat ik in die situatie zit en niet in de jouwe, maar ik kan er gewoon niet bij, sorry.
Laat dit je trouwens niet tegenhouden om je verhaal te plaatsen, wie weet krijg ik ooit nog begrip voor zulke gevallen.

Amy

afbeelding van meis

voor Amy

Amy,

Ik weet niet of je bericht voor mij is bestemd of voor Rosa, maar ik neem toch de vrijheid erop te reageren...
Dit was dus , in ieder geval bij mij, de grote reden van mijn schuldgevoel, volg ik mijn hart, dan raak ik meerdere mensen. En als ik zoiets zelf niet mee had gemaakt, was ik de 1e om ook zo te reageren, maar......wat doe ik mijn man aan als ik bij hem blijf terwijl ik niet meer van hem hou, mijn gedachten en gevoelens voor iemand anders zijn en bovendien zijn er 2 mensen nodig om een "iets" te hebben....Momenteel ben ik bewust alleen, verwerk van alles en nog wat en kom tot de conclusie dat dit de allerbeste oplossing van alles is.

afbeelding van Amy

Hoi meis, Ik snap dat er

Hoi meis,

Ik snap dat er altijd twee mensen voor nodig zijn, en dat de meeste mensen het niet zullen doen om bewust te kwetsen, maar waarom het dan niet met je huidige partner het eerst uitmaken, of uitpraten of wat dan ook voordat je iets met die ander begint?
Ik snap ook dat het allemaal niet zo zwart wit en zo simpel is, maar als je weet hoe het voelt te horen dat je partner een relatie heeft met een ander terwijl jij dacht dat alles prima is, das ook niet alles. En ik heb altijd gezegd dat ik het mijn ex niet kwalijk kan nemen dat hij verliefd is geworden op een ander, maar wel hoe hij met de situatie is omgegaan. En dat maakt het vooral moeilijk.

afbeelding van meis

wederom Amy

Amy,

Je hebt echt gelijk, in 1e instantie heb ik het kontakt tussen die man en mij mede verbroken omdat ik al lang getrouwd was, kinderen heb, een veilig huisje-boompje-beestje leven had en omdat maar zo op te geven voor iets of iemand .... iemand waar ik geen verantwoordelijkheid mee deelde, , iemand die er hoofdzakelijk voor de leuke en minder moeilijke dingen was.. want de verantwoordelijkheid en moeilijke zaken uit het leven deelde ik met mijn man en het zou te makkelijk zijn om maar zo weg te gaan.Daarom heb ik zeker nog een jaar nodig gehad om te vechten, te vechten tegen mijn verliefdheid, te vechten voor mijn huwelijk, te vechten voor mijn gezin en alles wat daarbij hoorde.Tot het moment kwam dat ik me realiseerde dat ik iedereen en ook mezelf voor de gek hield, ik liever alleen verder ging in de hoop voor iedereen rust te scheppen en ik moet bekennen, er is nu rust, rust in mijn hoofd , in mijn hart, bij de kinderen die groot genoeg zijn dat ik ze alles uit heb kunnen leggen en er is zelfs geen kontakt meer tussen hem en mij en dat geeft me ook rust......
Misschien heb ik makkelijk praten in jouw ogen omdat het jou overkomen is en ik zelf degene ben die weg is gegaan, maar geloof me, dit jaar heeft me 10 jaar van mijn leven gekost....
Meis

afbeelding van Amy

Hoi Meis, Ik zeg helemaal

Hoi Meis,

Ik zeg helemaal niet dat het makkelijk moet zijn voor je, ik snap ook dat dat niet zo is. Ik ben misschien wel gekwetst maar nog niet onnozel Knipoog
En elke situatie is ook weer anders denk ik. Het enige wat ik niet snap is dat mensen als ze zoiets doen niet eerst de oude dingen afsluiten. Want jij hebt het in dit geval moeilijk, met je gevoelens voor die ander, maar soms lijkt het alsof mensen vergeten te denken aan de huidige partner. Ik bedoel, je bent met z'n twee?ɬ´n in een relatie, dus vind ik dat die ander recht heeft om te weten wat er gaat gebeuren.
Maar misschien slaat dit meer op mijn geval dan op jou, ik snap gewoon niet goed hoe zulke dingen kunnen. Wel dat gevoelens krijgen voor een ander, niet je huidige partner onnodig kwetsen.

Ik bedoel het ook allemaal niet boos, probeer het te zien als reactie van iemand die al 7 maanden vecht met haar gevoelens omdat haar ex haar heeft gedumpt voor degene met wie hij vreemdgegaan was...

Ik hoop (en dat meen ik echt) dat het je goed gaat!

groetjes,
Amy

afbeelding van meis

lief van je Amy

Amy,

Ik wilde ook echt niet boos overkomen, heb echt begrip voor jouw reactie, ....En ook ik dacht al dat er zoveel verschillende manieren zijn waarop "het" gebeurt en dat ieder mens in zo'n situatie anders reageert en er mee omgaat.....wel zeggen, niet zeggen tegen je partner.....wat met die gevoelens doen, toegeven, negeren ( als dat gaat) enz enz.

Enne, ja momenteel gaat het heel erg goed met me, ben sterker dan ik ooit had gedacht en ik hoop voor jou, echt, dat er een tijd komt dat het ook beter met jou gaat.

Meis

afbeelding van rosa72

Hi Meis en Amy

Ik ben uit mijn huwelijk gestapt, toen ik merkte dat mijn gevoelens voor die ander de overhand namen. Mijn verliefdheid was de aanleiding, niet de oorzaak. Wat betreft het huwelijk van mijn minnaar, voor hem is er nooit sprake van een keuze geweest. Dat is zijn keus en daar kan ik niks aan veranderen.

Ik voelde me verantwoordelijk voor mijn eigen relatie en was het aan mijn ex verplicht om dit op een eerlijke manier af te ronden. Ook zonder mijn veliefdheid was het tussen ons spaak gelopen. Wij hebben nadat het hoge woord eruit was nog een half jaar in hetzelfde huis gewoond. Na 2 maanden had hij een nieuwe vriendin. Dat was goed. We hebben veel gepraat, veel gehuild, maar gelukkig ook gelachen samen. Alles is gezegdt. Nu zijn we maatjes en nog steeds erg blij dat het zo gelopen is. Geen wrok, geen spijt en beide dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad en wat daar uit voort gekomen is.

Als ik eerlijk ben Amy, en dat moet voor jou keihard overkomen, voel ik me niet verantwoordelijk voor zijn huwelijk. Ik heb mijn verantwoordelijkheden genomen, ben met opgeheven hoofd de buitenwereld tegemoet getreden en heb op die manier het respect van iedereen terug gewonnen, inclusief het respect voor mijzelf. Hoe hij er mee omgaat dat is zijn zaak. Hij komt vrijwillig naar mij toe en ik laat hem binnen omdat ik heel veel van hem hou. Het gaat me niet om de spanning of de sex, dat kan ik overal wel vinden, dat hoeft niet perse bij een getrouwde man met 3 kinderen. Op een dag is het klaar, dat realiseren we ons allebei. Voor mij is het dan uithuilen en opnieuw beginnen. Hij moet verder met een leugen.

Amy, net zoals jij een bepaalde woede voelt naar de viendin van je man heb ik dat een tijdje naar zijn vrouw gehad. Het bestaat niet dat ze nooit wat heeft gemerkt. Ik heb me afgevraagd waarom ze hem niet aan zijn haren naar huis getrokken heeft en hem gedwongen heeft om te praten. Net zomin als hij 100% voor haar gaat, gaat zij ook niet voor 100% voor hem. Het is een relatie gevoed door gemakzucht, gewoonte en angst voor het onbekende. Ongetwijfeld houden ze van elkaar, maar ik heb het idee dat het er pas op aankomt als ik uit beeld verdwijn. Redden ze het ook als hij zijn 'uitstapjes'niet meer heeft? Binnenkort zal dat blijken.

Mijn verdriet krijgt wel een plek, al zal dat heel lang duren. En ik meen oprecht dat ik hoop dat zij er samen uitkomen, niet alleen voor de kinderen maar vooral voor hunzelf.