Het is bijna 2 maanden geleden dat mijn grote liefde mij begon met dumpen via een sms...op valentijnsdag.
Ik heb meteen een no contact voor mijzelf ingesteld om te zorgen voor mezelf
Zorgen dat ik niet in de maalstroom terecht zou komen van aantrekken en afstoten, daar waren we 15 jaar geleden al zo goed in.
Tja ...gevalletje met en niet zonder..............
Sinds vorige week ben ik begonnen met een afscheidsbrief, de opzet was dat het een voor mij mooiee "schone" brief zou zijn, maar wat blijkt, als ik schrijf komt er best nog wel boosheid omhoog, boos om het hoe en wat
En , mischien nog wel belangrijker, nog steeds het willen ombuigen van de situatie, hem inzichten te geven.
Vanochtend heb ik mijzelf in een keer heel nuchter gevraagd waarom.
Waarom een brief schrijven, waarom fantaseren dat je elkaar tegen komt en hem ongenuanceerd zijn gezicht door de modder halen die hij heeft gecreeerd met zijn stomzinnige gedoe...wat bereik ik ermee, wat doet het voor mij????
En het antwoord was louterend en ontluisterend tegelijkertijd... HELEMAAL NIETS...
Oh ja even je gram spuien kan heel opluchtend werken....voor een minuut of 10 ( dat weten we allemaal) en daarna heb je er niets aan.
Je "gesprekspartner" is geen lijdend voorwerp dus komt ook wel met zaken terug die jij in je zak kan steken waar je daardoor weer verdrietiger wordt.
Of je gesprekspartner stort half erdoor in en zal sorry blijven zeggen...nee dan stort mijn hart in en er zal verder niets veranderen behalve dat je nog meer pijn hebt....
Want het droomeinde komt bijna nooit voor..dat je gesprekspartner in een keer het licht zal zien, al zijn fouten ongedaan gaat maken en jullie samen de zonsondergang tegemoed gaan rijden.

Kortom in een keer de eindconclusie...GEEN brief schrijven
Ik hoef hem niet te helpen te veranderen of andere inzichten te geven.
Daar ben ik mee bezig geweest tijdens onze relatie en het heeft geen reet geholpen
Nee ik hoef niet nog een portie extra verdriet, dank je wel, ik heb genoeg aan wat ik op mijn bordje heb.
Ik ben nog niet zo ver dat ik je het allerbeste kan wensen, ik zit nog wel even in de fase van "breek een poot, verlies je stem zodat je 1 maand thuis zit en niet kan optreden, even kijken of je DAN gaat nadenken mafkees"
Maar ik hoop dat ik over een tijdje hem oprecht het allerbeste leven kan toewensen, want hij is geen slechte vent, hij heeft een prachtige ziel waar helaas een verrot hersendeel boven op zit.

Ik ga nog even door zoals ik ga.
Met mijn overdenksels, mijn tranen en mijn onverwoestbare hoop dat dit gewoon betekend dat ik weer iets dichter ben bij de man die voor mij bestemd is, en die goed is voor MIJ.
Ik heb nog zoveel in mijn leven, mijn vrienden, mijn familie en heel veel liefde om mij heen!