Het is een moedig besluit om niet in de val te stappen om in de volgende armen te vallen.
Je kiest voor je eigen geluk vanuit jezelf, niet omdat er iemand bij je is.

Het proces waar je doorheen bent gegaan en nog steeds gaat is duidelijk.
De flashbacks omtrent je ex geven inderdaad duidelijke signalen af.

Ja, gelukkig worden met jezelf, DE vraag voor bijna iedereen in deze fase, hoe doe je dat, wat moet je ervoor doen, of juist laten.
Je schrijft dat je voldoende afleiding hebt, actief bent en je leven vult met leuke dingen doen.

Persoonlijk denk ik, dat hierin juist niet de oplossing ligt, natuurlijk kun je er veel uithalen, echter, je schrijft afleiding, je zou dit woord kunnen vervangen door vluchten.
Wat er namelijk gebeurt als je afleiding zoekt buiten jezelf om is dat je niet stilstaat bij jezelf, je wensen, je gevoelens, je ideeën over wat nu belangrijk is voor jou.
Waarin ligt het geluk, in het nastreven van jou eigen gestelde doelen, en dit aanschouwen, met al je aandacht, zodat je voor jezelf een beeld krijgt waar jouw criteria liggen voor jouw persoonlijke geluk.

Mijn advies, neem af en toe eens de tijd voor jezelf, en ga er eens rustig voor zitten, en kijk naar jezelf, waar je nu bent, wat je wensen zijn tav jouw geluk…want tenslotte kun je het alleen zelf doen.

Dus de belangrijkste tip, voor dat je geluk kunt vastpakken, moet je eerst beseffen dat het in je zit, allemaal kant en klaar speciaal voor jou.
Het ervoor gaan zitten, en luisteren naar je vragen over jou wensen om gelukkig zijn te ervaren, want gelukkig kun je niet worden, je kunt het alleen maar zijn.

Ik weet niet of dit duidelijk is, maar meer woorden kan ik even niet vinden.

Het gaat om luisteren naar je inwendige zelf.

Jester.

ik ken dat heel goed

ik heb vier jaar een knipperlicht relatie gehad met mijn vriend en ik zag hem dood graag maar er liep van alles mis tussen ons en we geraakte er niet uit

we zijn twee jaar uiteen geweest en het was echt zwaar

we hebben elkaar maanden met rust gelaten en dat was echt wel zwaar

maar na een tijd zochten wij beide het contact weer op

ik was op de goede weg maar toch miste ik hem veel ik begon hem ook weer veel tegen te komen en dat maakte het moeilijker

na twee jaar uiteen te zijn geweest hebben wij het verschillende keren terug geprobeerd tot deze avond

ik heb het uit gemaakt omdat ik het gevoel kreeg dat hij niet kon veranderen en rekening kon houden met mij

en dat doet veel pijn heel veel

en ik hoop dat ik verder kan zonder al teveel verdriet nu

veel sterkte