Toch niet, toch wel? er is nog zo veel

afbeelding van Rooszie

Hallo iedereen!

Heb een tijd lang niets hier geschreven, omdat ik een erg hectische periode heb gehad.
Mijn ex en ik uit elkaar. Ik was er kapot van, en hij ook. Met tranen in zijn ogen liep hij hier weg. Dat is nu 2 en een halve maand geleden.

Ik denk dat ik eerst wat moet vertellen over mezelf en over hem. Ik ben 20, had de jongen gevonden waar ik voor het eerst mee kon fantaseren over de toekomst. Ik wilde eindelijk een keer een lange relatie waarin ik niet verliefd zou zijn op het idee om een relatie te hebben of dat iemand van mij houdt, maar op de persoon zelf. Ben vroeger vaak gekwetst, gepest en getreiterd, en kan daarom niet van mijzelf houden. Ben onzeker als de pest.

Mijn ex vindt dat hij het leven wat hij heeft niet verdient. Studeren, geld toe gespeeld krijgen van zijn ouders en maar uitgaan en leuke dingen doen zonder echt iets aan zijn studie te doen. Gaat achter zijn verstand aan, niet achter zijn gevoel. Heeft het gevoel dat hij zich moet bewijzen tegenover iedereen. Vooral familie. En bovenal is hij ziek: Pfeiffer. Hij denkt dat het wel zal overwaaien, maar als je dat niet uitziekt dan gaat het gewoon niet over.

Tot oud en nieuw hebben we veel gezeik gehad. Ik snapte niet waarom het niet kon, dacht dat het aan mij lag. Daarna heb ik mijzelf voorgenomen om het er niet meer over te hebben en normaal met elkaar om te gaan. Dat lukte.
We keken films, hadden het leuk. Hij bleef slapen, knuffelen, stoeien en lachen samen. Af en toe seks, en steeds meer. Eigenlijk hadden we het zo fijn samen nogsteeds, en weer een relatie zonder dat we het zo noemde.
We hebben een enorme band, het is een jongen die zijn gevoelens niet echt uit naar anderen, omdat hij 'stoer' moet zijn, maar bij mij kon hij dat wel. Ik ken hem op de manier waarop hij echt is.

Afgelopen week ging het mis. Hij deed kortaf, en op een of andere manier kan ik het voelen als er iets met hem is.
Hij zei dat hij niet meer zo close met mij wilde zijn omdat hij geen relatie meer ziet in ons. Niet omdat hij niet van mij houdt, me niet leuk vindt of wat dan ook, maar omdat hij 'vrij' moet zijn. Het gevoel moet hebben dat hij geen verantwoording hoeft af te leggen aan mij als hij doet wat hij wil. Het gaat niet om andere meisjes, maar om het gevoel te hebben dat het zou kunnen, en dat geldt voor meer dingen. Hij voelt zich ontzettend fijn bij mij en troostte me ook heel erg. Hij zei; ik sleep je hier doorheen, we komen er wel.

Het is een ontzettend eerlijke jongen, en al mijn vriendinnen zeggen dat hij mij gebruikt en dat ik het contact moet verbreken. Dat zou op langere termijn misschien beter zijn, maar ik wil hem, als persoon niet kwijt. En daar bedoel ik mee hoe hij bij mij is.
Als ik het contact verbreek, dan accepteert hij mijn wens ook al vindt hij het zelf ook heel moeilijk, en gaat bot en kortaf toen als we elkaar tegenkomen. er is iets tussen ons, wat we allebei niet kwijt willen.
Zoals ik al eerder zei volgt hij zijn verstand en niet zijn gevoel, Dan zou ik hem de kans geven om nog meer op zijn verstand af te gaan. Nu is hij zichzelf en kan hij deels zijn gevoel laten zien omdat ik dat toelaat, en dat zou ik voor geen goud willen missen.

Wat ik hiermee aan jullie wil vragen is het volgende:
Ik denk er steeds overna hoe hij met een meisje is, hoe hij haar zoent en hoe hij lief doet. Dat dat misschien dit uitgaansweekend al gaat gebeuren. Ik maak mezelf helemaal gek ermee. Hij zei nog ''Ik ben niet voor niets lang met je geweest, en de meisjes waarmee ik eerder was, die mooier zijn dan jou volgens jou, daar liep ik 2 weken mee''
Ik ben heel erg bang dat als die dag komt, ik er niet mee om kan gaan, ik niet meer zou weten wat ik zou moeten doen en helemaal kapot zou gaan. We zijn vaak in de zelfde clubs, en hij zou nooit iets voor mijn neus doen. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen kan komen. Mijn moeder zei: Hij heeft gezegd dat hij dit leven niet verdient, misschien heeft hij het gevoel dat hij jou niet verdient omdat hij diep van binnen ook onzeker is, zichzelf altijd moet bewijzen en als hij in een relatie zou zitten zichzelf ook zou moeten bewijzen en op deze manier vrij zou kunnen zijn.
Zou dit zo kunnen zijn?
Hoe moet ik ermee omgaan dat er elke dag wat zou kunnen gebeuren met een meisje?
Weet wel dat ik me op mijzelf moet richten maar ik heb niks om dat te doen. Heb geen vriendinnengroepje, geen leuke hobby etc. Ik snap niet dat iemand van me kan houden, ik kan dat zelf niet eens, vind ieder meisje leuker dan ik ben.

Hoop dat jullie je hierin kunnen herkennen of me tips kunnen geven, weet echt niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ben zo jaloers ingesteld... en ik houd van hem!
X, R

afbeelding van lifelaughlove

live

Aaah lieve R,

Je bent het zeker wel meer dan waard. Het is niet goed om zo over jezelf te denken. Misschien is het goed om het op dit moment rustig aan te doen en eerst proberen van jezelf te houden, anders blijf je in nieuwe relaties steeds maar met onzekerheid zitten. -Schrijf elke dag eens drie dingen op die je leuk/mooi vind aan jezelf. Kijk of je met mensen om kan gaan die ook positieve dingen doen, dat helpt al zeker een stuk!

Ik kan me erg herkennen in je verhaal. Vooral het aspect 'vrijheid'. Ik heb een paar maand gelopen met een jongen. Op dat moment zat ik niet lekker is mijn vel, was emotioneel (naar mijn idee vooral door het slikken van een nieuwe pil) en het zorgde bij mij voor emotionele reacties, ook wel een beetje bezitterigheid. Ik wist in het begin dat hij helemaal smoor op mij was, ik minder op hem, dus dat maakte dat ik het gevoel had hem alles te kunnen maken. DOM DUS! Ik ben hem steeds leuker gaan vinden en steeds verliefder op hem gaan worden, waardoor ik ook steeds het gevoel had bevestig te moeten worden in deze liefde waardoor ik hem naar mijn idee teveel opeiste. Hij is gewend aan zijn vrijheid, zijn vrienden en dat is ook zijn goed recht. Op een gegeven moment heeft hij gezegd dat het niks meer werd. We zijn nog samen naar parijs geweest en dit was super. Daarna heb ik aangegeven even rust nodig te hebben ook omdat ik onzeker werd hoe het nou zat.. Daarna een date gehad met hem, gezoend.. en een week later nog bij hem geslapen.. Ja ik weet het, we gaan te snel van stapel, en deze week ga ik met hem in gesprek over ons en waar ik aan toe ben.

Meid, ik wil je het advies geven: Stop geen energie in een bodemloze put, maar liever in jezelf. Ik weet hoe kut liefdesverdriet is en hoe graag je de ander terug zou willen. En geloof me, hij zal vast niet zomaar met een ander vandoor gaan. Probeer even afstand te nemen en te kijken wat je zelf graag wilt, wat ging er mis? Jij bent hier het belangrijkste, niet hij! Denk aan jezelf en ga niet hele dagen malen (zoals ik wel doe/deed). Wil je meer zekerheid, spreek dan met hem af, dan weet je waar je aan toe bent! Nee heb je, ja kun je krijgen.. Probeer het wat meer te laten rusten. Is hij echt de ware voor je? Dan komen jullie elkaar vanzelf wel weer tegen.. Doet hij niet genoeg moeite voor je? Dan is hij je niet waard meid! Beter een jongen die voor de volle 100 procent voor jou gaat!!!