Toch weer op zoek...

afbeelding van Akemi

Ik ben aan het daten geslagen... Het is raar.

Na/tijdens alle ellende rond mijn ex werd ik verliefd op een jongen die in korte tijd een goede vriend was geworden. Heb er uiteindelijk met hem over gepraat en het was niet wederzijds. Maar het was een goed gesprek, en hij zei een paar belangrijke dingen. Dat ik nog zoveel woede uitstraalde als ik over mijn ex sprak. En dat hij niet begreep waarom ik zo negatief over mezelf was.

Dat eerste, daar schrok ik van. Dat tweede was treffend omdat mijn ex dat ook altijd zei... ik heb blijkbaar nog een lange weg te gaan.

Maar goed, daten dus. Omdat ik toch graag iemand om me heen zou willen hebben. Misschien is het verkeerd. Ik moet nu mezelf op de eerste plaats zetten, mezelf gelukkig maken, kijken naar wat ok wil... En ik weet nog steeds niet goed wat ik daar in moet vullen. Wat wil ik? Ik doe al wat ik graag wil... leuk werk, af en toe vrienden opzoeken, me uitleven in creatieve dingen. Dat heb ik allemaal al. En toch nog steeds verdrietig. Wat wil ik dan nog? Tja, ik wil gewoon iemand, ben ik bang...

Het eerste afspraakje was heel erg leuk... Maar ik heb niks meer van hem gehoord. Normaal zou dat misschien ook niet zo erg zijn. Maar ik heb er toch wel verdriet van, merk ik. Ik heb blijkbaar toch (te) veel van mezelf gegeven die avond... Wat erg, dat een willekeurige jongen me alweer zo in de stress kan laten schieten.

Nee, ik denk niet dat een nieuwe geliefde het probleem oplost. Het zou me goed doen, iemand om me heen, maar het zou me niet (per definitie) gelukkig maken. Nooit gedacht dat geluk zoeken zo verwarrend kon zijn. Daarom verlang ik op deze momenten weer terug naar mijn ex. Toen was alles nog duidelijk: we hoorden bij elkaar, we zouden het samen rooien... Die heerlijke illusie van veiligheid.

Maar ja, ik moet verder. Al heb ik geen idee waarheen. Als ik denk dat ik een bestemming heb gevonden, blijkt geluk zich daar toch niet te bevinden. Soms ben ik bang, maar stilzitten is nog angstaanjagender...

afbeelding van Chriske

Akemi

Lieve Akemi,

Heel mooi geschreven en alweer zo herkenbaar...

Liefs, Chriske

* When does the hurting stop.. *

afbeelding van jaspera

Inderdaad erg herkenbaar,

Inderdaad erg herkenbaar, die zoektocht naar het geluk...

afbeelding van Boa

@Akemi

Hee,

Vergeet niet een beetje lol te hebben bij het daten! Daten kan ook leuk zijn, toch? En spannend... Als je er ook een beetje de lol van kunt inzien, ben je denk ik alweer een stapje verder.

afbeelding van Inf

Bedankt

Nee, ik denk niet dat een nieuwe geliefde het probleem oplost. Het zou me goed doen, iemand om me heen, maar het zou me niet (per definitie) gelukkig maken. Nooit gedacht dat geluk zoeken zo verwarrend kon zijn. Daarom verlang ik op deze momenten weer terug naar mijn ex. Toen was alles nog duidelijk: we hoorden bij elkaar, we zouden het samen rooien... Die heerlijke illusie van veiligheid.

Maar ja, ik moet verder. Al heb ik geen idee waarheen. Als ik denk dat ik een bestemming heb gevonden, blijkt geluk zich daar toch niet te bevinden. Soms ben ik bang, maar stilzitten is nog angstaanjagender...

Echt waar, vooral die laatste regel, dank je!