Tranen met tuiten op Valentijnsdag

afbeelding van ZusjevanWillem

Zoals al eerder vermeld, ik ben al 2,5e maand aan het bloggen op mijn eigen weblog. Ik vind een aantal van mijn blogs redelijk aansluiten bij wat jullie hier schrijven. Zo ook deze, mij echte liefdesverdriet kwam 8 maanden later:

Eerder heb ik al een beetje uitgeweid over mijn uitstapjes naar ‘ de vrouwenwereld’. Nou wil het zo zijn dat de jongen met wie ik destijds een relatie had, tegenwoordig uitstapjes maakt naar ‘de mannenwereld’.
Ja, je leest het goed.

1. Tijdens onze relatie vond hij het niet erg dat ik met m’n vriendinnetjes zoende (de rest deed ik pas toen het uit was)
2. Hij heeft nu vriendjes in plaats van vriendinnetjes

Dit was voor mij een grote, grote schok. Hij was mijn eerste echte vriendje. Van mijn 15e tot 17e. Voor het eerst samen slapen, mijn ontmaagding, mijn eerste vakantie zonder ouders, dit alles was met hem. Wanneer het thuis niet meer ging, ging ik naar hem. Hele weekenden waren we samen.

Maar om nou te zeggen dat zijn nieuwe voorkeur echt onverwacht kwam…
Gedurende mijn relatie met hem waren er wel eens mensen die vroegen ‘Is hij homo?’ Natuurlijk ontkende ik dit. Hij was toch mijn vriendje?
Ik vond wel meer dan eens dat hij vrouwelijke trekjes had. Het begrip ‘metroman’ was net opgekomen en ach, hij was toch gewoon een beetje ijdel? Daarbij had zijn moeder altijd graag een dochter gewild. Hij moest mee boodschappen doen, haar haar verven, shoppen en andere huishoudelijke taakjes uitvoeren. Zij had hem een beetje zo gemaakt, dacht ik.

Nu ik terugkijk viel het in het begin ontzettend mee en werd het naarmate hij ouder werd, erger. Toen het uitging -omdat ik verliefd werd op M, een heel sexy, mannelijke en arrogante man die me leerde wat echte seks was- was hij 20 en bleven we vrienden.

Toen het een maand of acht uit was, gingen we met een groepje vrienden naar de bioscoop. Omdat de batterij van mijn telefoon leeg was, mocht ik zijn telefoon even lenen. Op het moment dat ik een telefoonnummer in wilde toetsen kwam er een smsje binnen van een (homo)vriend van ons;
‘Hé stuk, leuk in de bios? Wanneer gaan we weer zo lekker zoenen? Ik heb er zin in. Kus R’
Een vlaag van misselijkheid en instant koppijn. Wat was hier aan de hand?

Na een hoop vragen, onbegrip van mijn kant en zwijgen van zijn kant, werd het me duidelijk. Al een aantal weken voelde ik dat er iets ‘anders’ was. Wat bleek; het was drie weken geleden voor het eerst gebeurt en een paar vriendinnetjes waren al op de hoogte. Mij werd niks verteld want ’het was aan hem om je dit te vertellen.’ Lekker dan.

Mijn leven stond op z’n kop.
Tranen met tuiten op Valentijnsdag.
Was hij ooit verliefd op mij geweest? Was ik ooit echt verliefd op hem? Was alles gespeeld? Waarom had hij seks met mij?

Zijn moeder heeft een groot deel van mijn twijfels weggenomen. Zij herinnert zich nog precies hoe hij thuiskwam na onze eerste date en hoe hij glunderde elke keer als hij mij weer zag. En, hoewel kalverliefde, zo goed kon hij niet acteren.

Wat de seks betreft.. Het was niet goed maar ook niet héél erg slecht. Dat ik 7 van de 10 keer ‘is dit het nou?’ dacht, nam ik voor lief, ik wist -tot ervaren M- niet beter.

Hij is nu al 2,5 jaar met een lieve jongen samen en is daar gelukkig mee.
Dat vind ik fijn voor hem.
De ‘magie’ rond mijn eerste vriendje en eerste keer seks, is echter wel verdwenen.

Maar ach, wat echt telt is; ‘Hoe was je laatste keer?’