Tussen gemis en loslaten... the battle goes on

afbeelding van Rodeo

Dacht gisteren dat ik na de nachtelijke ruzie (zie vorige blog) terug een beetje meer had verwerkt, een beetje meer had losgelaten.

Dan schiet ik hier wakker... pijnscheuten... ik mis haar en zit me weer vragen te stellen.

Ik zeg in mezelf "vergeet het, denk er niet aan"... en toch doe ik het. Het gemis is te groot.

Wordt weer een emotionele dag... en dan nog m'n laatste spullen gaan ophalen bij haar straks. En mijn goede matras, waarop ze met hem seks heeft gehad... Weet nog steeds niet of ik die wel terug moet hebben.

Zucht. Wat haat ik de realiteit waarin ik terecht ben gekomen.

Ik ben zo moegestreden Verdrietig

afbeelding van JvdH

Moeilijk

Rodeo, dit blijft gewoon moeilijk, gisteren met mijn ex, de kinderen en 2 nichten en een tante van mijn ex wezen eten. Allemaal goed en zo, hoor je toch weer dingen over die nieuwe vriend, ga je toch weer malen, ga je toch weer niet lekker slapen, voel je je toch weer klote, wat heeft hij wel wat ik jou niet kon geven en was onze relatie zo erg dat ze daarvoor 3 personen heeft moeten kwetsen.

Voel met je mee, rationeel en emotioneel, het blijft lastig.

afbeelding van Rodeo

Dankje

Dankje...

Het blijft inderdaad moeilijk.
Ik zit emotioneel aan het eind van m'n latijn.
Sterk proberen te zijn kan niet blijven duren... vergt te veel energie.

Ik ben het allemaal zo moe.
Ik snap ook niet wat hij meer heeft als mij. Ze zegt dat het niets betekent, nooit gevoelens voor gehad... zucht... waarom heb je er dan in godsnaam seks mee?! Na al die tijd... zucht. Nu is het nog slechts een kwestie van tijd vooraleer ze er 'gevoelens' voor zal krijgen.

Ik haat deze realiteit, waarin ik terecht gekomen ben. Ik haat het. Het is zo, en ik moet er mee leren leven... ik moet leren leven met iets dat ik tot op het diepste binnenste van m'n ziel niet wil.

Ik ben alleszinds blij dat ik het hier kan neerschrijven... meer heb ik niet om me aan op te trekken.

afbeelding van again

mooie pijnlijke blog.....

mooie pijnlijke blog..... voel alles zo hetzelfde aan..... is allemaal ZO pijnlijk....
Maar ik maak dit nu een tweede keer mee..... was al vergeten hoe pijnlijk het was... en ergens weet ik....

OOIT ben je weer gelukkig....maar het heeft TIJD nodig.....
Door jouw blog te lezen, besef ik dat wat ik voel, jij voelt, anderen voelen allemaal zo gelijkend is..... ZO RAAR HE....
Sterkte Rodeo! Het heeft gewoon veel tijd nodig.... Mijn ventje is nu 2 maanden echt weg... 4 maanden geleden wist ik dat hij zou vertrekken..... en nog steeds heb ik het heel erg moeilijk... maar als ik mezelf vergelijk NU, met 4 maand geleden, sta ik toch al een heel stukje verder..... geef jezelf wat tijd....

knuf

afbeelding van Rodeo

dankje

Dankje...
Je hebt me weer een klein beetje hoop op genezig gegeven...

Krijgt ook een knuffel Glimlach

Rodeo

afbeelding van flower87

rodeo

Hoi Rodeo,

Laat haar die matras gewoon houden!! het is idd heel erg moeilijk om los te laten omdat je nog veel om die persoon geeft..

Sterkte en een knuffel...