twee en een halve maand verder

afbeelding van Verdrietje

Zo, daar zit ik dan. Twee en een halve maand verder inmiddels. En ja! Het wordt makkelijker, maar leuk is nog steeds anders. Ik merk dat ik nu ik mijn ex veel minder zie en spreek, (en zelfs even een korte flirt met iemand anders gehad heb)dat het gaat wennen. Door de korte flirt kwam ik er ook wel duidelijk achter dat ik niet HEM mis, maar wel iemand. En dat is nog steeds wel lastig soms. Als ik thuis kom en ik heb geen afspraken, nul nieuwe mail en er is niemand online op msn, dan kan ik me redelijk eenzaam voelen. Niet iemand hebben die je altijd op kan bellen om je een knuffel te geven en te zeggen dat je lief bent blijft lastig voor me na ongeveer 5 jaar aan relaties.
Maar ik kan me ook alweer echt goed voelen, fijn als ik met mijn vrienden ben. Mensen die er ook voor je zijn en waar je het minder snel fout voor doet dan ik in de laatste periode met mijn ex had. Lekker(!?) onafhankelijk.
Soms probeer ik mezelf nog weg te stoppen in zelfmedelijden, maar besef me maar al te goed dat ik daar niet verder mee kom en dat ik me stukken beter kan voelen door er net iets harder aan te trekken. Geluk zit in kleine dingetjes. Een vriendin die zegt dat je nu langs MOET komen omdat dat gezellig is, iemand die zegt dat je er goed uitziet...
En zo modder ik lekker verder...
En stiekem hoop ik dat ik snel weer verliefd kan worden, want alleen blijft ook maar zo alleen...
Eenzaamheid zuigt.