Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
twijfels
Hallo iedereen,
Ik ben 23 jaar en hoop op wat steunende woorden van jullie.
Ik ben bijna 3 jaar samen met mijn vriend. Gelukkig samen kan ik niet echt zeggen. Ik heb in die tijd met hem veel meegemaakt en veel te verduren gekregen. Een paar voorbeelden: bij ruzies de gsm aan zn ma doorgeven, zn ma die er 99% altijd bij is bij hem thuis als we ruzie hebben. Ook mentaal van hem hebk al enorm afgezien. Ik sta nooit voorop bij hem. Hij laat me voor alles en iedereen vallen (voor znoudrrs dan vooral want vrienden heeft hij niet.) . Hij heeft mij al verschillende keren lelijk gedumpt. Maar nu ben ik diegene die overweegt het te stoppen. Anderhalve maand geleden begon voor mij de blok. Nu... Anderhalve maand later zijn mijn examens gedaan en is het ook anderhalve maand geleden datk mijn lief gezien heb. Ik heb nochtans nu een week vrijaf ghad.... Maar nee... Hij heeft nooit zelf achter me gevraagd, gevraagd om me te zien of om naar hem af te komen ( zn ouders, die ik langs geen kanten door allzs meer kan uitstaan, waren net 2W op reis, dus hij had het huis voor hem alleen). Ik spreek er hem alrtijd maar op aan: waarom stop je het niet tussn ons als j mij nooit wilt zien, als je telkens zegt alsk bel/sms van ik ben bezig, laat me voortdoen. Als antwoord krijgk dan gwn droog ik zie potentieel in ons -_- . Ik ben zo onzeker als iets. Ik wil de kracht on mezeld vindn om mezelf te ontdoen van alle emoties en woede en het gevoel van niet oprecht geliefd te zijn.
Ik weet niet alsk et zelf stop, datk sterk genoeg ga zijn om het 'uit' te houden tussen ons :/ . Ik weet wel zelf ook als hij niet veranded dar het zo niet verder kan.
Iemand advies in mijn situatie?
Alvast dankje
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Shauny
Als je dat wilt, die kracht om jezelf te vinden , laat het dan ook zien aan jezelf.
Je hebt pijn, het gaat om jou!
In je eigen wereld bezig zijn. Niet in zijn wereld wroeten.
Veel te veel energie kost je dat om iemand te gaan overtuigen.
Je vraagt aan hem: waarom stop je het niet tussen ons?
Je? Vraag die vraag aan jezelf? Waarom stop ik het niet tussen ons?
Draai die liefde die je voelt naar jezelf toe. Die liefde is voor jou bestemd. Elke keer als je die pijn voelt, denk daaraan.
Hoop datk snel die keuze zal
Hoop datk snel die keuze zal kunnen maken zonder achteraf me slecht te voelen
Hoi Shauny,
Je kunt voor jezelf ook eens kijken als het een vriendin zou overkomen, wat je haar dan voor advies zou geven.
Voor jezelf, blijf eerlijk naar jezelf toe. Hoe zou je het doen zonder je verliefdheid? Als je dat zou kunnen zien. Jij bent ook belangrijk. Neem jezelf serieus, als het niet gaat hoe een gezonde relatie zou behoren te gaan. Neem de juiste keuze vanuit de eerlijkheid naar jezelf toe.
@Shauny
De opmerking "Ik zie potentieel in ons" vind ik nogal zakelijk aandoen...
Lijkt me niet wat je in een relatie nodig hebt en wilt hebben.
Als jullie elkaar al 1,5 maand niet hebben gezien.... Wat is dan nog hetgeen jullie nog in een relatie houdt?
Blijkbaar redden jullie het prima zonder elkaar!
En die band tussen jou en zijn ouders zal niet snel meer worden zoals het ooit geweest is...
Ik denk dat je zelf allang besloten hebt dat dit niet de relatie is waarin je oud wilt worden, maar dat de stap van het verbreken het punt is waar je tegen aan hikt nu...
Het is net als een pleister... Je kan hem er het beste zo snel mogelijk vanaf trekken... Anders doet het alleen maar meer pijn...
Blijkbaar is babbeleb via fb
Blijkbaar is babbeleb via fb en sms voor hem genoeg. Ik heb hem al zoveel duidelijk gemaakt dat een relatie voor mij ook dingen samen doen is, en elkaar zien, en samen zijn is ( zonder zn ouders erbij!)
Vandaag nog hebk weer zelf de stap gezet en gevraagd of we elkaar dinsdagavond kunnen zien. Het was alweer ja naar mijn thuis. Ik heb geweigerd want zn oudrs zijn weer thuis en privacy hebben we daar nooit. En ja... Tis bij hem thuis of het is niets. Dan is het maar niets...
Ik ben het echt zo beu. Idd ik heb voor mezelf nu al een lange tijd uitgemaakt dat ik mijzelf niet oud zie worden met hem. Ik heb echt teveel opgekropte woede over uitspraken en daden in het verleden met hem. Maar ik snap mezelf niet dat ik gwn niet kan zeggn: het is over, definitief.
Is het verlatingsangst? Angst om weer alleen te vallen? Angst om elke dag iemand te hebben waar je tegen kan praten kwijt te zijn?
Ik hoop dat ik snel de kracht vind om mezelf van de telkens vernederende en ongewaardeerde woorden van hem te ontdoen.
Hoi Shauny
Weet je zeker dat het nog zin heeft om met hem te gaan praten? Hij lijkt zoooo weinig toeschietelijk, het lijkt allemaal zoooo weinig op een werkbare relatie, dat je eigenlijk gewoon ook kunt denken dat JIJ er de brui aan geeft. Hij heeft alle kansen gehad die hij nodig heeft, en hij heeft ze niet aangegrepen. En nu wil jij hem nogmaals de kans geven. Ik zou ernstig overwegen om dat niet meer te doen. Hem gewoon verder in zijn sop te laten gaarkoken. Anders herhaalt het patroontje zich weer. Ga jij trekken, ga jij hopen op zinnige antwoorden. En die geeft hij niet. En jij schiet er dus niets mee op.
Meid, je hebt voor jezelf uitgemaakt dat je niet oud met hem gaat worden. Voeg dan nu daad bij woord, zoek een ander, met wie je wel oud wilt worden. Maar deze is niet geschikt. Achter je laten. Geen tijd meer aan besteden. Gewoon wegwezen bij hem. Je eigen leven weer oppakken.
Heel veel sterkte!
Waterman
@Shauny
Tja dit is niet eens vriendschap te noemen.
Angst om alleen te zijn? Maar je bent nu al 1,5 maand alleen...
Alleen nu op een manier waarbij er geen ruimte is voor verwerking en eventueel een nieuw iemand die wel 100% voor je gaat.
Dus ergens hou je jezelf nu in een ongelukkige staat, terwijl het doorbreken maar 1 sms weg is (want ja... je kan dan net zo goed ook per sms de boel verbreken).