Hoi Allemaal

Ik en mijn vriend woonde al een jaar samen. We hadden toen half jaar een relatie. Ik ben 24, hij 19. Al vanaf het begin ging het moeizaam. Hij zat nog op school, ik werkte, dus ik betaalde alles want hij kon door school niks meebetalen (hij had ook geen weekend baantje)
Dit accepteerde ik, hij had nog maar 2 maanden school, dus daarna zou hij wel gaan werken.
Toen hij zijn diploma had gehaald, ging hij min of meer op zoek naar een baan. Lees, 1x in de 2 weken misschien n keer op internet kijken.
Ik weet niet waarom, maar ik heb dit steeds laten begaan.
Hij zat inmiddels 4 maanden thuis, dus we woonde n half jaar samen, en het ging steeds meer knagen. Steeds vaker ruzie, waarom hij niet meebetaalde, waarom hij geen werk had.
Vooral als we iets hadden gedronken, werden de ruzies heftig.

Ik ging ook vaker drinken. Meer drinken. Niet tijdens werk of overdag, maar savonds. Door de alcohol werden de frustraties erger. Steeds bozer en bozer werd ik.
Na 8 maanden knapte er een keer iets. Hij had nog steeds geen moeite gedaan werk te vinden om mee te betalen met samenwonen. Op mijn werk ging het slechter, en ik werd ontslagen.
Nu zaten we dus allebij thuis. Ik dronk vrijwel elke avond. Eerst een glaasje. Na dagen werden dat er 2, 4, 6, totdat ik bijna elke avond een fles wijn of martini achterover kon slaan om het eindelijk rustig in mijn hoofd te krijgen.

Dit hielp niet mee aan de ruzies. Deze werden juist steeds erger. Door de drank werd ik ook agresiever. Ik was hem zat, hij moest werken als hij wou samenwonen, maar daarintegen was hij het zat dat ik steeds ging drinken, en dan alles naar boven haalde.
Hij ging weg. Terug naar zijn ouders.
De volgende dag alweer contact via de telefoon. Het speet hem, hij zou werk zoeken, alles kwam goed.
Een week lang deed hij zijn best. Werk zoeken, alle uitzendbureaus afgaan, op alles reageren.
Toen hij na 1,5 week nog niks gevonden had, gaf hij het weer op.

Hij lag de hele dag op bed. Ik was ook thuis op zoek naar een parttime baantje. We hadden inmiddels een puppy, hij zou fulltime werken, en ik parttime om die reden.
Hele dagen lag hij op bed. Geen zin om eruit te komen. Geen zin om werk te zoeken, geen zin om ook maar iets te doen.

Daar begon het weer.
Frustraties, boos worden, drinken, zelfs een ruzie met duwen en lichamelijk geweld (geen echte klappen, maar wat duwen en trekken)
Door het drinken met een ruzie was ik degene die begon met duwen. Ik was zo boos, wanhopig, waarom wou hij niet werken? Ik zat er helemaal doorheen en hij leek het niet te zien.

Natuurlijk hebben we tussen dit alles veel leuke dingen meegemaakt. Veel leuke concerten, avondjes uit, samen lachen, leuke dingen doen, en we waren nog steeds verliefd op elkaar.
Ups en downs

Waar zijn ouders zijn in dit verhaal? Die mochten mij van begin af aan niet.
Hij was een rustige jongen die eerst altijd thuis zat, geen vrienden had, maar toen hij mij leerde kennen was hij opeens altijd bij mij, ging uit, naar feestjes, bios, concerten, enz. En hun, vooral zijn moeder, vond mij daarom een slechte invloed.
Ze hebben mij nooit de kans gegeven mij te leren kennen.

Tot eergisteren
De laatste tijd ging het weer vervelend.
Eergister nacht ruzie gehad, ik ging weer drinken, en je raad het al, enorme ruzie. Over geld, niet steunen, samenwonen doe je samen, niet alleen van mijn (inmiddels) uitkering en het geld wat mijn ouders me toestopten.
Ik denk dat we ook ruzie hadden gehad zonder dat ik had gedronken, maar ik denk dat ik daardoor wel extra agressief ben geworden.

Enorme ruzie, en op een gegeven moment begon ik met duwen. Ik was boos en verdrietig, waarom hij me dit al een jaar lang aandoet.
Na wat duwen en trekken en zelfs wat naar zijn hoofd gegooid, heeft hij zijn moeder gebeld en die is hem komen halen. Daar werd ik zo boos om omdat ik weet hoe zijn ouders over me denken, dat ik zijn spullen naar buiten gegooid heb en hem heb laten vertrekken.

Nu al 2 dagen niks meer van hem gehoord

Ik vermoed, dat hij vreselijk boos op mij is omdat ik hem heb 'aangevallen'
Ik kan hem gelijk geven. Ik dronk de laatste tijd veel, erg veel, maar eigenlijk was dat niet zonder een reden.
Maar de reden die ik wou 'verdrinken' werd daardoor eigenlijk alleen maar erger.
Ik heb het idee dat ik deze 1,5 jaar relatie zo heb verknald. Ik had nooit zo agressief naar hem moeten zijn, ik had hem niet mogen duwen en op zijn arm slaan, maar in reactie daarop heeft hij mij ook terug geduwd en geslagen.

Heb ik het verknald, of kan deze relatie maar beter achterwege zijn?
Ik weet het niet meer
We hadden samen veel moois, we waren verliefd, we hielden van elkaar, maar deze ruzies liepen uit de hand.

Is dit allemaal verknald door mijn drank gebruik? Of ligt er ook een deel bij hem daarbij?

ik weet t niet meer..