Uit de tijd

afbeelding van Pba1211

Om het maar op zn Nederlands te zeggen...
Amper 3 maanden opnieuw onderweg of er broeit toch wat.
Het begint met " gewoon " moe...maar toch..
" ik wil een timeout" hmmmm....pffff...bleegh.., ik had t verwacht en toch..... Ik wist op dat moment echt niet wAt ik ervan vond.
Altond stoere praat gehad, als mij dat zou overkomen....afhechten en doorgaan was het devies.....maar van die stoere praat was weinig over... Niet dst het niet voorbij kwam...maar dat ik in plaats daarvan wist aan te geven dat ik het even niet wist....eigenlijk sta ik rr nog van te kijken. Om nu te zeggen dat ik er op dat moment zo rustig onder was....neeuuhh niet echt....t ging van Boos naar verdrietig, naar verwijten en weer terug...

Uiteindelijk nu wel besloten om mee te gaan in de time out.
Het is me te waardevol om zo af te kappen nl. En ik ben ervan overtuigd dat wij elkaar veel te bieden hebben, maar dat dat geen garantie voor een fijne relatie is.... Tja..

Feit is dat we beiden nooit echt de tijd genomen hebben om na te denken, wil ik een relatie en zo ja wat wil ik dan...
Maar ook niet de tojd genomen om tot jezelf te konrn, dus al met al redenen om even een stap terug te doen en de vlieg aan de muur houding aan te nemen.

Klinkt zo eenvoudig, maar is het helaas niet, de time out duurt iig 2 maanden, dus niet samen op vakantie, niet samen aan de boemel met mooi weer...maar goed degene die dat gevoel moet bewerken ben ik wel zelf, ook dat is onderdeel van de timeout, aan mezelf werken " wat wil ik !!"

We hebben enekele afspraken gemaakt, nu zien hoe het loopt.
T begin was iig weer tegenstrijdig, zegt ze dat ze dan ook de tijd voorzichzelf wil hebben en niet bv wekelijks evalueren...oke.. Kan, s avonds al een FB berichtje , de volgende dag een appje , ze was blij verrast door mijn rustige en positieve houding.....tja...
Vervolgens nog peen reactie op een fb bericht van mij....dus dit ff kort gehouden, t ene gewoon niet op geteageerd. T appje dan wel...

Enfin, ze wilde wel geaag in geval v nood bij me terecht kunnen...en vice versa, eigenlijk moet je dat dan wellicht ook niet doen daar de lijntjes dan nog open blijven heb ik t idee...

Maar wellucht gaat het prima werken, zeker als ik niet t initiatief tot contact neem. Maar ik merk dat ik best kastig vindt, maar wel druk nadenk over wat gebeurd hier nu, redenen en wat is er gebeurd etc etc...

afbeelding van Hetlevenismooi

@Pba1211,

Het is jammer voor je dat het niet de relatie is geworden wat je had verwacht.

Sterkte met de weg die je gaat belopen, hoe dan ook!

Hetlevenismooi.

afbeelding van twinkelloos

@pba1211

Naar om te horen.....
Maar hing het niet al een beetje in de lucht? Afgaand op je vorige blog...
Is het dan toch mshn ook zo, dat oude patronen, vicieuze circels dan toch moeilijk te doorbreken zijn of is liefde soms alleen niet genoeg?
Ik weet het niet, ben het me even hardop aan het afvragen...
Hoe dan ook wens ik jou heel veel sterkte en wijsheid toe!

afbeelding van Pba1211

iets verder in de tijd

Phieuw ... inmiddels een 1,5 a 2 weken verder en iets rustiger in het hoofd.
De orkaan buldert iets minder al is het bij tijden nog snel windkracht 6 in mn hoofd hoor....

Het besef begint te dagen wat er allemaal gebeurt , het kiezen "wat wil ik" begint vorm te krijgen.
Vragen als: is /was het wel bedoeld, wil ik dit wel, is het niet te moeilijk, maar vooral... wat is voor mij belangrijk ...??

Bij tijd en wijle merk ik dat het erg lastig is om geen contact te zoeken, het was immers zo vertrouwd... even snel een berichtje of een telefoontje .
Terugkijkend legt dat ook wel veel druk neer natuurlijk, door mijn onzekere houding (wordt nog onderzocht waar dat wegkomt hoor Glimlach ) ben ik meer en meer gaan trekken en vasthouden, steeds proberen de grip te krijgen en behouden, onbewust de controle nemen.

Dan zou je bijna denken dat ik het allemaal zelf heb veroorzaakt.... dat zou heel erg gemakkelijk zijn nietwaar.
het is wel een proces waar 2 mensen eel van uit maken..