Hoi, ik ben 24 jaar en heb 4 jaar een relatie gehad en ik moet dit even van mij afschrijven, ik heb zoveel gepraat met vrienden maar ik kom er maar niet uit..

Ik had 4 jaar een relatie met een geweldige meid. We gingen voor elkaar deden alles samen, goede klik met schoonfamilies en alles ging goed. We gingen samen wonen 2 jaar geleden en namen huisdieren, gingen elk jaar op vakantie en hebben het altijd leuk gehad.

Tot april dit jaar was het opeens niet goed meer. We probeerden er nog aan te werken en we gingen ook weer op vakantie, het was leuk en deden alles samen nog steeds. In april had ze ook een jongen leren kennen op haar werk, waar ze heel veel mee chatte. Ik merkte het op en vroeg of dat niet de reden was dat het slechter ging, maar zij zei van niet en dat ze niks voor hem voelde, het was gewoon gezellig.

Tot augustus, toen zei ze dat ze inderdaad verliefd op hem aan het worden was. Alleen maar door chatten dus. Ik heb die jongen ook een paar keer gezien daarvoor, hij was zelfs in ons huis met het EK, maar bleek dus altijd al achter mn vriendin aan te zitten. Hij deed schijnheilig tegen mij bleek achteraf.

Eind augustus ging onze relatie dus uit, maar niet omdat ze met hem wilde zijn zei ze maar omdat het niet ging, hij stond erbuiten. Ik ging het huis uit en zij bleef daar wonen en we hadden er veel verdriet van en ze miste me nog elke dag en wou me terug enzovoort, ik wilde dat ook maar zij ging er niet voor.

2 weken nadat het uit was kwam ik erachter dat hij geregeld in ons huis langskwam en dat ze hadden gezoend en een paar dagen later hadden ze ook sex gehad. In emotionele buien had ik daarvoor al gezegd dat ze dit zo zou gaan doen omdat ze niet alleen kan zijn enzovoort. Toen verklaarde ze mij voor gek want ze heeft niet zomaar sex enzovoort. Ze introduceerde hem bij een verjaardag van onze vrienden en nam hem daarna dus mee naar huis en had sex met hem. Daarna sliepen ze nog vaak samen en weet ik veel wat ze deden. Ondertussen bleef ze zeggen dat ze me miste en dat ze niet weet of ze wel goed bezig is en dat ze het rustig aan weer wilde proberen om wat op te bouwen met mij, maar ze wilde hem ook blijven zien. Haar gedrag sprak andere boekdelen, want 2 weken na dit incident had ze een relatie met hem.

Ik bleef haar vragen waarom, waarom ze dit zo doet en als ze nog zoveel van mij houdt als ze zegt en ons terugwil ze dit zo deed. Ze zei dat ze het niet wist en ook gek op hem was maar ook op mij. Ik reageerde met waarom ze dan alles aan hem geeft van dr en onze mooie 4 jaren kapot laat gaan en t wel roept tegen mij maar er niks mee doet.

Ik ben een paar keer met haar weggeweest, leuke dingen gedaan terwijl ze dus die vriend had, liepen hand in hand ze zei dat ze me miste weer en dat ze hoopte dat het goed kwam. Ik zei ja dan kan je geen sex meer met hem hebben als je zo oprecht twijfelt moet je dat neutraal doen. Zij zei dat ze dat wilde proberen, een dag later kreeg ik een smsje dat ze het rustig aan met hem wilde gaan doen, dus ik dacht dat ze er nu eindelijk voor ging met mij, in ieder geval voor die kans.

Dit heeft welgeteld 6 dagen geduurd, toen vond ze nog geen sex hebben onzin en ging het opeens in een stroomversnelling met hem, hij woont er nu praktisch en ze hebben zelfs kerstplannen gemaakt, hij is ook al geïntroduceerd bij mn schoonfamilie. Ik kreeg nog steeds elke dag smsjes dat ze me mist en dat ze zo kut voelt en verdrietig is, maar ze is zo gek op hem dat ze hem niet kan loslaten. Ik zei maar mij kan je wel loslaten en hem al het voordeel van de twijfel geven dus, besef je dan niet wat we hadden in die 4 jaar? Zij wist hier geen antwoord op te geven maar het speet haar dat het inderdaad zo was dat hij t voordeel van de twijfel kreeg, omdat het makkelijker was zei ze omdat zij het leuk hebben.

Ik voel me echt heel slecht en onzeker hierover, ik ben straks dokter, zie er best ok uit, en ik ben ingeruild voor iemand zonder werk, zonder geld en zonder opleiding die alleen in de avonden bij haar slaapt en bij haar komt. Ben ik dan verkeerd of niet goed? Ik was echt heel goed voor mn vriendin en ging voor haar door het vuur, en er chat er 1tje een beetje leuk met dr en weg is ze, ik begrijp er niks van.

Dit alles heeft zich dus in 2 maanden tijd na de break afgespeeld. Tot op de dag van vandaag twijfelt ze nog steeds zegt ze, maar ze blijft hem ondertussen alles geven en ik krijg niks te zien van de liefde voor mij of hoe zeer ze me mist. Ze houdt in ieder geval zielsveel van me en wil me hoe dan ook niet kwijt in haar leven, ze wil heel graag vrienden zijn en misschien dat het nog komt in de toekomst met mij. Ik mag in ieder geval niks over hem vragen, of over haar relatie, en ik mag het ook niet hebben over ons en vragen stellen. Ik moet dus eigenlijk mn mond houden en hopen dat ze t inziet dat ze met mij beter af was, dat zijn haar voorwaarden. Maar dan heeft ze wel haar avontuurtje gehad met die ander en het stopt maar niet, ze kan op dit moment niet voor mij kiezen maar ook niet echt 100% voor hem zegt ze, maar ze geeft hem het voordeel van de twijfel en wil kijken of het wat is, zo niet dan hoor ik het wel.

Wat moet ik nu doen? Ik voel me elke dag zwaar klote en het breekt me op. Ik weet wel dat ik moet stoppen met haar maar ik hou gewoon van dr en kan niet geloven dat ze mij dit aandoet, zo ken ik haar helemaal niet. Ik hoop dat iemand tips voor me heeft of een goed advies, ik vraag me ook af of dit een rebound is van haar, maar ik weet het niet zeker.. ik hoop het wel natuurlijk. Ik heb al die tijd alleen gezeten, nog steeds, en ik ben al bang als ik naar kerst uitkijk enzo, terwijl zij dus vanaf dag 1 dat het uit was met hem is.. ik kan er gewoon niet tegen, ik ben ook jaloers dat ik geen liefde krijg terwijl ze zoveel van me houdt en hij alles krijgt, ik voel me echt heel erg waardeloos..