Unhappily single

afbeelding van Moerbei

Tis nu alweer bijna 2 maanden uit & 6 weken sinds ik ik niet meer in zijn armen zit.
Zes weken...wat zijn nou zes weken...
Het gaat stukken beter dan een paar weken terug. Ik kon de eerste maand van de break-up alleen nog maar hysterisch janken. De eerste weken was ik in pure paniek.
Nu zijn de huilbuien veel minder. Werken gaat prima, op het werk kan ik me goed concentreren.
Alleen...bij het thuiskomen schiet dat gat weer mijn borst in, dat lege, nare gevoel. Ik hang een beetje wezeloos op de bank voor de TV en kruip bij voorkeur heel erg vroeg mijn veilige nestje in. Heb voor komend weekend wel weer leuke dingen gepland staan, waar ik ook naar uit kijk - ik kan echter niet iedere avond iets gaan inplannen 'om maar afleiding te zoeken'. Dat trek ik niet in combinatie met mijn werk en afgezien daarvan weet ik dat vluchten ook niet altijd de oplossing is.
Wat ook maar niet wil verdwijnen is het nachtelijke malen. Zodra ik wakker ben (en dat is soms pas net na vieren) is het goodbye slaap en héllo piekeren. Dan denk ik alleen nog maar aan hem en nemen mijn gedachten, herinneringen, flarden, fantasieën een loopje met me. Zéér uitputtend!
Heeft iemand tips om hier vanaf te komen? Lijkt me toch wel plezierig om na 2 maanden eindelijk weer eens lekker te kunnen slapen.

Afgezien daarvan toch weer een beetje een sluiperend paniek...37 ben ik nu. 37, weduwe (pfff), ongewild kinderloos en weer single na mijn eerste echte relatie in jaren. Wat als het gewoon allemaal over is, denkt mijn koppie. Wat als de liefde gewoon niet meer voor me weggelegd is? Wat als het nu allemaal mijn schuld was dat de relatie gestrand is en ik gewoon niet meer relatiemateriaal ben? Too damaged to handle?
Moet ik dit nu weer eerst eeuwenlang gaan verwerken en dan weer een zooi waardeloze dates meemaken voor ik weer een leukerd tegenkom? Wat weer kan stranden?
Een mens kan van mindere gedachten depressief worden...
Vreemd genoeg was ik hier helemaal niet mee bezig voordat ik mijn ex tegenkwam. Ik was toen best een happy 'single'. Na echter weer te hebben ervaren hoe het voelt om weer een stel te zijn en allerlei dromen leven ingeblazen te zien, ben ik verre van happy...

Enfin...genoeg redenen om 's nachts van wakker te liggen. Terwijl ik juist daar mee op wil houden.

Anyone?

afbeelding van Senzy

O, wat zou ik graag willen

O, wat zou ik graag willen dat ik je hierbij tips kon geven!!! Ik word ook vaak 's nachts wakker en begin dan te malen..
Het enige wat wil helpen, maar dat kost even moeite om daar in te komen, is meditatie. (ff googlen: 123 van meditatie).
Mij lukt het momenteel niet omdat ik 's nachts zo onrustig ben, maar de keren dat het lukt ben ik meestal wel een stuk meer ontspannen en val ik ook weer in slaap. 's Avonds geen thee, koffie, cola of suikerhoudende drankjes drinken.
Wat ook wil helpen is een notitieblok naast je bed, en alles even van je afschrijven. Dan weer even een beetje gematigd boek lezen en dan wil het wel eens lukken.
De valeriaan van de Tuinen wil mij ook nog wel eens helpen, en ik weet niet of je een beetje sport, maar dat bevordert je nachtrust wel, hoor.

En verder... Ik ben 39, had zo graag nog een 2e kindje gewild, dus dat gevoel herken ik ontzettend. Ook ík denk vaak: is liefde wel voor mij weggelegd??? Het is zo vaak mis gegaan. Ik denk dat je moet blijven geloven. De piekercursus die iemand hier laatst als link had geplaatst, die is best zinnig om nog even door te lezen. Helpt soms wel even als je gedachten een heel negatieve spiraal in gaan.

6 weken is eigenlijk nog niks, he... we zullen nog even door moeten vechten. Maar inderdaad, als je zoveel om iemand hebt gegeven en het loopt dan zo.. Pfff, dat is heel, heel moeilijk. Hou je taai, meisje, hopelijk slaap je vannacht goed!!

afbeelding van Jada

Liefdesverdriet is nooit

Liefdesverdriet is nooit leuk....het zet je inderdaad aan het denken....je toekomst plannen zijn weg en je ego loopt een verschrikkelijke deuk op....en ja dan begint het hele gedoe....je vraagt je af...wat, waarom, hoe??? Vaak twijfel je aan jezelf, wat heb IK fout gedaan. En dat is juist hetgene wat je met jouw eigen gedachten moet proberen te voorkomen. Jij bent de moeite waard, is het niet voor jouw ex, dan ongetwijfeld voor een andere leuke man! Probeer jezelf weer sterk te maken! Alleen jij hebt jouw eigen gedachten in handen....en ja soms lukt dat makkelijker dan andere keren. Maar geloof me...iedere keer als je weer twijfelt aan jezelf, weer de schuld bij jezelf zoekt....bedenk dan dat dat onzin is! Jij bent de moeite waard. Je zult zien dat het je sterkt! Heb respect voor jezelf....laat je verdriet van het gemis toe, maar laat het je niet overnemen. Rouwen om gemis is vervelend, maar echt....het gaat over! En dan staat daar weer dat leuke mens, die de leuke dingen in het leven weer ziet en weer kan genieten!

Ik hoop zo dat het je lukt! Echt bedenk....ik heb mijn eigen gedachten in eigen hand!
Sterkte ermee!

Greetz
Jada

afbeelding van Sjanie

slaappillen?

Hallo, ik herken jou gevoel erg goed. mijn relatie is nu 5 weken over en slaap erg slecht. veel wakker worden, niet meer goed in slapen kunnen komen daarna.... ik ben ervoor naar de dokter geweest, omdat ik op mijn tandvlees liep. hij heeft me hele goede slaappillen gegeven die ik echt maar eens in de zoveel dagen pak (anders word je verslaafd) ik val als een blok in slaap en word fris en fruitig wakker 6 uur later. geen centje pijn. dagelijks pakken mag uiteraard niet, maar als ik eens in de 3 dagen zo'n pil pak, slaap ik goed genoeg om er daarna weer een paar dagen tegen aan te kunnen. het is niet ideaal en zeker geen oplossing voor lange termijn, maar het helpt me wel om mijn werk en sociale leven vol te houden op dit moment.

misschien is het een oplossing voor jou. ze heten zolpidemtart/stilnoct. nogmaals zeker geen oplossing voor de lange termijn, maar als je het idee hebt dat je af en toe een nachtje door wil slapen een goede oplossing!

afbeelding van blauwezon

@moerbei

Hee meid!

Wat heb je dat weer mooi opgeschreven! Ik sluit me helemaal aan bij de reactie van Senzy!
Inderdaad..wat zou ik jou ook graag tips geven..maar ook bij mij sluipen die gedachten bij mij binnen op de meest onmogelijke tijden!

Maar je mag jezelf niet zo in de put praten hoor!!
Wat mij angstig maakte, was dat ik geen controle had/heb over die gedachten. dat ze inderdaad een loopje met me namen/nemen. Dat ik verder wil, maar telkens komen de herinneringen boven, de twijfel of ik er goed aan had gedaan..zijn gezicht..en het engste vind ik dat ik er geen controle over had/heb. Wat mij een soort rust geeft, is de gedachte dat deze maalstroom er bij hoort. Dat het een bijwerking is van de 'ziekte' ldvd. Als ik koorts heb en ik ijl..dan is dat naar, maar daarvan raak ik niet in paniek. Dan denk ik: oh het komt door de koorts, dat zijn chemische stoffen in mijn lijf..dat hoort erbij en die gekke gedachten stoppen wel als de koorts over is. Er komt dan geen twijfel bij me op dat die gekke gedachten nooit zouden stoppen. En dat is wat ik nu ook probeer bij mijn ldvd: accepteren dat die maalstroom er bij hoort. Wel zoek ik afleiding (net als jij), en inderdaad 's nachts komt de maalstroom weer op gang. (Al is het wel minder dan in het begin)..en dan probeer ik mijn gedachten om te buigen. Te denken aan mooie dingen, schrijf dingen op, lees wat, ...maar lukt het niet om deze maalstroom te stoppen, dan probeer ik daarvan niet in paniek te raken. Niet meer in de stress te raken dat ik dan niet slaap, dat ik wil dat het stopt. Nee, ik laat het gaan en denk dan dat het een bijwerking is van ldvd. Dat dat er nu eenmaal bij hoort. En ook probeer ik te vertrouwen op mijn lijf. Voor zover ik weet, is de enige kwaal waar ik aan lijd 'ldvd'. Bij ldvd (zie ook de blog van Quasi met allerlei sites) spelen ook allerlei stofjes in je lijf een rol. De stofjes die je blij maakten door de relatie, worden niet meer opgewekt omdat je relatie over is..en daarin moet je lijf een nieuwe balans vinden...En dat het piekeren is blijkbaar nodig om die balans weer terug te vinden of is een teken dat die balans nog niet goed is. En het heeft tijd nodig voordat die balans terug is..en ik vertrouw er op dat mijn lichaam die balans weer gaat terugvinden....En dat maakt mij in ieder geval wel wat rustiger als ik de maalstroom niet kan beteugelen.

Het klinkt misschien als een heel klinisch verhaaltje zo...en ik snap jouw verhaal heel goed..ik voel het precies zo..maar door er heel klinisch naar te kijken..gaf mij in ieder geval wat rust..

Sterkte meid!!

Nog een klein gedichtje voor je:

Ruggelings uitgestrekt
met je voeten in het heden
en je hoofd gekoppeld aan
een onachterhaalbaar ver
verleden is het geen wonder
dat je iedere nacht
van spanning dreigt te breken
Maar dat je elke dag opnieuw
de kracht vindt om overeind
en uit je bed te komen
vervult me met ontzag

Hanny Michaelis

afbeelding van Senzy

Wat een prachtig gedichtje!

Wat een prachtig gedichtje!