Ik heb mijn blog van gisteren verwijderd. Vond het net iets te veel zelfmedelijden, ach en wee kijk nu toch hoe zielig en alleen ik wel niet ben. En door dat soort tirades kom ik werkelijk geen stap verder. Dit was geen blog waar ik trots op was.
Natuurlijk mag het best, even hopeloos de weg kwijt zijn en jezelf retezielig voelen, maar uiteindelijk moet ik het toch zelf doen. Even zwelgen en daarna schop onder mijn kont en door!
Het helpt me vaak wel om niet te veel tegen de stroom op te zwemmen. Ik kan beter accepteren dat ik me voel zoals ik me voel in plaats van te proberen dat te fixen. Vaak gaat het dan al snel iets beter.

Voor de mensen die gereageerd hebben...dank je wel. Sunny...dank voor de spreekwoordelijk schop onder mijn kont!

Vandaag tijdens het werk 'Zen' gebleven, daarna wijntje gedronken in het park met een vriendin en een afspraak gemaakt om over een week 2 dagen te gaan zeilen. Laat ik vooral proberen het leven te omarmen in plaats van af te stoten.

Het is wat het is en dat moet het uitgangspunt zijn en het leven gaat nu eenmaal in golven. Minder goede golven, ontzettend slechte golven maar ook betere en soms fantastische golven.

Misschien vind ik middels zeilen weer een betere golf!