Update.

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Ok daar ben ik weer, ik heb afgelopen tijd iets minder op deze site gezeten maar heb nog wel het een en ander gelezen, er zijn behoorlijk wat mensen bij gekomen heb ik het idee. Als ik zo die verhalen lees kan ik tegen mijzelf zeggen: Jeetje wat was die periode een hel zeg. Elke dag maar op je mobiel kijken, facebook afspeuren op aanwijzing wat er mis is gegaan (Ja zo wist ik eigenlijk dat ze iemand anders had). Hier ben ik dus eigenlijk uit. Het accepteren is eindelijk zover, overtuigd zijn ben ik nog steeds niet helemaal. Terugvallers zullen vast nog wel komen, ik houd daar rekening mee. Alleen kan ik het me nu eigenlijk niet voorstellen. Nee, ik ben er nog niet overheen, er zijn nog behoorlijk wat dingen wat me dwarszit, ik ben voornamelijk nog best wel pissig op der. Woede is blijven hangen, ik leef mijn leven maar wel met het idee dat ik iets mis. Dit is een lastig gevoel, ik voel me niet voldaan. Eerst was ik een wrak, nu ben ik niet voldaan = vooruitgang. Ik merk ook dat als ik wil gaan reageren op blogs van anderen dat ik daar moeite mee heb, meestal begin ik te typen en uiteindelijk stop ik en klik ik de site weg. Ik wil hier namelijk eigenlijk niet meer mee bezig zijn. Sorry voor degene die altijd op mij hebben gereageerd en mij steunde, ik ben jullie zeer dankbaar maar op het moment kost het mij gewoon weinig moeite om deze site weg te klikken. Is dit iets goeds? Ik denk van wel. Nee dit is nog geen afscheid, ik zal zeker nog wel terugkomen hier. Maar het reageren op andere is voor mij op de een of andere manier lastig. Ik weet niet wat er op het moment gebeurt, ben ik eroverheen aan het komen? Speelt tijd zijn rol? Nee, ik wil er niet aan denken... dat zal het grotendeels wel zijn.

Voor de mensen die hier net pas zijn, of voor het eerst. Er zijn hier echt genoeg mensen aanwezig die jou kan helpen. Wees vooral niet bang om dingen te vragen en om alles bloot te leggen in je blogs. Het heeft mij veel geholpen. Maar pas erop dat je niet erin verdrinkt, dat is het enige wat ik op het moment mee kan geven. Ik heb me te erg laten gaan, ik was het spoor bijster. Misselijk, niet eten, veel afvallen, niet meer gezellig, geen vreugde, geen gezelligheid, niet slapen. Ik was kapot, en voor wat?! Een meisje? Wat een helse periode was dat, nu nog heb ik er wel last van maar niet meer zoals toen.

Ik mis haar nog heel erg, maar alleen op de momenten als ik mijn gedachtes ertoe laat.

Ikhebhulpnodig -> Ikhebminderhulpnodig, wauw dat voelt goed! Wie weet tot binnenkort, komend weekend heb ik namelijk redelijk veel vrije tijd, ik ben benieuwd hoe ik er dan doorheen kom als ik weer tijd heb voor mezelf. Dat heb ik namelijk al 2 weken niet meer gehad! Voor de mensen die hierop reageren, ik reageer nog wel terug hoor.. kijk nog wel op de site, maar het reageren is gewoon minder geworden. Excuus hiervoor, maar het voelt gewoon even niet aan dat ik advies kan geven omdat ik eindelijk zelf even iets beter voel.

afbeelding van IVOI

Ik ben het helemaal met je

Ik ben het helemaal met je eens dat deze site (bij het lezen van andermans verhalen) je in veel gevallen weer naar je eigen verdriet toewerpt.

Ik kan zelf dan ook alleen maar adviseren (voor een ieder die hier op de site aanwezig is) te beperken naar minimaal...
Het is ook niet goed om constant aandacht te geven aan je verdriet.

Leef!! Glimlach

afbeelding van Kiewie

@IVOI @ikhebhulpnodig @iedereen

IVOI schreef:

Leef!! Glimlach

Amen!