zie je mij schrijven dat jij geen respect zou hebben? Volgens mij haal jij op jouw beurt nu dingen uit zijn verband. Je hoeft echt niet 100 keer te herhalen hoeveel respect je voor me hebt hoor. Daar gaat het helemaal niet om. Al had je nog 1000 keer meer respect, als iemand iets schrijft dat vreemd is dan mag daar wat van gezegd worden. En dan vind ik het uitermate vreemd dat de bal nu weer bij mij ligt, omdat ik daar op reageer.

Het gaat om deze reactie, en ik blijf bij mijn standpunt dat het een vreemde formulering is. Gewoon vragen die bij jou opkwamen? Dan zou ik zeggen, formuleer ze dan ook als neutrale vragen, en niet met denigrerende woorden erin.

Een vreemde formulering. Waar je er nu nog weer een bovenop stapelt. Exen kaderen aan de hand van turflijstjes... ik zou zeggen, zoals ik vanochtend al tegen je zei: ga je eerste eens inlezen in dit soort relaties, in het soort relaties waar ik het over heb. Ik heb mijn onderzoek gedaan, zo ben ik, ik probeer te analyseren, ik wil begrijpen wat er met me gebeurt en ik zal de laatste zijn om conclusies te baseren op niks. En kom dan nog eens vertellen dat ik mijn ex zou categoriseren aan de hand van simpele lijstjes. Het zit een stuk ingewikkelder in elkaar, ik heb een hele tijd verstrikt gezeten in een kluwen van emoties, waaruit ik me nu aan het ontworstelen ben. En dan kom jij aanzetten dat ik het beter achter me kan laten, dat ik nog bezig ben met mijn ego'tje. Kom nou toch.

Jij komt in je reactie op mij over alsof je alles beter weet, alsof jij weet wat goed voor mij zou zijn, waar ik eigenlijk beter zou kunnen zitten met mijn proces, als ik het echt op de goede manier zou doen. Dat ik mijn werkelijke gevoel niet aan bod zou laten komen. Werkelijk gevoel? Is boosheid soms een secundair gevoel? Ik zie dat heel anders, maar dat dat een verschil van mening is, daar heb je het niet over. Jij redeneert vanuit jouw idee over wat goed is en wat niet, en praat op een toon tegen mij die ik niet fijn vind. Je komt op mij heel belerend over, zonder te weten waar je het werkelijk over hebt. En als ik dat aangeef, dat een bepaald woord iets losmaakt in mij, dan ligt dat aan mij en niet aan jou. Communicatie is 2 personen hè... in de boodschap kan misschien best ook iets verscholen liggen, het ligt niet altijd aan de lichtgeraaktheid van de ander. Maar daar kijk je niet eens naar. Heel flauw neem je het nu terug, maar je neemt het eigenlijk niet eens terug want in je formulering laat je al zien dat de woorden verkeerd gevallen zijn, maar niet verkeerd waren. Zo heb jij toch weer gelijk, en is Petals degene die lichtgeraakt was.

Je hebt geen flauw benul waar je mee te maken krijgt als je in zo'n relatie zit, de vernedering waar je mee te maken krijgt, de woede die er inderdaad zit. Ik zit echt niet te wachten op mensen die mij dan komen vertellen dat het 'prima is dat ik het op mijn eigen manier doe'. Dank je wel zeg, dat ik het op mijn eigen manier mag doen.