Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Verandering?
Afgelopen week ging het goed, ik dacht nog wel aan haar maar zonder het scherpe randje van pijn. Soms voelde ik mezelf best wel goed omdat ik kon zeggen: He, het doet geen pijn meer. Nu is het wel zo dat ik nog elke dag aan haar denk, maar het is anders. Toch weet ik nog steeds dat ik haar wil en verder nog steeds niemand anders. Ik heb weer heel veel ondernomen deze week en ben weer veel gaan sporten. Het gaat beter, bijna goed zelfs. Ook nu weer voel ik me beter, de problemen die ik heb kan ik snel wegstoppen en ergens anders aan denken. Ik ben bijna op de top heb ik het idee van de berg, maar ik wil dus niet gaan terugvallen, alhoewel ik vanochtend even een kleine misstap weer had.
Ik was het zat om pijn te hebben en volgens mij luistert mijn lichaam eindelijk eens naar me, maar nu komt de vervanging van de hopeloosheid. Vorige week had ik al vermeld dat ik last had van steken rondom mijn hart. Dit is eigenlijk gebleven en soms doet het best wel wat pijn. Als het deze week nog zo blijft dan ga ik ermee naar de huisarts, want het voelt aan als stress... Maar ik ben daar veel te jong voor vind ik persoonlijk (21). Ik ben ook gestopt met het onnodig date met andere meisjes want ik haalde daar niet zoveel uit, het waren wel leuke avonden maar meer dan dat wilde ik niet. Hoe kan het toch zo zijn dat je door één persoon zo geobsedeerd kunt zijn, de frustratie daarin is nog wel steeds aanwezig. Ik ben weer een stapje verder in het genees proces maar ik ben ik nog steeds niet... Is het uiteinde inzicht?
- ikhebhulpnodig1's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van ikhebhulpnodig1
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Wat fijn dat het beter gaat!
Wat fijn dat het beter gaat! Het zal misschien nog niet over zijn maar dat je nu af en toe kunt genieten van het leven zegt al veel. Zo ver ben ik nog lang niet.
Waar je wel voor moet uitkijken is dat je de problemen en het verdriet niet wegstopt. Als je het allemaal oppot zit je straks met nog meer problemen.
En die steken bij je hart; ik zou daar inderdaad even voor langs de huisarts gaan. Ik heb wel eens gelezen dat als je liefdesverdriet hebt ook echte scheurtjes in je hart kan krijgen. Niets ernstigs maar kleine schade.
Veel sterkte nog.
Vind je niet dat je eigenlijk
Vind je niet dat je eigenlijk naar je lichaam moet luisteren, in plaats van je lichaam naar jou?
Als ik jou hoor ben je
Als ik jou hoor ben je absoluut nog niet genezen, maar je bent wel goed op weg. Daten, volgens mij ben jij daar nog niet aan toe. Je zal onwaarschijnlijk hen gaan vergelijken met je ex. Blijf sporten, en laat de pijn slijten. Er zullen nog wel moeilijke momenten komen waar je aan je ex zult denken. En vooral, forceer niets!!!
Reacties
@Drik30
Nee klopt, ik ben nog niet genezen, en ja ik ben onderweg. Ja ik vergelijk ze nog steeds met mijn ex... Ik heb het gehele "spelletje" dat mijn mind and body met mij doen door. Ik kan het dus bijsturen en ik heb nog wel eens momenten dat ik het niet kan controleren. Dan speelt de frustratie weer op, want ik weet dat ik haar nog steeds wil.
@Poemlover
Ik denk dat als ik naar mijn lichaam ga luisteren dat ik weer plaats ga maken voor het verdriet. Mijn lichaam wil rusten, maar als ik dat doe dan laat ik weer verdriet toe. Vandaag is weer zo'n dag dat ik niet kan sporten en even vrij heb van alles: SLOPEND! Ik maak weer ruimte om mijn zelfmedelijden weer op nummer 1 te zetten, dit moet ik niet doen... Dit zou niemand moeten doen, hoe moeilijk het ook is.
@Echo
Mijn problemen en verdriet stop ik inderdaad nu weg, ik heb het veel te lang NIET opgekropt en het verdriet de controle over mijn gevoel de baas te laten zijn. Nu is het zeker dat na een drukke week er alles in het weekend weer uitgegooid moet worden op wat voor een manier dan ook. Want in de weekeinde heb ik weer tijd voor mezelf en mijn gedachten dus ga ik weer nadenken over wat ik nou echt wil: dat is mijn ex nog steeds! Maar met 2 benen weer op de grond staan en mijn gedachten kunnen sturen naar iets anders is een heerlijk gevoel (wil nog niet altijd lukken maar ik kan het wel) Nu nog het "willen" tijd geven om te veranderen en dan pas ga ik weer open staan voor anderen.
je idealiseert je ex teveel,
je idealiseert je ex teveel, ik doe dat ook.
Niemand kan haar aan tippen
I know!
Ik weet het! Ik dacht dat dat eerst het geval was, maar nu ik er meer rationeel over na kan denken weet ik eingenlijk nog meer zeker dat ik haar wil. Ik dacht eerst dat ik blind was van woede en verliefdheid dat ik haar daardoor niet kon vergeten. Maar nu ik alles redelijk op een rijtje heb staan en helder kan denken, schrik ik ervan dat ik nog steeds alleen maar haar wil. Ik heb nog lang niet alles afgesloten voor mezelf.
PS: (Ik verbreek mijn "niet aanwezigheid op de site nu al")
Uhu ik heb dit ook. Ik bekijk
Uhu ik heb dit ook. Ik bekijk het redelijk rationeel en ik heb al redelijk wat nieuwe meisjes leren kennen, maar niemand kan gewoon tippen aan mijn ex.
dus ik zeg tegen mezelf, ik kom wel iemand tegen waarvan ik zeg dat is ze.