Hallo lotgenoten,
toen ik 7 jaar was, zag ik mn achterneef voor het eerst, het was liefde op de eerste gezicht. Daarna zagen we elkaar niet meer. We kwamen weer in contact toen we 17 jaar waren, het was weer diezelfde gevoel als de eerste keer. We hebben elkaar een paar keer gezien en de liefde bedreven en daarna was de contact weer verbroken, we besefte dat een relatie beginnen geen zin had omdat we toch familie zijn. Ik kreeg verkering met mn beste vriend, ging trouwen en kreeg een dochter. Na 2 jaar ging ik scheiden, na in totaal een relatie van 8 jaar omdat, hij alcoholist was geworden en aan de harddrugs zat en me mishandelde.
Ik kwam weer in contact met mn lievelings achterneef heb veel steun van hem gehad en kreeg weer hetzelfde gevoel. We hebben stiekem een relatie gehad van een jaar, voordat we het bekend maakten. Inmiddels 4 jaar verder, moeten we toch onze relatie verbreken omdat we roddels en problemen in de familie hebben omdat, we achterneef en achternicht zijn. De relatie is nu verbroken en zullen elkaar nooit meer zien. mijn hart is gebroken en heb zo een verdriet, ik hou van hem en hij van mij, ik was zo gelukkig met hem hij is mn alles, we willen samen oud worden, maar t kan niet. Als ik ooit een nieuwe relatie krijg weet ik niet of ik ooit nog gelukkig zal zijn omdat, ik weet dat we voor altijd van elkaar blijven houden. Ik weet niet hoe ik dit ooit verwerk.
waarom niet
Krulie
Ik zou niet weten waarom een relatie met achterneef niet kan.
Hey
kzou er ook lekker voor gaan
Wat betreft je familie met alle respect die heeft er maar mee te leven als jij je keuze maakt om gelukkig te worden, en anders zijn ze je niet waard. Volg je hart 
Als eerste bedankt voor je
Als eerste bedankt voor je reactie,
nee ik wil niet de rest van mn leven ongelukkig zijn. Mijn familie is van hindoestaanse afkomst, dus bij ons in het cultuur is dat echt taboe.
Mijn ouders vinden het eigenlijk niet kunnen, maar keurde het wel goed. Nu krijgt mn moeder alle soorte praatjes van haar ouders en familie naar haar hoofd, die haar niet meer willen zien en spreken enzo. Wat haar heel veel verdriet doet en heeft nu zoiets van nee dit kan niet meer langer, ze gaat onbewust kortaf tegen mij doen en is bang dat onze band er ook kapot van gaat. En wil niet stiekem te hoeven doen. Ze wil ook gewoon leuke dingen met ons kunnen doen, zonder bang te hoeven zijn dat we familie tegen komen. Dus ik heb nu de keus of mn achterneef of mn ouders. Wil mn ouders niet kwijt en mn achterneef ook niet, maar als ik moet kiezen dan ga ik toch voor mijn ouders. vandaar mijn verdriet.
hey
Dat lijkt me best een vervelede positie om in te zitten, en sorry dat ik zeg maar je ouders vinden blijkbaar belangrijker hoe andere mensen over jullie denken, dan het geluk van hun eigen kind zelf.
Als ik met een man zou thuis komen zouden me ouders vreemd opkijken en me pa zeggen zo heb ik je niet opgevoedt maar ze zouden willen dat ik gelukkig wordt. Ik kan wel begrijpen dat cultuur invloed kan hebben op jouw/jullie leven tis alleen zo zonde... Dat andere mensen bepalen wat goed voor je is, terwijl je het zelf beter weet. Ik ben hier te tegen draads voor maar wens je uit de bodem van me hart sterke en wijsheid:)
hey
Dat lijkt me best een vervelede positie om in te zitten, en sorry dat ik zeg maar je ouders vinden blijkbaar belangrijker hoe andere mensen over jullie denken, dan het geluk van hun eigen kind zelf.
Als ik met een man zou thuis komen zouden me ouders vreemd opkijken en me pa zeggen zo heb ik je niet opgevoedt maar ze zouden willen dat ik gelukkig wordt. Ik kan wel begrijpen dat cultuur invloed kan hebben op jouw/jullie leven tis alleen zo zonde... Dat andere mensen bepalen wat goed voor je is, terwijl je het zelf beter weet. Ik ben hier te tegen draads voor maar wens je uit de bodem van me hart sterke en wijsheid:)
Hey, Ja ik snap wat je
Hey,
Ja ik snap wat je bedoeld, maar ik vond t ook zo moeilijk om te zien dat mn moeder zoveel verdriet had omdat, ze op haar kop kreeg van haar ouders. Het haar pijn doet dat de familie haar voorbij loopt en doen alsof ze haar niet kennen, als ze mn moeder ergens tegen komen. M'n ouders onderling kregen er ook stres van en ruzie door.
Als eerste bedankt voor je
Als eerste bedankt voor je reactie,
nee ik wil niet de rest van mn leven ongelukkig zijn. Mijn familie is van hindoestaanse afkomst, dus bij ons in het cultuur is dat echt taboe.
Mijn ouders vinden het eigenlijk niet kunnen, maar keurde het wel goed. Nu krijgt mn moeder alle soorte praatjes van haar ouders en familie naar haar hoofd, die haar niet meer willen zien en spreken enzo. Wat haar heel veel verdriet doet en heeft nu zoiets van nee dit kan niet meer langer, ze gaat onbewust kortaf tegen mij doen en is bang dat onze band er ook kapot van gaat. En wil niet stiekem te hoeven doen. Ze wil ook gewoon leuke dingen met ons kunnen doen, zonder bang te hoeven zijn dat we familie tegen komen. Dus ik heb nu de keus of mn achterneef of mn ouders. Wil mn ouders niet kwijt en mn achterneef ook niet, maar als ik moet kiezen dan ga ik toch voor mijn ouders. vandaar mijn verdriet.
Beste lotusblad
Beste lotusblad
Wat ik mij afvraag is of het fijt dat jullie (jij en je achterneef) die aantrekkingskracht hebben niet is gebaseerd juist omdát jullie familie zijn. Als jullie samen zouden zijn opgegroeid was er geen seksuele aantrekkingskracht aanwezig (zoals stiefbroers en zussen bijvoorbeeld). Het is een intressant gegeven. Deels omdat we van onze familie houden, jullie mekaar zolang niet meer hebben gezien en omdat het verboden is. (Het is allersinds een taboe, en verboden hier niet volgens de wet, begrijp je?)
Ik kan mis zijn, maar het is wel in iedergeval hartverscheurdend. Ik kan je ook alleen de raad geven om je hart te volgen. Welke beslissing je ook neemt,doe dit niet uit vrees wat andere mensen zouden denken.
Sterkte nog verder
Als eerste bedankt voor je
Als eerste bedankt voor je reactie,
nee ik wil niet de rest van mn leven ongelukkig zijn. Mijn familie is van hindoestaanse afkomst, dus bij ons in het cultuur is dat echt taboe.
Mijn ouders vinden het eigenlijk niet kunnen, maar keurde het wel goed. Nu krijgt mn moeder alle soorte praatjes van haar ouders en familie naar haar hoofd, die haar niet meer willen zien en spreken enzo. Wat haar heel veel verdriet doet en heeft nu zoiets van nee dit kan niet meer langer, ze gaat onbewust kortaf tegen mij doen en is bang dat onze band er ook kapot van gaat. En wil niet stiekem te hoeven doen. Ze wil ook gewoon leuke dingen met ons kunnen doen, zonder bang te hoeven zijn dat we familie tegen komen. Dus ik heb nu de keus of mn achterneef of mn ouders. Wil mn ouders niet kwijt en mn achterneef ook niet, maar als ik moet kiezen dan ga ik toch voor mijn ouders. vandaar mijn verdriet.
Heb je liever de roddels uit
Heb je liever de roddels uit de familie en de rest van je leven ongelukkig?
Kan me ook niet voorstellen dat dat is wat je familie wilt..
Ik weet niet hoe je erover denkt.. maar het mag toch niet zo zijn dat je je grote liefde moet opgeven voor de rest van de wereld.. ik zou er nog eens goed over nadenken..en aan jezelf denken
Als eerste bedankt voor je
Als eerste bedankt voor je reactie,
nee ik wil niet de rest van mn leven ongelukkig zijn. Mijn familie is van hindoestaanse afkomst, dus bij ons in het cultuur is dat echt taboe.
Mijn ouders vinden het eigenlijk niet kunnen, maar keurde het wel goed. Nu krijgt mn moeder alle soorte praatjes van haar ouders en familie naar haar hoofd, die haar niet meer willen zien en spreken enzo. Wat haar heel veel verdriet doet en heeft nu zoiets van nee dit kan niet meer langer, ze gaat onbewust kortaf tegen mij doen en is bang dat onze band er ook kapot van gaat. En wil niet stiekem te hoeven doen. Ze wil ook gewoon leuke dingen met ons kunnen doen, zonder bang te hoeven zijn dat we familie tegen komen. Dus ik heb nu de keus of mn achterneef of mn ouders. Wil mn ouders niet kwijt en mn achterneef ook niet, maar als ik moet kiezen dan ga ik toch voor mijn ouders. vandaar mijn verdriet.
Als eerste bedankt voor je
Als eerste bedankt voor je reactie,
nee ik wil niet de rest van mn leven ongelukkig zijn. Mijn familie is van hindoestaanse afkomst, dus bij ons in het cultuur is dat echt taboe.
Mijn ouders vinden het eigenlijk niet kunnen, maar keurde het wel goed. Nu krijgt mn moeder alle soorte praatjes van haar ouders en familie naar haar hoofd, die haar niet meer willen zien en spreken enzo. Wat haar heel veel verdriet doet en heeft nu zoiets van nee dit kan niet meer langer, ze gaat onbewust kortaf tegen mij doen en is bang dat onze band er ook kapot van gaat. En wil niet stiekem te hoeven doen. Ze wil ook gewoon leuke dingen met ons kunnen doen, zonder bang te hoeven zijn dat we familie tegen komen. Dus ik heb nu de keus of mn achterneef of mn ouders. Wil mn ouders niet kwijt en mn achterneef ook niet, maar als ik moet kiezen dan ga ik toch voor mijn ouders. vandaar mijn verdriet.