Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Verdriet. Wat is dat?
Verdriet hebben. Huilen. Dat heb ik thuis niet geleerd. Het was altijd: vallen, opstaan en weer doorgaan. Niet zeiken! Huilen voelt voor mij als een zwakte. Huilen heeft geen zin, want daar win ik niks mee. Zo voelt het althans.
Maar hoe verwerk je iets? Ik sla alles naar binnen en neem het mee in plaats van dat ik het kwijt kan. Huilen deed ik eigenlijk maar bij een iemand en dat was jij. Bij jou durfde ik mijn zwakte te laten zien en liet ik me knuffelen tot het weer over was. Ik droogde mijn tranen, jij gaf mij een zoen en een knuffel. Oh wat mis ik het.
Nu zou je me nog steeds troosten. Gister aan de telefoon ook, toen we een beetje ruzie hadden. 'Bellen he, als er wat is' zei je nog. Maar hoe kan ik jou nou bellen als jij degene bent die mijn verdriet veroorzaakt?
Mijn huisgenootje zei gister ook al: 'N. je mag wel verdriet hebben' terwijl ik ernstig mijn snikken in proberen te houden. Ja? Mag dat? Ik wil helemaal geen verdriet hebben. Ik wil gewoon dat het van zelf allemaal overgaat. Pats. Boem. Klaar nu. Opstaan en weer doorgaan met leven. Misschien is dat ook wel mijn probleem... Ik vecht tegen mijn verdriet en tegen wat ik voel. Ik tover mijn oude masker weer uit de kast en speel mijn spel tegen de hele wereld. Met N. gaat alles prima! Zo'n sterke meid.
Toch raakte de zin van mijn huisgenootje me. Janken doe ik al de hele dag. Zelfs van de afwas moet ik huilen. Het zal wel ergens goed voor zijn. Misschien kan ik dan beginnen met het verwerken van alles?
- Ninjaaa's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@ Ninjaaa
Ik weet precies wat je bedoeld en wat je voelt. Voor de buitenwereld probeer je je groot te houden, terwijl je van binnen kapot gaat.
Je wilt die pijn niet voelen, maar hij overvalt je en het lijkt alsof je om elk klein dingetje moet huilen. De buitenwereld vind ook dat je nou maar eens klaar moet zijn met je ex en zijn het gezeik erover zat. Diep in je hart wil je je ex gewoon terug, al gaat dat misschien niet meer. Je wilt niet huilen, dit heb je niet verdiend!
Heel veel sterkte en als je verdriet hebt, laat het er gewoon uit.
@ Waterlelie
Inderdaad. Je omgeving is er op een gegeven moment ook klaar mee. Vooral omdat ze me niet meer kunnen helpen. Het is iets wat jezelf moet oplossen. Helaas. Gelukkig bestaat deze website
.
Tja. Ik heb zeker verdriet, maar stop het graag in een hoekje weg. Wat ik toch zal moeten leren, om het te accepteren en het te laten gaan ipv het weg te stoppen.
@Ninjaaa
Wat win je er bij om niet te huilen........extra spanningen, extra verwerkingsproblemen,....
Ik heb thuis nooit liefde gezien en heb vroegere relaties daarmee verziekt. Met mn laatste vriend kon ik wel heel goed de liefde voelen en begrijpen dus ik heb dat stukje van mn ouders achter mij gelaten. Dus doe jij nu iets om dat huilen beter te laten gebeuren.
Er moet wel ergens iemand zijn waarbij je jezelf kan zijn en waar je toch even goed kan uithuilen. Kijk eens goed om je heen. Soms zie je het nbiet omdat je het niet wil zien. Ik denk dat het beter is met 1 persoon dan met een groepje want dan sta je sterker.
In jouw geval denk ik dat je MOET huilen want anders blijf die gevoelsarmoede voor altijd in je lijf hangen en je die MOET eruit.
na 6 weken merk ik dat ik ook minder tranen heb maar ik let er voor op dat als ik een huilgevoel krijg dat de tranen kunnen lopen want anders blijf het maar opgekropt zitten.
Is er geen persoon, is er dag geen liedje , een film ofzo........
Sterkte
diep
@ Diep
Tjee, wat is jou verhaal herkenbaar.
Bij mijn eerste echte relatie voelde ik wat liefde was. Ik kreeg het toen niet alleen van mijn huidige vriendje maar ook van zijn ouders. Het was alsof er een wereld voor me openging. Het is niet dat mijn ouders me totaal geen liefde hebben gegeven, maar het was heel vaak niet goed genoeg. School niet, kleren niet, gedachten niet, meningen niet etc. Ik heb weinig liefde ervaren. Maar sinds ik het heb mogen ervaren verlang ik er steeds naar. Op het moment dat ik die liefde krijg voel ik me veel beter, maar zorgt het gelijk ook voor angst. In begin vond ik het vreselijk als G dichtbij kwam. Dan wilde ie weten hoe ik me voelde of waar ik mee zat. Ik kon het letterlijk mn bek niet uitkrijgen. Later is dat helemaal weer bijgetrokken. Alleen sloeg ik toen misschien wel iets te veel de andere kant op en veranderde onafhankelijkheid in afhankelijkheid. Wat met zijn bindingsangst niet echt voor een goede combi zorgde.
Maar helaas ben ik dat nu totaal kwijt. Ik dacht dat ik het stukje van mijn ouders voor een groot deel achter had gelaten. Het ging ook beter thuis, maar wel met dat stukje liefde wat ik van G kreeg. En nu dat weg valt, merk ik dat het nog helemaal niet zo heel goed gaat.
Die persoon zal er best zijn... Heb een boel lieve vrienden. Maar ook bij die vrienden vind ik het nu eng dat ze dichtbij komen.
Pfft. Misschien is de reactie van iemand op mijn eerste blog zo gek nog niet: Bij bindingsangst/verlatingsangst zijn er vaak twee ipv een...
@Ninjaa
wat erg voor je dat je je zo voelt, liefdesverdriet is zo pijnlijk maar geloof mij het is normaal dat je je nu zo voelt en accepteer dit gevoel. Je moet alles verwerken en dit gaan niet zomaar, het kost tijd......maar het gaat over. Ik heb me in het begin ook zo gevoeld kon de hele dag huilen maar zodra ik onder de mensen kwam deed ik alsof er niets was en ik alles kon handelen(probeerde mezelf te overtuigen), andere zeiden tegen mij; wat ga jij er goed mee om mar op een gegeven moment kwam alles eruit en het luchtte op! En praat er over....
@ Zeehondje
Bedankt voor je lieve reactie.
Tja, mijn vrienden beginnen langzaam allemaal een beetje iets te hebben van: Jahaaa, nou weten we het wel.
Dus dan kom ik hier maar lekker kletsen
@Ninjaaa
Van liefdesverdriet ga je op je knieen. Er valt niet tegen te vechten. Doe je dat wel, dan gaat er op een dag iets in je knappen en dan ben je fucked.
Laat het over je heen komen en laat je verdriet zien aan iemand die je vertrouwt. Dat is een cadeautje voor degene aan wie je het laat zien, want dan laat je zien dat je diegene vertrouwt.
Jelle
@ Jelle
Nou er is inderdaad wat geknapt. En voel me een boel fucked.
Ik leer weer een boel over mezelf momenteel. Dat er nog steeds dingen zijn die ik van thuis meegenomen heb, die ik had gehoopt tijdens mijn therapie los te laten, die voor de zomer ge-eindigt is. (Niet dat ik een enorm slechte jeugd heb gehad ofzo. Maar gewoon wat lastige dingen). Waarbij slecht alleen kunnen zijn, vertrouwen in mensen, verdriet mogen laten zien erg lastig zijn. Mooi doel om aan te werken, maar ontzettend eng...
@Ninjaaa
Als je serieus aan jezelf wilt werken met je sociale leven, dan kun je het beste EN therapie doen EN je grenzen verleggen in je sociale omgeving. Grenzen verleggen, daarmee bedoel ik o.a.: je gevoelens laten zien, lekker jezelf zijn.
Jelle
@ Jelle
Ik kom net uit therapie. Wil eigenlijk proberen om het nu zelf te redden. Mocht dat niet lukken kan ik altijd nog terug. Maar wil niet de rest van mijn leven afhankelijk zijn van een therapeut.
Ik ben opzich altijd mezelf, maar wel met een muurtje. En er zijn wat mensen die dat muurtje hebben kunnen afbreken, waaronder mijn ex. Ik heb echt al een boel stappen genomen en succes gemaakt. Nu ga ik voor de rest, maar wel even alleen omdat ik er vertrouwen in heb dat dat gaat
@Ninjaaa
Je zegt dat je niet voor de rest van je leven afhankelijk wil zijn van zo'n therapeut, maar hoe zit het dan van jouw afhankelijkheid van dat muurtje? Wil jij daar voor de rest van je leven achter zitten? Wil jij in angst blijven leven?
Jelle
@ Jelle
Wie zegt dat ik dat muurtje niet zelf kan afbreken? Dat ik daar afhankelijk van ben betekend niet dat ik er zelf niet aan kan werken.
Voor mij voelt het niet als angst dat muurtje, het maakt me sterk en brengt me veiligheid. Al is het in bepaalde emotionele situaties niet handig nee, dat geef ik toe en weet ik heel goed. Daarom wil ik er ook aan werken. Maar ik heb dit muurtje al eerder voor een groot deel afgebroken, alleen het bouwt zich toch weer op als ik in moeilijke situaties terecht kom. Oude patronen...
@Ninjaaa
Maar wil niet de rest van mijn leven afhankelijk zijn van een therapeut.
Wie zegt dat ik dat muurtje niet zelf kan afbreken?
Gesproken als iemand die geslotenheid gewend is.
Jelle
Mr Bean @Ninjaaa geluk en verdriet
Hoi Ninjaaa, verwerken betekent ook eerst volledige overgave aan je verdriet, niet bang zijn voor de intense pijn, je je niet groot houden, geen masker op, maar proberen zoveel mogelijk jezelf te zijn. Leef zo dicht mogelijk bij je hart, volg je hart. Dat is het meest prettig om te doen bij verdriet, ook al betekent het dat je vaak moet janken, maar dat geeft niet, zoals geluk bij het leven hoort, hoort verdriet daar ook bij. Zonder verdriet bestaat er geen geluk.
Mr Bean
@ Mr Bean
Je hebt helemaal gelijk.
Het eerste woord wat er bij mij opkomt als jij zegt: overgave is ANGST. Ik ben bang om de pijn en het verdriet te voelen. Bang om mijn muurtje af te breken... Ik voel op zich het verdriet wel maar ik kan het heel moeilijk uiten.
Mr Bean @Ninjaaa angst loslaten
De breuk bij mij heeft mij geleerd om de angst los te laten, het was niet gemakkelijk. Ik heb ooit gelezen en geleerd dat wij mensen heel veel liefde in ons hebben, en dat dat alleen geblokkeerd wordt door angst. Zodra je de angst durft los te laten, dan leef je meer vanuit de liefde in je, met heel veel energie en levensvreugde, dan ziet jouw leven opeens veel mooier en liefdevoller uit. Ik heb nu een houding van: ik heb het ergste al gehad, ik heb niets te verliezen, wat kan mij nog meer gebeuren? Daardoor heb ik weinig angst meer, leef ik meer in het hier en nu, wel jammer dat ik daarvoor een breuk nodig heb gehad.
Heel veel succes met de angst loslaten, ik hoop dat je dat knopje weet te vinden. Ik weet het, het klinkt eenvoudig, maar als je het eenmaal kunt, dan snap je wat ik bedoel.
Mr Bean
@ Alle LDVD'ers
Auw. Het doet wel een beetje pijn hoor, al die knoppen die jullie indrukken momenteel.
Maar het is wel zeer goed om met mijn neus op de feiten gedrukt te worden!
Bedankt hiervoor.